Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 กิจการ 17 Bible Online

กิจการ 17 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

กิจการ 17

¹ครั้นเปาโลกับซีลาข้ามเมืองอัมฟีโปลีและเมืองอะโปโลเนียแล้วจึงมายังเมืองเธซะโลนิเก. ที่นั่นมีธรรมศาลาของพวกยูดาย.

²เปาโลจึงเข้าไปในธรรมศาลานั้นตามธรรมเนียม, และท่านได้อ้างข้อความในพระคัมภีร์ โต้ตอบกับเขาทั้งสามวันซะบาโต.

³และไขข้อความชี้แจงให้เห็นว่า จำเป็นที่พระคริสต์ต้องทนทุกข์ทรมานแล้วทรงคืนพระชนม์, และกล่าวต่อไปว่า, “พระเยซูองค์นี้ซึ่งเราได้ประกาศแก่ท่านทั้งหลายคือพระคริสต์นั้นเอง.”

⁴บางคนในพวกเขาก็เห็นด้วย, และสมัครเข้าเป็นพรรคพวกกับเปาโลและซีลา, รวมทั้งชาติเฮเลนที่เกรงกลัวพระเจ้าอีกหลายคน และสุภาพสตรีที่เป็นคนสำคัญๆ ก็มากด้วย.

⁵แต่พวกยูดายก็อิจฉาไปคบคิดกับคนพาลตามตลาด พากันมาเป็นอันมากจะกระทำให้บ้านเมืองเกิดจลาจล เขาจึงมาค้นหาที่บ้านของยาโซน หวังจะพาท่านทั้งสองออกมาให้คนทั้งปวง.

⁶ครั้นไม่พบ จึงฉุดลากยาโซนกับพวกพี่น้องลางคนไปหาเจ้าเมือง ร้องว่า. “คนเหล่านั้นที่เป็นพวกคว่ำแผ่นดินได้มาที่นี่ด้วย แล้วยาโซนได้รับรองเขาไว้.

⁷และบรรดาคนเหล่านี้ได้กระทำผิดคำสั่งของกายะซา, โดยเขาสอนว่ามีกษัตริย์อีกองค์หนึ่งคือเยซู.”

⁸เมื่อเจ้าเมืองและประชาชนได้ยินดังนั้นก็ร้อนใจ.

⁹จึงเรียกประกันตัวยาโซนกับคนอื่นๆ นั้น แล้วก็ปล่อยไป

¹⁰ในทันใดนั้นพวกพี่น้องจึงส่งเปาโลกับซีลาไปยังเมืองเบรอยะในเวลากลางคืน. ครั้นถึงแล้วท่านจึงเข้าไปในธรรมศาลาของพวกยูดาย.

¹¹ชาวเมืองนั้นสุภาพกว่าชาวเมืองเธซะโลนิเก. ด้วยเขามีใจเลื่อมใสรับคำของพระเจ้า และค้นดูพระคัมภีร์ทุกวัน. หวังจะรู้ว่าข้อความเหล่านั้นจะจริงดังกล่าวหรือไม่.

¹²เหตุฉะนั้นมีหลายคนในพวกเขาได้เชื่อถือ, กับทั้งหญิงชายชาติเฮเลนที่เป็นคนสำคัญๆ ด้วย.

¹³แต่เมื่อพวกยูดายที่อยู่ในเมืองเธซะโลนิเกทราบว่า เปาโลได้กล่าวสั่งสอนคำของพระเจ้าในเมืองเบรอยะด้วย, เขาก็มายุยงประชาชนที่นั่นให้ฮือขึ้นเหมือนกัน.

¹⁴ขณะนั้นพวกพี่น้องจึงได้ส่งเปาโลออกไปตามทางที่จะไปทะเล, แต่ซีลากับติโมเธียวยังอยู่ที่นั่น.

¹⁵คนที่ไปส่งเปาโลนั้นได้ไปส่งท่านถึงเมืองอะเธนาย และเมื่อได้รับคำสั่งของท่าน มาถึงซีลากับติโมเธียวให้ไปหาท่านโดยเร็ว แล้วเขาก็ได้ลากลับไป

¹⁶ขณะเมื่อเปาโลกำลังคอยซีลากับติโมเธียวอยู่ในเมืองอะเธนายนั้น. ท่านมีความเดือดร้อนวุ่นวายใจ เพราะได้เห็นรูปเคารพเต็มไปทั้งเมือง.

¹⁷เหตุฉะนั้นท่านจึงโต้ตอบในธรรมศาลากับพวกยูดายและกับคนที่เกรงกลัวพระเจ้า และกับคนทั้งหลายซึ่งได้มาพบท่านที่สนามประชุมชนทุกวัน.

¹⁸นักปราชญ์บางคนในพวกเอปิกูเรียวและในพวกซะโตอิกได้มาพบกับท่าน. บางคนกล่าวว่า, “คนเก็บเดนความรู้เล็กๆ น้อยๆ อย่างนี้จะใคร่มาพูดอะไรให้เราฟังอีกเล่า.” บางคนกล่าวว่า, “ดูเหมือนเขาเป็นคนนำพระต่างประเทศเข้ามา, “เพราะเปาโลได้ประกาศพระนามพระเยซูและการซึ่งเป็นขึ้นมาจากความตายนั้น.

¹⁹เขาจึงพาเปาโลไปยังศาลากลางบนเขาอาเรียว แล้วถามว่า, “เราจะรู้ได้หรือว่าคำสอนอย่างไหม่ที่ท่านกล่าวนั้นเป็นอย่างไร?

²⁰เพราะว่าท่านนำเรื่องแปลกประหลาดมาถึงหูของเรา เหตุฉะนั้นเราจะใคร่ทราบว่า ถ้อยคำเหล่านี้หมายความอย่างไร.”

²¹ด้วยว่าชาวอะเธนายทั้งปวงกับชาวต่างประเทศซึ่งอาศัยอยู่ที่นั่น ไม่ได้สนใจในการอื่นนอกจากจะกล่าวหรือฟังข้อความใหม่ๆ

²²ฝ่ายเปาโลจึงยืนขึ้นท่ามกลางศาลากลางบนเขาอาเรียวกล่าวว่า, “ดูก่อนท่านชาวเมืองอะเธนาย, โดยประการต่างๆ ข้าพเจ้าจึงเห็นได้ว่า ท่านทั้งหลายเป็นนักศาสนา.

²³ด้วยว่าเมื่อข้าพเจ้าเดินทางมาเห็นสิ่งที่ท่านนมัสการนั้น, ข้าพเจ้าได้พบแท่นๆ หนึ่งมีคำจารึกไว้ว่า, สำหรับพระเจ้าที่ไม่รู้จัก. เหตุฉะนั้นข้าพเจ้าจึงได้มาประกาศ และแสดงให้ท่านทั้งหลายทราบถึงพระเจ้าที่ท่านทั้งหลายไม่รู้จักแต่ยังนมัสการอยู่.

²⁴พระเจ้าซึ่งทรงสร้างโลกกับสิ่งทั้งปวงที่มีอยู่ในโลก พระองค์เป็นเจ้าของสวรรค์และแผ่นดินโลก, จึงมิได้ทรงสถิตอยู่ในโบสถ์ซึ่งมือมนุษย์ได้กระทำไว้.

²⁵การที่มนุษย์ปฏิบัตินมัสการพระองค์นั้น จะหมายว่าพระเจ้าต้องประสงค์สิ่งหนึ่งสิ่งใดจากเขาก็หามิได้, ด้วยว่าพระองค์เป็นผู้ได้ทรงโปรดประทานชีวิตและลมหายใจ และสิ่งสารพัตรแก่คนทั้งปวงต่างหาก.

²⁶พระองค์ได้ทรงสร้างมนุษย์ทุกประเทศสืบสายโลหิตอันเดียวกันให้อยู่ทั่วพิภพโลก, และได้ทรงกำหนดเวลาและเขตต์แดนที่อยู่ให้เขา,

²⁷เพื่อเขาจะได้แสวงหาพระเจ้า, และหากเขาจะคลำหาก็จะได้พบพระองค์, ด้วยพระองค์มิทรงอยู่ห่างไกลจากเราทุกคนเลย

²⁸ด้วยว่า เรามีชีวิต และไหวตัว และเป็นอยู่ในพระองค์, เช่นบางคนในพวกท่านเองที่เป็นผู้แต่งบทกลอนได้กล่าวว่า. ‘เราทั้งหลายเป็นเชื้อสายของพระองค์.’

²⁹เหตุฉะนั้นถ้าเราเป็นเชื้อสายของพระเจ้า, เราก็ไม่ควรถือว่าพระเจ้าเป็นเหมือนทอง, เงิน, หรือหินซึ่งมนุษย์ได้แกะและสลักด้วยปัญญาและความคิดของเขา.

³⁰ในเวลาเมื่อมนุษย์ยังโฉดเขลาอยู่ พระเจ้ามิได้ทรงถือโทษ, แต่เดี๋ยวนี้พระองค์ได้ตรัสสั่งแก่มนุษย์ทั้งปวงทั่วทุกแห่งให้กลับใจเสียใหม่

³¹เพราะพระองค์ได้ทรงกำหนดวันหนึ่งไว้ ในวันนั้นพระองค์จะทรงพิพากษาโลกตามความชอบธรรม, โดยให้ท่านองค์นั้นซึ่งพระองค์ได้ทรงเลือกไว้เป็นผู้พิพากษา และซึ่งพระเจ้าได้ทรงโปรดให้ท่านองค์นั้นคืนพระชนม์ ก็เป็นพะยานหลักฐานให้คนทั้งปวงเชื่อ.”

³²ครั้นคนทั้งหลายได้ยินถึงเรื่องการซึ่งเป็นขึ้นมาจากความตายแล้ว, ลางคนก็เยาะเย้ย, แต่ลางคนว่า, “ข้าพเจ้าจะคอยฟังท่านกล่าวเรื่องนี้อีกต่อไป.”

³³แล้วเปาโลจึงได้ออกไปจากท่ามกลางเขา.

³⁴แต่มีลางคนติดตามเปาโลไปและได้เชื่อถือ ในคนเหล่านั้นมีดิโอนุเซียวผู้เป็นคนหนึ่งในกรรมการของศาลากลางบนเขาอาเรียว กับหญิงคนหนึ่งชื่อดะมารีและคนอื่นๆ ด้วย