Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 พระบัญญัติ 19 Bible Online

พระบัญญัติ 19 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

พระบัญญัติ 19

¹ครั้นพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าจะทรงทำลายชาวประเทศ, ซึ่งพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าประทานแผ่นดินของเขาให้เจ้าทั้งหลายแล้ว, เมื่อเจ้าทั้งหลายได้เข้าไปอยู่ในประเทศ, และในบ้านเรือนทั้งปวงของเขา;

²เจ้าทั้งหลายจะต้องเลือกสามหัวเมืองในประเทศของเจ้าทั้งหลายนั้น, ซึ่งพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าประทานให้เจ้าทั้งหลายไปอยู่.

³และเจ้าจงจัดให้มีหนทางและแบ่งประเทศนั้น, ซึ่งพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าประทานให้เจ้าทั้งหลายเป็นสามส่วน, เพื่อผู้หนึ่งผู้ใดที่ฆ่าคนแล้วจะได้หนีไปอยู่ที่นั้น

⁴ผู้ที่ฆ่าคนและหนีไปอยู่ที่นั่น, เพื่อจะเอาชีวิตรอดเป็นดังนี้: คือผู้ที่ฆ่าคนโดยมิได้เจตนา และแต่ก่อนหาได้มีความโกรธแค้นต่อเขาไม่;

⁵เหมือนดังคนผู้หนึ่งกับเพื่อนไปยังป่าตัดไม้, และเมื่อถือขวานฟันต้นไม้อยู่, ขวานนั้นหลุดออกจากด้าม, ไปถูกเพื่อนของตนตาย: แล้วผู้นั้นจงหนีไปยังเมืองหนึ่งในเมืองเหล่านั้นก็จะเอาชีวิตรอดได้:

⁶กลัวว่าผู้กระทำตอบแทนโลหิตมีใจร้อนจะไล่ตามผู้ฆ่าคนนั้น, มาทันเพราะทางนั้นไกล, แล้วฆ่าเขาเสีย; และเขาหาควรจะต้องตายไม่, เพราะแต่ก่อนเขามิได้มีความโกรธแค้นกัน.

⁷เหตุฉะนี้, เราได้สั่งเจ้าไว้ว่า, เจ้าจงกำหนดตั้งสามหัวเมืองไว้สำหรับเจ้า.

⁸ถ้าแม้ว่าพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าจะทรงกระทำให้เขตต์แดนของเจ้าทั้งหลายกว้างยาวออกไป: ดังที่พระองค์ได้ตรัสปฏิญาณไว้กับปู่ย่าตายายของเจ้านั้นแล้ว, และประทานแผ่นดินทั้งหมดซึ่งพระองค์ได้ทรงสัญญาไว้ว่าจะประทานให้กับปู่ย่าตายายของเจ้านั้น;

⁹ถ้าเจ้าทั้งหลายจะรักษาบทบัญญัติทั้งปวง, เราได้สั่งเจ้าไว้ในวันนี้ และประพฤติตาม, จะรักพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, และเดินในหนทางของพระองค์เสมอ; เจ้าจงเพิ่มอีกสามหัวเมืองสำหรับเจ้าทั้งหลาย, นอกจากสามหัวเมืองเดิมนั้น.

¹⁰เพื่อจะมิให้มีเลือดแห่งผู้ที่มิได้มีความผิดนั้น ตกไหลลงที่แผ่นดิน ซึ่งพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าประทานให้เจ้าทั้งหลายเป็นกรรมสิทธิ์, และโลหิตจะไม่ตกเป็นโทษแก่เจ้าทั้งหลาย

¹¹แต่ทว่าถ้าผู้หนึ่งผู้ใดมีความแค้นต่อเพื่อนบ้าน และลอบตีเขาให้ตาย, แล้วหนีไปยังเมืองนั้น;

¹²พวกผู้เฒ่าผู้แก่ที่เมืองของเขาจะต้องใช้คนไปติดตามพาเอาคนนั้นมายังเมืองของตน, และมอบไว้ในมือผู้กระทำตอบแทนโลหิต, เพื่อผู้นั้นจะต้องถูกกระทำให้ตาย.

¹³อย่าให้เจ้ามีความเมตตาปราณีแก่เขาเลย, แต่เจ้าทั้งหลายอย่าให้เลือดของผู้ไม่มีผิดนั้นตกในท่ามกลางพวกยิศราเอล, เพื่อเจ้าทั้งหลายจะได้มีความสุขจำเริญอยู่

¹⁴เจ้าทั้งหลายอย่าได้ถอนหลักรุกแดนที่ของเพื่อนบ้าน, ซึ่งคนโบราณได้กำหนดที่อยู่ของเจ้าทั้งหลายนั้น, ที่เจ้าได้รับเป็นกรรมสิทธิ์ในแผ่นดิน, ซึ่งพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าทรงโปรดประทานให้เจ้าทั้งหลายปกครองนั้น

¹⁵พะยานแต่ปากเดียวจะมายืนยันกล่าวโทษผู้ใดผู้หนึ่งว่า, กระทำผิดสิ่งหนึ่งสิ่งใด, ให้ถึงต้องถูกโทษนั้นยังไม่ได้; แต่ต้องมีพะยานถึงสองหรือสามปาก, ความผิดนั้นจึงควรที่จะเชื่อเป็นแน่ได้.

¹⁶ถ้าพะยานเท็จจะเป็นพะยานเบิกความไม่จริงต่อผู้หนึ่งผู้ใด.

¹⁷ก็จะต้องให้โจทก์, และจำเลยทั้งสองคนนั้น, มายืนต่อพระพักตรพระยะโฮวา, ต่อหน้าพวกปุโรหิต และผู้พิพากษาที่ได้เป็นอยู่ในเวลานั้น;

¹⁸แล้วเหล่าผู้พิพากษาจะซักถามความตามคดีนั้นให้ถี่ถ้วน; ถ้าผู้ที่เป็นพะยานนั้นเบิกความไม่จริง, และได้ให้การเป็นคำเท็จต่อพี่น้อง,

¹⁹เจ้าทั้งหลายจงกระทำแก่เขา, เหมือนอย่างที่เขาคิดกระทำแก่พี่น้องของตนนั้น: เจ้าทั้งหลายจึงจะได้กำจัดความชั่วเสียจากในท่ามกลางเจ้าทั้งหลาย.

²⁰และคนทั้งปวงนอกนั้นที่ได้ยิน, ก็จะเกรงกลัว, และไม่ได้ทำการชั่วดังนั้นในท่ามกลางเจ้าทั้งหลายต่อไปอีก, เจ้าทั้งหลายอย่าได้เมตตาปราณีเขา;

²¹แต่ให้ชีวิตแทนชีวิต, ตาแทนตา, ฟันแทนฟัน, มือแทนมือ, เท้าแทนเท้า.