Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 พระบัญญัติ 8 Bible Online

พระบัญญัติ 8 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

พระบัญญัติ 8

¹ข้อบัญญัติทั้งปวงที่เราได้สั่งแก่เจ้าในวันนี้ เจ้าทั้งหลายจงประพฤติตาม, เพื่อเจ้าทั้งหลายจะได้มีชีวิตอยู่, และทวีมากขึ้น, และเข้าไปปกครองแผ่นดินซึ่งพระยะโฮวาได้ทรงปฏิญาณแก่ปู่ย่าตายายของเจ้า.

²เจ้าทั้งหลายจงระลึกถึงทางซึ่งพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าได้ทรงนำเจ้ามาในป่าสี่สิบปีมาแล้ว, เพื่อจะให้เจ้าเจียมตัว, และเพื่อจะลองใจเจ้า, จะได้รู้ว่าใจของเจ้าเป็นอย่างไร, ว่าจะรักษาข้อบัญญัติของพระองค์หรือไม่.

³และพระองค์ได้ทรงทำให้เจ้าถ่อมใจลง, และให้หิวอาหาร, แล้วได้ประทานขนมมานาเลี้ยงเจ้า, ซึ่งเจ้าเอง, และปู่ย่าตายายของเจ้ามิได้รู้จัก; เพื่อจะให้เจ้าทั้งหลายรู้ว่ามนุษย์จะจำเริญชีวิตด้วยอาหารสิ่งเดียวหามิได้, แต่จะมีชีวิตอยู่เพราะบรรดาพระวจนะซึ่งออกมาจากพระโอษฐ์พระยะโฮวา.

⁴เสื้อผ้าของเจ้าที่ใช้นั้นมิได้เก่าไป, และเท้าของเจ้ามิได้บวม, ตลอดสี่สิบปีมานี้.

⁵เจ้าทั้งหลายจงตรองดูในใจของเจ้าว่า, บิดาสั่งสอนบุตรชายของตนฉันใด, พระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าก็ได้ตีสั่งสอนเจ้าทั้งหลายฉันนั้น.

⁶เจ้าทั้งหลายจงรักษาข้อพระบัญญัติของพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, จะได้ประพฤติตาม, และเกรงกลัวพระองค์.

⁷เพราะพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า จะพาเจ้าทั้งหลายเขามาในประเทศที่ดี, ที่มีลำธารและน้ำพุ, ซึ่งไหลมาจากหุบเขา, และภูเขาทั้งหลาย;

⁸ประเทศที่มีข้าวสาลีกับข้าวบารลี, เถาองุ่น, ต้นมะเดื่อเทศ และต้นทับทิม; ประเทศที่มีต้นมะกอกเทศและน้ำผึ้ง;

⁹แผ่นดินเมืองที่เจ้าทั้งหลายจะได้รับประทานจนอิ่ม, จะหาได้ขัดสนสิ่งใดในที่นั่นไม่เลย; แผ่นดินที่หินเป็นเหล็ก, และที่ภูเขามีแร่ทองแดงซึ่งจะขุดเอาได้.

¹⁰ครั้นเจ้าทั้งหลายได้รับประทานอาหารอิ่มแล้ว, เจ้าจงสรรเสริญพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าเพราะ แผ่นดินอันอุดมดี ซึ่งพระองค์ได้ประทานแก่เจ้าทั้งหลาย

¹¹เจ้าทั้งหลายจงระวังตัวอย่าได้ลืมพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, ไม่รักษาข้อบัญญัติ, ข้อพิพากษา, และข้อกฎหมายของพระองค์, ซึ่งเราได้สั่งเจ้าไว้ในวันนี้:

¹²กลัวว่า, เมื่อเจ้าทั้งหลายได้กินอิ่ม, และสร้างเรือนอยู่งดงาม:

¹³และเมื่อเจ้ามีฝูงสัตว์มากทวีขึ้น, มีเงินทองบริบูรณ์มาก, และบรรดาสิ่งของที่มีอยู่นั้นได้ทวีขึ้นบริบูรณ์อยู่แล้ว;

¹⁴ใจของเจ้าทั้งหลายก็พองขึ้น, และจะหลงลืมพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, ผู้ซึ่งได้ทรงพาเจ้าทั้งหลายออกมาจากประเทศอายฆุบโต, และจากเรือนที่เป็นทาส;

¹⁵คือพระองค์ผู้ที่ได้พาเจ้าทั้งหลายไปในป่าใหญ่อันน่ากลัวนั้น, ทีมีงูซึ่งมีพิษเหมือนไฟและแมลงป่อง, และฝนแล้งอันหาน้ำมิได้; คือพระองค์ที่ได้ทรงบันดาลน้ำให้ไหลออกมาจากหินแข็งให้เจ้าทั้งหลายกิน;

¹⁶และผู้ที่ได้ประทานขนมมานาให้เจ้าทั้งหลายกินที่ป่า, ซึ่งปู่ย่าตายายของเจ้ามิได้รู้จัก; เพื่อพระองค์จะให้เจ้าทั้งหลายเสงี่ยมเจียมตัว, และที่ปลายมือจะให้เจ้าได้ความจำเริญ:

¹⁷และเจ้าทั้งหลายจะคิดในใจของตนว่า, เจ้าได้ทรัพยสิ่งของเหล่านี้ด้วยกำลังมือของเจ้าเอง.

¹⁸แต่เจ้าทั้งหลายจงระลึกถึงพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, เพราะเป็นพระองค์ที่ได้ประทานกำลังให้ประสมทรัพย์สมบัติ; เพื่อพระองค์จะได้ทรงกระทำให้คำ ปฏิญาณของพระองค์ยืนมั่นคง, ซึ่งพระองค์ได้ทรงปฏิญาณแก่ปู่ย่าตายายของเจ้าเหมือนที่เป็นอยู่ทุกวันนี้.

¹⁹ถ้าเจ้าทั้งหลายหลงลืมพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, หันหาพระอื่น, และปฏิบัตินมัสการพระอื่นๆ, เราก็อาจเป็นพะยานกล่าวไว้ต่อหน้าเจ้าทั้งหลายในวันนี้ว่า, เจ้าทั้งหลายจะพินาศไปเป็นแน่.

²⁰ดุจดังชาวประเทศเมืองซึ่งพระยะโฮวาได้ทรงทำลายเสียต่อหน้าเจ้าทั้งหลาย, เหมือนดังนั้นแหละเจ้าทั้งหลายจะพินาศเสียไป; เพราะเจ้าไม่ยอมเชื่อฟังคำของพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า.