Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 พระบัญญัติ 29 Bible Online

พระบัญญัติ 29 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

พระบัญญัติ 29

¹ลำดับนี้ คือคำสัญญาไมตรีซึ่งพระยะโฮวาได้ตรัสสั่งให้โมเซตั้งไว้กับพวกยิศราเอลที่แผ่นดินโมอาบ, เป็นความนอกจากคำสัญญาไมตรีซึ่งพระองค์ได้ทรงตั้งไว้กับเขาที่โฮเร็บ โมเซได้เรียกบรรดาพวกยิศราเอล, กล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า, เจ้าทั้งหลายได้เห็นบรรดากิจการซึ่งพระยะโฮวาได้ทรงกระทำแก่ฟาโร ต่อหน้าเจ้าทั้งหลายในประเทศอายฆุบโต. และแก่บรรดาข้าราชการ. และทั้งแผ่นดินของฟาโรนั้น; และการลำบากใหญ่ซึ่งตาของเจ้าทั้งหลายได้เห็น. การสำคัญและการอัศจรรย์ใหญ่เหล่านั้น: แต่พระยะโฮวาได้ทรงประทานให้เจ้ามีใจสังเกต. ตาที่จะแลเห็น, แลหูที่จะได้ยินไม่, จนถึงทุกวันนี้. (พระยะโฮวาได้ตรัสว่า) เราพาเจ้าทั้งหลายมาในป่าได้สี่สิบปีมาแล้ว: ผ้าผ่อนที่เจ้าทั้งหลายนุ่งห่มอยู่นั้นก็หาได้เก่าแก่ไปไม่, เกือกที่รองเท้าของเจ้าก็หาได้เก่าแก่ไปไม่. เจ้าทั้งหลายมิได้รับประทานขนม. มิได้ดื่มน้ำองุ่นและน้ำเมา; เพื่อเจ้าทั้งหลายจะได้รู้ว่าเราคือยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า.(...)

²โมเซได้เรียกบรรดาพวกยิศราเอล, กล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า, เจ้าทั้งหลายได้เห็นบรรดากิจการซึ่งพระยะโฮวาได้ทรงกระทำแก่ฟาโร ต่อหน้าเจ้าทั้งหลายในประเทศอายฆุบโต. และแก่บรรดาข้าราชการ. และทั้งแผ่นดินของฟาโรนั้น;

³และการลำบากใหญ่ซึ่งตาของเจ้าทั้งหลายได้เห็น. การสำคัญและการอัศจรรย์ใหญ่เหล่านั้น:

⁴แต่พระยะโฮวาได้ทรงประทานให้เจ้ามีใจสังเกต. ตาที่จะแลเห็น, แลหูที่จะได้ยินไม่, จนถึงทุกวันนี้.

⁵(พระยะโฮวาได้ตรัสว่า) เราพาเจ้าทั้งหลายมาในป่าได้สี่สิบปีมาแล้ว: ผ้าผ่อนที่เจ้าทั้งหลายนุ่งห่มอยู่นั้นก็หาได้เก่าแก่ไปไม่, เกือกที่รองเท้าของเจ้าก็หาได้เก่าแก่ไปไม่.

⁶เจ้าทั้งหลายมิได้รับประทานขนม. มิได้ดื่มน้ำองุ่นและน้ำเมา; เพื่อเจ้าทั้งหลายจะได้รู้ว่าเราคือยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า.

⁷และเมื่อเจ้าทั้งหลายมาถึงตำบลนี้แล้ว, ซีโฮนกษัตริย์เมืองเฮศโบน, และโอฆกษัตริยเมืองบาซาน, ได้ออกมาสู้รบกับเราทั้งหลาย;

⁸เราได้ตีเขาและได้ริบแผ่นดินของเขา, ให้เป็นที่อยู่เป็นกรรมสิทธิ์ของตระกูลรูเบ็น, แก่ตระกูลฆาด, และแก่ตระกูลมะนาเซครึ่งตระกูลนั้น.

⁹เหตุฉะนี้จงรักษาคำสัญญาไมตรีนี้, และทำตาม, เพื่อเจ้าทั้งหลายจะได้มีความจำเริญในบรรดากิจการที่เจ้ากระทำนั้น

¹⁰วันนี้เจ้าทั้งหลายยืนอยู่ต่อพระพักตรพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, ทั้งแม่กอง,ตระกูลทั้งปวงของเจ้า, พวกผู้เฒ่าผู้แก่, เจ้าพนักงานของเจ้า. บรรดาคนพวกยิศราเอล,

¹¹บุตรภรรยาทั้งหลายของเจ้า, คนต่างชาติที่อยู่ในกองทัพของเจ้า, ทั้งคนตัดฟืนและคนตักน้ำของเจ้าด้วย;

¹²เพื่อเจ้าทั้งหลายจะได้เข้าตั้งสัญญาไมตรีกันกับพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, ด้วยคำปฏิญาณ, ซึ่งพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าจะทรงกระทำไว้กับเจ้าในวันนี้:

¹³เพื่อพระองค์จะได้ทรงตั้งเจ้าทั้งหลายไว้ในวันนี้, ให้เป็นพวกของพระองค์เอง, และเพื่อพระองค์จะเป็นพระเจ้าแห่งเจ้าทั้งหลาย, เหมือนพระองค์ได้ตรัสแก่เจ้าไว้นั้น, และเหมือนพระองค์ได้ทรงสัญญากับปู่ย่าตายายของเจ้า, คืออับราฮาม, ยิศฮาคและยาโคบ

¹⁴เราได้ตั้งคำสัญญาไมตรีนี้ มิใช่กับเจ้าพวกเดียว;

¹⁵แต่กับคนเหล่านั้นที่มายืนอยู่กับเราวันนี้ ต่อพระพักตรพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, และกับคนอื่นที่มิได้อยู่ที่นี่กับเราวันนี้:

¹⁶(เพราะเจ้าทั้งหลายรู้อยู่ว่าได้อยู่ในประเทศอายฆุบโตนั้นอย่างไร, และได้ออกมาข้ามประเทศทั้งปวงนั้นอย่างไร;

¹⁷เจ้าทั้งหลายได้เห็นการชั่วของเขา, และได้เห็นรูปเคารพ, ทำด้วยไม้ศิลา, และเงินทองของเขา, ซึ่งอยู่ในท่ามกลางเมืองของเขานั้น);

¹⁸กลัวว่าจะมีชาย, หรือหญิง, ครอบครัว, ตระกูล, ในท่ามกลางเจ้าทั้งหลายที่มีใจแปรปรวนไปจากพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าในวันนี้, และปฏิบัติพระอื่นๆ แห่งประเทศเหล่านี้; กลัวว่าจะมีรากหน่อที่จะให้บังเกิดของขมเปรี้ยวในท่ามกลางเจ้าทั้งหลาย;

¹⁹เมื่อเขาได้ยินคำแช่งเหล่านี้, เขาจะนึกยินดีในใจของตนว่า, ถึงมาทว่าเราประพฤติตามความปรารถนาในใจของตน ด้วยการดื่มของมึนเมา, เรายังจะมีความสุขอยู่:

²⁰พระยะโฮวาจะไม่ทรงงดโทษเขาไว้, แต่ความพิโรธแห่งพระยะโฮวาและความหวงแหนของพระองค์จะทรงเผาคนนั้น, ความแช่งทั้งปวงที่ได้เขียนไว้ในหนังสือนี้จะตกอยู่บนผู้นั้น, พระยะโฮวาจะทรงลบชื่อผู้นั้นออกเสียจากใต้ฟ้า.

²¹และพระยะโฮวาจะทรงแยกเขาออกจากตระกูลพวกยิศราเอลทั้งปวง, และมอบไว้แก่ความชั่วตามความแช่งทั้งปวงแห่งข้อสัญญาไมตรีซึ่งเขียนไว้ในหนังสือพระบัญญัตินี้

²²ครั้นบุตรหลานของเจ้าที่จะเกิดในภายหน้า, และคนต่างชาติที่จะมาจากประเทศไกล, ได้เห็นความทุกข์, และความเจ็บไข้, ซึ่งพระยะโฮวาได้ทรงบันดาลให้บังเกิดแก่ประเทศนั้น:

²³ทั้งประเทศกำมะถัน, เป็นเกลือ, และซึ่งเผาร้อน, เป็นประเทศซึ่งไม่ได้หว่านพืช, และไม่ได้เกิดผลไม่มีหญ้างอกงามในที่นั่น, เป็นดุจความฉิบหายแห่งเมืองซะโดม, เมืองอะโมรา, เมืองอัดมา, และเมืองซะโบอิม, ซึ่งพระยะโฮวาได้ทรงทำลายเสียด้วยความกริ้ว, และความพิโรธของพระองค์:

²⁴ชนชาวประเทศทั้งปวงนั้นจะว่า, เหตุอย่างไรพระยะโฮวาได้ทรงกระทำดังนั้นแก่ประเทศนี้? เพราะเหตุไรพระองค์จึงมีความพิโรธใหญ่ดังนี้?

²⁵แล้วคนทั้งปวงจะว่า, เพราะเขาทั้งหลายได้ละทิ้งคำสัญญาไมตรีแห่งพระยะโฮวา, พระเจ้าแห่งปู่ย่าตายายของเขา, ซึ่งพระองค์ได้ทรงตั้งไว้กับเขา, เมื่อพระองค์ได้พาเขาออกมาจากประเทศอายฆุบโต,

²⁶และเพราะเขาทั้งหลายได้หลงปฏิบัตินมัสการพระอื่นๆ, ซึ่งเขามิได้รู้จัก, และซึ่งพระองค์มิได้ประทานให้เขา:

²⁷เหตุฉะนี้ความพิโรธแห่งพระยะโฮวาก็ได้เผาแผ่นดินนี้, และพระองค์ได้ทรงพาความแช่งทั้งปวงที่ได้เขียนไว้ในหนังสือมาถึงแผ่นดินนี้;

²⁸และพระยะโฮวาได้ทรงถอนเขาทั้งหลายออกจากประเทศของเขาด้วยความกริ้ว, ความโกรธ, และความพิโรธอันใหญ่, และได้ทรงทอดทิ้งเขาทั้งหลายไว้ในประเทศอื่น, ดุจดังที่เป็นอยู่ทุกวันนี้.

²⁹ความลับลึกทั้งปวงเป็นของพระยะโฮวาพระเจ้าของเรา; แต่ความที่ให้ปรากฏแจ้งนั้น เป็นของเราและของลูกหลานเราเป็นนิตย์, เพื่อเราทั้งหลายจะได้ทำตามบรรดาถ้อยคำในพระบัญญัตินี้