Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 พระบัญญัติ 32 Bible Online

พระบัญญัติ 32 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

พระบัญญัติ 32

¹ดูกรฟ้าสวรรค์ทั้งหลาย, จงฟัง, แล้วเราจะกล่าว, และแผ่นดินโลกจงสดับถ้อยคำวาจาของเรา.

²โอวาทของเราจะหยดลงมาดังน้ำฝน, วาจาของเราจะตกดังน้ำค้าง, ทั้งฝนตกปรอยๆ อยู่ที่หญ้าอ่อน, ดังห่าฝนตกลงมาที่ต้นผักเขียวสด.

³ด้วยเราจะประกาศพระนามพระยะโฮวา: จงถวายสาธุการในความเป็นใหญ่แก่พระเจ้าของเรา.

⁴พระองค์เป็นศิลา, กิจการของพระองค์ครอบคอบ; เพราะทางทั้งปวงของพระองค์ยุตติธรรม: พระองค์เป็นพระเจ้าแห่งความจริงปราศจากความอสัตย์, เป็นผู้ชอบธรรมและซื่อสัตย์.

⁵เขาทั้งหลายได้กระทำความชั่วต่อพระองค์, เขาหาเป็นบุตรแห่งพระองค์ไม่, เขามีตำหนิ; เขาเป็นคนชาติคดโกง.

⁶โอ้คนโฉดเขลาและคนอปัญญา, เจ้าทั้งหลายจะตอบแทนพระยะโฮวาดังนี้หรือ? พระองค์มิใช่พระบิดาผู้ทรงไถ่เจ้าไว้หรือ? พระองค์มิใช่ผู้ทรงสร้าง, และทำนุบำรุงเจ้าไว้หรือ?

⁷จงระลึกถึงวันกาลโบราณ, จงตรึกตรองถึงปีอายุที่ล่วงพ้นไปแล้ว: จงถามบิดาของเจ้า, และเขาจะสำแดงให้เจ้ารู้; จงถามพวกผู้เฒ่าผู้แก่ของเจ้า, และเขาจะบอกเล่าให้ฟัง

⁸เมื่อผู้สูงสุดได้ทรงจัดชนชาวประเทศทั้งปวงให้มีที่อยู่เป็นส่วนแบ่ง, เมื่อพระองค์ได้ทรงแยกบุตรทั้งปวงของมนุษย์ออกจากกัน, พระองค์ได้ทรงตั้งเขตต์แดนไว้สำหรับคนทั้งปวงตามจำนวนพวกยิศราเอลนั้น

⁹เพราะสมบัติพัสดุของพระยะโฮวาคือไพร่พลของพระองค์; ยาโคบก็เป็นส่วนกรรมสิทธิ์ของพระองค์เอง

¹⁰พระองค์ได้ทรงพบปะเขาในที่ร้างเปล่าและในที่ป่าดงอันเปลี่ยวเปล่า ที่มีสัตว์ป่าร้องอยู่; พระองค์ได้ทรงห้อมล้อมเขาไว้, ได้ทรงสอนเขา, และได้รักษาเขาไว้ดังดวงพระเนตรของพระองค์

¹¹นกอินทรีย์คุ้ยกวนรังของมัน. กางปีกออกรับชูลูก, พาไปนั้นฉันใด, พระยะโฮวาก็ได้ทรงนำเขาไปฉันนั้น

¹²และหามีพระของชาวต่างประเทศอยู่กับเขาไม่

¹³พระองค์ได้ทรงโปรดให้เขานั่งในที่อันสูงแห่งแผ่นดินโลก, และได้บริโภคผลอุดมแห่งไร่นา; พระองค์ได้ทรงโปรดให้เขาดูดดื่มน้ำผึ้งออกจากศิลา, และน้ำมันออกจากหินอันแข็ง;

¹⁴เนยโค, น้ำนมแกะ, มันลูกแกะ, แกะตัวผู้อันบังเกิดในเมืองบาซาน, และแพะ, กับพืชผลข้าวสาลีอันงาม; และเขาได้ดื่มน้ำผลองุ่นบริสุทธิ์

¹⁵แต่ยะซูรุนได้อ้วนขึ้นแล้ว, ก็มีพะยศ: เขาอ้วนใหญ่โต, จนหน้าเป็นมันแล้ว, ก็ละลืมพระเจ้าผู้ทรงสร้างเขานั้น, และมิได้นับถือ (พระเจ้าผู้เป็น) ศิลาแห่งความรอดของเขา

¹⁶เขาทั้งหลายได้ทำให้พระทัยพระองค์มีความหวงแหนด้วยพระอื่นๆ: และได้ให้พระองค์ ทรงพิโรธด้วยการน่าเกลียดของเขา

¹⁷เขาทั้งหลายได้บูชาแก่ผีปีศาจ, ซึ่งหาเป็นพระเจ้าไม่, เขาได้บูชาแก่พระอื่นๆ ซึ่งเขามิได้รู้จัก, คือพระที่เพิ่งมีขึ้นใหม่, ซึ่งปู่ย่าตายายของเขาหาได้นับถือไม่

¹⁸ศิลาที่ยังเจ้าทั้งหลายให้บังเกิดมานั้นเจ้าก็หลงลืมเสีย, คือได้หลงลืมพระเจ้าผู้ทรงสร้างเจ้าให้เกิดมา

¹⁹ครั้นพระยะโฮวาทรงเห็น, พระองค์ก็ได้ทรงชังเขาทั้งหลาย, เพราะบรรดาบุตรชายหญิงของพระองค์ได้ทำให้เคืองพระทัยพระองค์

²⁰พระองค์จึงตรัสว่า, เราจะซ่อนหน้าเราเสียจากเขา, และจะคอยดูที่ปลายมือของเขาจะเป็นอย่างไร: เพราะเขาเป็นคนเชื้อชาติอันลือไป, ในทางชั่ว เป็นลูกที่หามีความซื่อสัตย์ไม่

²¹เขาได้ทำให้เราหวงแหนด้วยของที่หาได้เป็นพระเจ้าไม่; เขาได้ให้เราพิโรธด้วยการชั่วของเขา: เราจะให้เขาอิจฉาคนที่ไม่เป็นชาวประเทศ: และจะให้เขาแค้นเคืองใจด้วยชาวประเทศที่โง่

²²เพราะไฟแห่งความกริ้วของเราก็ลุกลามอยู่แล้ว, และจะเผาจนถึงที่สุดของที่ลึกแห่งเมืองผี, เราจะเผาแผ่นดินโลกกับพืชผลให้ไหม้, และจะให้รากภูเขาทั้งหลายติดเพลิงอยู่

²³เราจะประสมความทุกข์ลำบากไว้บนเขาทั้งหลาย; เราจะยิงลูกธนูให้ถูกเขาจนหมดแรง

²⁴เขาจะต้องซูบผอมด้วยความอดอยาก, และทำลายเสียด้วยความเดือดร้อนและด้วยความฉิบหาย; เราจะใช้สัตว์ร้าย, และสัตว์ที่มีพิษซึ่งเลื้อยคลานในผงคลีดินให้มาต่อยและกัดเขา

²⁵คมดาบข้างนอก, และความทุกข์ภายในจะทำลายเขาเสียทั้งชายหนุ่มและหญิงสาว, ทั้งบุตรที่ดูดนมและคนแก่ที่ผมหงอก

²⁶เราได้กล่าวไว้ว่า, จะให้เขากระจัดกระจายไปอยู่ไกล, เราจะให้ชื่อเสียงเขาเสื่อมหายเสียจากท่ามกลางประชาชน;

²⁷ถ้าหากว่าเรามิได้กลัวซึ่งความเดือดดาลใจของศัตรูนั้น, กลัวว่าศัตรูทั้งหลายของเขาจะคิดหลงผิดกล่าวว่า, กำลังมือของเราเองก็ยกขึ้นสูง, มิใช่พระยะโฮวาได้ทรงกระทำการทั้งปวงนี้

²⁸เพราะเขาเป็นชาวประเทศหามีความคิดไม่, และเป็นคนไม่มีความรู้ความเข้าใจ

²⁹เราปรารถนาจะให้คนเหล่านี้มีปัญญา, ให้รู้เข้าใจสิ่งนี้, เพื่อจะตรองคิดถึงการที่สุดปลายชีวิตเขา!

³⁰คนหนึ่งจะมีชัยชนะแก่พันคน, และสองคนมีชัยแก่หมื่นคนอย่างไรได้, เว้นแต่ศิลาของเขาได้ขายเขาเสีย, และพระยะโฮวาได้ทรงมอบเขาไว้?

³¹เพราะศิลาของเขาไม่เหมือนศิลาของเรา? ศัตรูของเรานั้นเป็นผู้ตัดสินเอง

³²เพราะเถาองุ่นของเขาเป็นเถาองุ่นที่เมืองซะโดม, และที่ไร่เมืองอะโมรา: ผลองุ่นของเขาขมเหมือนดี, และพวงลูกไม้ของเขาก็ขม:

³³น้ำองุ่นของเขาเป็นดังพิษงูใหญ่, และดังพิษงูร้ายกาจ

³⁴การเหล่านี้ก็อยู่กับเรา และได้เก็บรักษาไว้กับของวิเศษของเรามิใช่หรือ?

³⁵การแก้แค้นและการตอบแทนเป็นหน้าที่ของเรา เมื่อเท้าของเขาจะพลาดล้มลง เพราะวันกาลลำบากของเขาก็ใกล้เข้า และความทุกข์จะมาถึงเขานั้นก็จะรีบมาเร็ว

³⁶ด้วยพระยะโฮวาจะทรงพิพากษาไพร่พลของพระองค์ และจะทรงกลับพระทัยระลึกถึงพวกทาสของพระองค์ เมื่อพระองค์ทรงเห็นเรี่ยวแรงเขาหมดแล้ว และไม่มีผู้ใดที่ขังไว้หรือที่ปล่อยไป

³⁷พระองค์จะตรัสว่า รูปเคารพของเขาคือศิลาที่เขาไว้ใจนั้น

³⁸ซึ่งได้กินเครื่องบูชาอันอ้วนพี และดื่มน้ำองุ่นที่เขาบูชานั้นอยู่ที่ไหน ให้รูปเคารพนั้นมาช่วยป้องกันเจ้าทั้งหลายไว้เถิด

³⁹จงรู้เถิดว่า เราคือเราเอง เป็นผู้นั้น นอกจากเราหามีพระอื่นไม่ เราให้ตายและให้มีชีวิต เราได้ให้เจ็บและเราให้หายเจ็บ หามีผู้หนึ่งผู้ใดจะช่วยให้พ้นมือเราได้ไม่เลย

⁴⁰เพราะเราชูหัตถ์ของเราถึงฟ้าสวรรค์แล้วว่า เรามีชีวิตอยู่เป็นนิจฉันใด

⁴¹ถ้าเราลับพระแสงของเรา และหัตถ์ยึดเอาความพิพากษาไว้แล้ว เราจะลงโทษแก่ศัตรูทั้งปวงของเรา และจะตอบแทนแก่คนที่ชังเราเป็นแน่ฉันนั้น

⁴²เราจะให้ลูกธนูของเราดื่มเมาด้วยโลหิต และพระแสงของเราจะประหารเนื้อหนังด้วยโลหิตของผู้ที่ต้องฆ่านั้นกับผู้ที่ต้องเป็นทาสชะเลย คือโลหิตออกจากศีรษะของผู้หัวหน้าแห่งพวกศัตรูของเรานั้น

⁴³ชนประเทศทั้งหลายเอ๋ย จงยินดีกับไพร่พลของพระองค์ เพราะพระองค์จะแก้แค้นโลหิตของผู้ทาสพระองค์ และจะตอบแทนแก่ผู้ขัดขวางพระองค์อยู่ และพระองค์จะทรงวางค่าไถ่แผ่นดิน คือไพร่พลของพระองค์เอง

⁴⁴โมเซได้มาพรรณนาบรรดาคำเพลงนี้ในหูคนทั้งปวง, ทั้งโมเซ, และยะโฮซูอะบุตรของนูนนั้น.

⁴⁵และโมเซได้กล่าวถ้อยคำทั้งปวงเหล่านี้แก่พวกยิศราเอลเสร็จสิ้นแล้ว;

⁴⁶ก็กล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า, เจ้าทั้งหลายจงสนใจในถ้อยคำทั้งปวงเหล่านี้ที่เราได้สำแดงแก่เจ้าทั้งหลายในวันนี้, เจ้าทั้งหลายจงสั่งให้บุตรหลานของเจ้า, เชื่อฟังทำตามบรรดาถ้อยคำพระบัญญัติเหล่านี้.

⁴⁷ด้วยการนี้หาเป็นการเปล่าของเจ้าทั้งหลายไม่; แต่เป็นชีวิตของเจ้าทั้งหลาย, และการนี้จะทำให้เจ้าทั้งหลายจำเริญชีวิตนานอยู่ในแผ่นดิน, ซึ่งเจ้าทั้งหลายจะข้ามแม่น้ำยาระเด็นไป ปกครองอยู่นั้น.

⁴⁸ในเวลาวันนั้นพระยะโฮวาตรัสแก่โมเซว่า, เจ้าจงไปทั้งภูเขาอะบารีม,

⁴⁹ซึ่งอยู่ในแผ่นดินโมอาบ, ขึ้นไปบนภูเขานะโบนั้น, ที่อยู่ตรงหน้าเมืองยะริโฮ: แลดูแผ่นดินคะนาอัน, ซึ่งเราประทานให้แก่พวกยิศราเอลเป็นที่อยู่ของเขา;

⁵⁰แล้วเจ้าจะตายอยู่ที่ภูเขาซึ่งเจ้าจะขึ้นไปนั้น, รวมอยู่กับปู่ย่าตายายของเจ้า, เหมือนอย่างอาโรนพี่ชายของเจ้าซึ่งตายอยู่ที่ภูเขาโฮระ, และได้รวมอยู่กับปู่ย่าตายายของเขานั้น:

⁵¹เพราะเจ้าได้ทำผิดต่อเราในท่ามกลางพวกยิศราเอลที่น้ำมะรีบาคาเดศ, ในป่าซีนนั้น; เพราะเจ้ามิได้ให้นามของเรา เป็นที่เกรงกลัวในท่ามกลางพวกยิศราเอล,

⁵²เพราะเจ้าจะแลเห็นแผ่นดินนั้นซึ่งอยู่ตรง หน้าเจ้า; แต่เจ้าจะหาได้ไปอยู่ในแผ่นดินซึ่งเราจะให้แก่พวกยิศราเอลนั้นไม่