Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 พระบัญญัติ 31 Bible Online

พระบัญญัติ 31 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

พระบัญญัติ 31

¹โมเซได้ไปกล่าวถ้อยคำนี้แก่บรรดาพวกยิศราเอล

²ว่า, วันนี้อายุเราได้ร้อยยี่สิบปีแล้ว; เราจะออกไปและเข้ามายกไม่ได้; พระยะโฮวาตรัสแก่เราแล้วว่า, เจ้าจะหาได้ข้ามแม่น้ำยาระเด็นนี้ไม่.

³พระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, จะเสด็จข้ามไปข้างหน้าเจ้าทั้งหลาย; พระองค์จะทำลายชนชาวประเทศนั้นเสียจากข้างหน้าเจ้า, เจ้าจะปกครองอยู่ในที่ของเขา: และยะโฮซูอะจะนำหน้าเจ้าทั้งหลาย, เหมือนพระยะโฮวาตรัสไว้นั้น.

⁴พระยะโฮวาจะทรงกระทำแก่เจ้าทั้งหลาย เหมือนอย่างพระองค์ได้ทรงกระทำแก่ซีโฮนและโอฆ, กษัตริย์ชาติอะโมรี. และแผ่นดินของเขา ซึ่งพระองค์ได้ทรงทำลายเสียนั้น.

⁵พระยะโฮวาจะทรงมอบเขาทั้งหลายไว้ตรงหน้าเจ้า, เพื่อเจ้าทั้งหลายจะได้กระทำแก่เขาตามบัญญัติทั้งปวงซึ่งเราได้สั่งเจ้าไว้นั้น.

⁶จงมีกำลัง เข้มแข็ง, และมีใจกล้า, อย่าสะดุ้งตกใจกลัวเขา: เพราะพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, เสด็จไปด้วยเจ้า; พระองค์จะไม่ทรงหย่อน, ไม่ละทิ้งเจ้าทั้งหลายเลย.

⁷โมเซได้เรียกยะโฮซูอะ, กล่าวแก่ท่านต่อหน้าบรรดาพวกยิศราเอลว่า, เธอจะมีกำลังเข้มแข็งและมีใจกล้า: เพราะเธอต้องนำคนทั้งปวงเหล่านี้ไปถึงแผ่นดิน ซึ่งพระยะโฮวาได้ทรงปฏิญาณไว้กับปู่ย่าตายายว่า: จะประทานให้แก่เขาเป็นกรรมสิทธิ์, และเธอจะให้คนทั้งปวงนี้ไปอยู่ที่นั้น.

⁸พระยะโฮวา, พระองค์เองจะเสด็จไปข้างหน้าเธอ; พระองค์จะสถิตอยู่ด้วย, พระองค์จะไม่ทรงย่อหย่อนจากเธอ, จะไม่ทรงละทิ้งเธอ, อย่าได้สะดุ้งตกใจกลัวเลย

⁹โมเซได้เขียนพระบัญญัตินี้ไว้, มอบให้กับพวกปุโรหิตเผ่าพันธุ์ของเลวี, ผู้ที่ได้ยกหีบคำสัญญาไมตรีแห่งพระยะโฮวานั้น; และแก่บรรดาผู้เฒ่าผู้แก่พวกยิศราเอล.

¹⁰โมเซได้สั่งเขาทั้งหลายว่า, ครั้นถ้วนครบทุกเจ็ดปี, คือ ปีที่กระทำการปล่อยนั้น, ในเวลาที่เลี้ยงตั้งทัพอาศัย

¹¹เมื่อบรรดาพวกยิศราเอลได้มา ประชุมต่อพระพักตรพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าในสถานที่พระองค์จะทรงเลือกไว้นั้น, เจ้าจงอ่านพระบัญญัตินี้ให้พวกยิศราเอลทั้งปวงฟัง.

¹²จงให้คนทั้งปวงมาประชุมกัน, ทั้งชายหญิงกับเด็กทั้งปวง, และคนต่างชาติซึ่งอยู่ในเขตต์แดน ภายในประตูเมืองทั้งปวงของเจ้า, ให้เขาทั้งหลายได้ยินฟัง, และกลัวเกรงพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, และเชื่อฟังประพฤติตามพระบัญญัติทั้งปวงนี้;

¹³และให้บุตรทั้งหลายของเขา ซึ่งยังมิได้รู้จักอะไร, ได้ยิน, และเรียนรู้ที่จะเกรงกลัวพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า ตลอดชีวิตของเจ้าซึ่งจะอยู่ในแผ่นดินที่จะข้ามแม่น้ำยาระเด็นไปปกครองอยู่นั้น

¹⁴พระยะโฮวาตรัสแก่โมเซว่า, “นี่แหละ, วันที่เจ้าจะต้องตายนั้นก็ใกล้เข้ามาแล้ว: จงเรียกยะโฮซูอะ; เข้ามาในพลับพลาชุมนุม, เพื่อเราจะสั่งเขาไว้.” และโมเซกับยะโฮซูอะ, ได้เข้าไปเฝ้าในพลับพลา.

¹⁵พระยะโฮวาได้ทรงปรากฏในพลับพลานั้นด้วยเสาเมฆ: และเสาเมฆนั้นตั้งอยู่เหนือประตูพลับพลา.

¹⁶พระยะโฮวาตรัสแก่โมเซว่า, นี่แน่ะ, ตัวเจ้าจะต้องล่วงลับไปอยู่กับปู่ย่าตายายของเจ้า; แต่คนทั้งปวงนี้จะลุกขึ้น, หันหวนไปติดตามรูปเคารพแห่งชาวเมือง, ซึ่งเขาจะไปอยู่ท่ามกลางรูปเคารพนั้นดุจดังหญิงประพฤติตนเป็นแพศยา, จะละลืมเรา, และจะผิดคำสัญญาไมตรีซึ่งเราได้ตั้งไว้กับเขา.

¹⁷ความพิโรธของเราจึงจะลุกลามต่อเขาในวันนั้น, เราจะละลืมเขา, จะซ่อนหน้าเสียจากเขา, เขาทั้งหลายจะต้องทำลายไป, และความทุกข์ลำบากมากมายจะมาตกอยู่กับเขา เขาจึงจะกล่าวในวันนั้นว่า, ความทุกข์ลำบากเหล่านี้มาตกอยู่แก่เรา เพราะพระเจ้าของเราไม่ได้อยู่กับเรามิใช่หรือ?

¹⁸ในวันนั้นเราจะซ่อนหน้าของเราเสียจากเขาเป็นแน่, เพราะการชั่วทั้งปวงซึ่งเขากระทำด้วยได้หันหารูปเคารพนั้น.

¹⁹เหตุฉะนี้เจ้าจงเขียนคำเพลงนี้ไว้, และสอนพวกยิศราเอลให้ร้องจนติดปาก, เพื่อคำเพลงนี้จะได้เป็นพะยานของเราต่อพวกยิศราเอลนั้น.

²⁰เพราะเมื่อเราจะได้พาเขาทั้งหลายมาถึงแผ่นดินอันอุดมไปด้วยน้ำนม; และน้ำผึ้ง, ซึ่งเราได้ปฏิญาณไว้กับปู่ย่าตายายของเขา, และเขาทั้งหลายจะได้กินอิ่มหนำ, และอ้วนพี; เขาก็จะหันไปหารูปเคารพ, และปฏิบัติรูปนั้นเป็นการประมาทหมิ่น, เราจะหักคำสัญญาไมตรีของเรา.

²¹เมื่อความทุกข์ลำบากมากมายนี้ตกอยู่แก่เขาแล้ว, คำเพลงนี้ก็จะเป็นพะยานต่อเขา; เพราะคำเพลงนี้จะไม่ลืมหายไปจากปากแห่งเผ่าพันธุ์ของเขา: ด้วยเรารู้ความคิดของเขา ซึ่งเขาจะกระทำ, เมื่อเรายังมิได้พาเขามายังแผ่นดิน ซึ่งเราปฏิญาณไว้กับเขานั้น.

²²โมเซจึงเขียนคำเพลงนี้ไว้ในวันนั้น, และได้สอนพวกยิศราเอล.

²³แลพระองค์ได้ตรัสสั่งแก่ยะโฮซูอะบุตรของนูน, ไว้ว่า, “เจ้าจงมีกำลังเข้มแข็งและมีใจกล้า; เพราะเจ้าจะพาพวกยิศราเอลไปยังแผ่นดินซึ่งเราได้ปฏิญาณไว้กับเขานั้น: และเราจะสถิตอยู่ด้วยเจ้า.”

²⁴ครั้นโมเซได้เขียนถ้อยคำพระบัญญัตินี้ไว้ในหนังสือจนสิ้นเสร็จแล้ว,

²⁵โมเซจึงสั่งพวกเลวี, ผู้ที่ยกหีบคำสัญญาไมตรีแห่งพระยะโฮวา, นั้นว่า,

²⁶เจ้าจงเอาหนังสือพระบัญญัตินี้, ใส่ไว้ที่ข้างหีบคำสัญญาไมตรีแห่งพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, ให้อยู่ที่นั้นเป็นพะยานต่อเจ้า.

²⁷เพราะเรารู้อยู่ว่าเจ้าเป็นคนกบฎ, และเป็นคนใจคอแข็งกระด้าง: นี่แน่ะเมื่อเรายังมีชีวิตอยู่กับเจ้าวันนี้, เจ้าทั้งหลายก็ได้เป็นคนกบฏต่อพระยะโฮวา; เมื่อเราสิ้นชีพแล้วจะยิ่งไปกว่านี้เท่าไร?

²⁸เจ้าจงให้บรรดาพวกผู้เฒ่าผู้แก่ตระกูลทั้งปวงประชุมกัน, และคนหัวหน้าทั้งปวงของเจ้า, เพื่อเราจะได้กล่าวถ้อยคำเหล่านี้ไว้ในหูของเขา, และจะได้อ้างแผ่นดินสวรรค์ให้เป็นพะยานต่อเขา.

²⁹เพราะเรารู้อยู่ว่าเมื่อเราสิ้นชีพแล้ว เจ้าทั้งหลายจะกระทำการชั่วลามก, หันเสียจากทางซึ่งเราสั่งเจ้าไว้; และในวันสุดปลายนั้นความทุกข์ลำบากจะตกอยู่แก่เจ้าทั้งหลาย; เพราะเจ้าทั้งหลายจะกระทำการชั่วต่อพระพักตรพระยะโฮวา, จะให้เคืองพระทัยพระองค์ด้วยกิจการแห่งมือของเจ้า

³⁰โมเซได้กล่าวคำเพลง, ดังต่อไปนี้ไว้ในหูพวกยิศราเอลทั้งปวงจนจบ