Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 พระบัญญัติ 15 Bible Online

พระบัญญัติ 15 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

พระบัญญัติ 15

¹ครั้นถ้วนเจ็ดปีแล้ว เจ้าทั้งหลายจงกระทำการปล่อย.

²ซึ่งเจ้าทั้งหลายจะกระทำการปล่อยเป็นดังนี้: คือทุกคนที่ให้เพื่อนบ้านยืมของจงยกให้อย่าทวงเอาจากเพื่อนบ้าน; และพี่น้องของตนเลย; เพราะปีนั้นเรียกว่าเป็นปีฉลองการปลดปล่อยของพระยะโฮวา.

³แต่ผู้ที่เป็นแขกเมืองนั้นเจ้าทั้งหลายก็ทวงเอาได้: แต่สิ่งหนึ่งสิ่งใดของเจ้าซึ่งติดอยู่กับพี่น้องของเจ้า ก็จงยกให้แก่เขา.

⁴แต่ทว่าถ้าเจ้าทั้งหลายอุตส่าห์ระวัง (เชื่อฟังพระยะโฮวาพระเจ้า ของเจ้าและประพฤติตามบรรดาข้อบัญญัติซึ่งเราสั่งเจ้าทั้งหลายไว้ในวันนี้)

⁵จะไม่มีคนยากจนในท่ามกลางเจ้าทั้งหลาย เพราะพระยะโฮวาจะทรงอวยพรให้เจ้าทั้งหลายเป็นอันมากในแผ่นดิน, ซึ่งพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าประทานให้เจ้าทั้งหลายปกครองนั้น,

⁶ด้วยพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าจะทรงอวยพรให้แก่เจ้าทั้งหลาย, เหมือนพระองค์ได้ทรงสัญญาไว้นั้น: และเจ้าทั้งหลายจะให้ชนหลายประเทศยืมของ, แต่อย่ายืมของๆ เขาเลย; เจ้าทั้งหลายจะครอบครองหลายประเทศ, แต่เขาทั้งหลายจะไม่ครอบครองเจ้าเลย

⁷ถ้าแม้นในท่ามกลางเจ้าทั้งหลายมีคนจนคนหนึ่งเป็นพี่น้องของเจ้าในแผ่นดิน, ซึ่งพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าจะประทานให้เจ้าทั้งหลาย ๆ อย่ามีใจแข็ง, กำมือของเจ้าไว้แก่พี่น้องของเจ้าที่ยากจนนั้น:

⁸แต่เจ้าทั้งหลายจงแบมือของตนให้แก่เขา, และจงให้เขายืมของพอสมกับที่เขาขัดสนนั้น.

⁹เจ้าทั้งหลายจงระวังกลัวว่าจะมีความคิดอันชั่วในใจของเจ้าทั้งหลายว่า. ปีที่เจ็ด, คือปีสำหรับปลดปล่อยนั้น, ใกล้จะถึงแล้ว; และความเห็นของเจ้าทั้งหลายจะชั่วไป ต่อพี่น้องของเจ้าที่ยากจนนั้น, และหาได้ให้อะไรแก่เขาไม่; เขาร้องฟ้องเจ้าต่อพระยะโฮวา, ก็จะเป็นความผิดแก่เจ้าทั้งหลาย.

¹⁰เจ้าทั้งหลายต้องให้ของแก่เขาจงได้ และเมื่อให้ของแก่เขาดังนั้นแล้ว ใจของเจ้าทั้งหลายอย่าได้เสียดายเลย; เพราะพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าจะอวยพรแก่เจ้าทั้งหลายในบรรดากิจการ, และในบรรดาการซึ่งมือของเจ้ากระทำนั้น.

¹¹ด้วยคนยากจนจะไม่ขาดจากแผ่นดินนั้นเลย: เหตุฉะนี้เราสั่งเจ้าทั้งหลายไว้ว่า, เจ้าทั้งหลายจงแบมือแก่พี่น้องของเจ้า, และแก่คนยากจนที่ขัดสน, ในแผ่นดินของเจ้าทั้งหลาย

¹²ถ้าพี่น้องชายหญิงของเจ้า, ซึ่งเป็นชาติเฮ็บราย, ได้ขายตัวไว้อยู่กับเจ้า, และได้รับใช้การงานเจ้าอยู่หกปีแล้ว; ในปีที่เจ็ดนั้น เจ้าจงปล่อยเขาออกไปจากเจ้า.

¹³และเมื่อเจ้าจะปล่อยเขาไปจากเจ้า, ก็อย่าให้เขาไปมือเปล่า:

¹⁴แต่เจ้าจงให้สิ่งของจากฝูงสัตว์และจากลานข้าว. และจากที่บีบน้ำองุ่นมากพอสมควร: พระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า ได้ทรงอวยพรแก่เจ้าทั้งหลายอย่างไร จงให้แก่เขาอย่างนั้น.

¹⁵และเจ้าทั้งหลายจงระลึกถึงตัวเจ้าว่าได้เคยเป็นชะเลยในประเทศอายฆุบโต, และพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าได้ทรงไถ่เจ้าทั้งหลายออกมา: เหตุดังนั้นเราจึงได้สั่งเจ้าทั้งหลายไว้ในวันนี้ว่า ให้เจ้าทำดังนั้น.

¹⁶ถ้าเขาจะว่าแก่เจ้าว่า, ฉันจะไม่ไปจากท่าน; เพราะเขารักเจ้าและครอบครัวของเจ้า, ซึ่งเขาจะอยู่กับเจ้าก็ดีอยู่แล้ว;

¹⁷เจ้าจงเอาเหล็กหมาด. แทงทะลุใบหูติดกับประตูเรือน, และเขาจะเป็นทาสของเจ้าไปเป็นนิตย์. และทาสหญิงนั้นเจ้าจงกระทำเหมือนดังนั้นด้วย.

¹⁸เมื่อเจ้าจะปล่อยให้เขาไปนั้น, ก็อย่าคิดว่าเป็นการลำบากแก่ตัวเจ้า; เพราะเขาได้เป็นประโยชน์แก่เจ้ามากกว่าลูกจ้างอีกสองเท่าที่เขาได้รับใช้การงานหกปีนั้นแล้ว: และพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าจะทรงอวยพรแก่เจ้าในบรรดาการงานซึ่งเจ้ากระทำนั้น

¹⁹บรรดาสัตว์หัวปีที่เป็นตัวผู้ซึ่งเกิดแต่ฝูงสัตว์ของเจ้าทั้งหลายจะเป็นของถวายแก่พระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า: วัวตัวผู้ที่เป็นหัวปีนั้น เจ้าทั้งหลายอย่าเทียมแอกเลย, และแกะหัวปีนั้นอย่าตัดขน.

²⁰สัตว์เหล่านี้เจ้าทั้งหลายจะกินต่อพระพักตรพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าทุกปี ๆ ในสถานที่ซึ่งพระยะโฮวาจะทรงเลือก, คือตัวเจ้ากับทั้งครอบครัวของเจ้าทั้งหลาย.

²¹แต่ทว่าถ้าในสัตว์เหล่านั้นจะมีพิการบ้าง, คือ เขยก. หรือตาบอด, หรือมีอาการวิปริตต่าง ๆ, อย่าได้เอาไปถวายบูชาเจ้าพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าเลย.

²²แต่สัตว์เหล่านี้เจ้าทั้งหลายจงกินที่ข้างในประตูบ้านของเจ้า: คนที่ไม่สะอาดและคนที่สะอาดก็กินได้เหมือนกัน, เหมือนที่ได้กินเนื้อนางเก้ง, และเนื้อกวางนั้น.

²³แต่เลือดสัตว์นั้นเจ้าทั้งหลายอย่าได้กินเลย; เลือดนั้นจงเทให้ไหลออกที่ดินดุจดังน้ำ