Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 กิจการ 20 Bible Online

กิจการ 20 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

กิจการ 20

¹ครั้นการวุ่นวายนั้นสงบแล้ว, เปาโลจึงเรียกเหล่าสาวกมาพูดหนุนน้ำใจ แล้วก็ลาเขาเข้าไปในมณฑลมากะโดเนีย.

²เมื่อได้ไปตามที่เหล่านั้นทั่วแล้ว, และได้สั่งเตือนสติเขามาก, ท่านก็ได้มายังประเทศเฮเลน.

³ท่านพักอยู่ที่นั่นสามเดือน, และเมื่อท่านจวนจะลงเรือไม่ยังมณฑลซุเรีย, พวกยูดายก็คิดร้ายต่อท่าน, ท่านจึงเปลี่ยนใจกลับไปหางมณฑลมากะโดเนีย.

⁴คนที่ไปยังมณฑลอาเซียกับเปาโลนั้นคือโซปาโตรบุตรของปุโรชาวเมืองเบรอยะ, อะริศตาโคกับเซกุนโดชาวเมืองเธซะโลนิเก, คาโยชาวเมืองเดระเบ, และติโมเธียว, ตุคิโกกับโตรฟิโม ชาวมณฑลอาเซีย.

⁵แต่คนเหล่านั้นล่วงหน้าไปคอยพวกเราอยู่ก่อนที่เมืองโตรอา.

⁶ครั้นวันรับประทานขนมปังไม่มีเชื้อล่วงไปแล้ว, เราทั้งหลายจึงลงเรือออกจากเมืองฟิลิปปอย, และในวันที่ห้าก็มาถึงพวกนั้นที่เมืองโตรอา และยับยั้งอยู่ที่นั้นเจ็ดวัน

⁷ในวันอาทิตย์เมื่อเราทั้งหลายประชุมกันทำพิธีหักขนมปัง, เปาโลก็กล่าวสั่งสอนเขา, เพราะว่าวันรุ่งขึ้นจะลาไปจากเขาแล้ว. ท่านได้กล่าวยืดยาวไปจนเที่ยงคืน.

⁸มีตะเกียงหลายดวงในห้องชั้นบนที่เราประชุมกันนั้น.

⁹มีชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อยูตุโคนั่งอยู่ที่หน้าต่างง่วงนอนเต็มที, และเมื่อเปาโลสั่งสอนช้านานไปอีก คนนั้นก็โงกพลัดตกจากหน้าต่างชั้นที่สาม เมื่อยกขึ้นก็เห็นว่าตายเสียแล้ว.

¹⁰ฝ่ายเปาโลจึงลงไปคร่อมตัวผู้นั้นกอดไว้ แล้วว่า, “อย่าเป็นทุกข์เลย ด้วยว่าวิญญาณจิตต์ยังอยู่ในตัวเขา.”

¹¹ครั้นเปาโลขึ้นไปน้องชั้นบนหักขนมปังให้เขารับประทานแล้ว, ก็สั่งสอนต่อไปอีกช้านาน จนสว่างท่านก็ลาเขาไป.

¹²คนทั้งหลายจึงพาคนหนุ่มยังเป็นอยู่ไป, และเขาทั้งหลายก็ปลื้มใจยินดีเป็นอันมาก

¹³ฝ่ายพวกเราจึงลงเรือแล่นไปยังเมืองอาโซก่อน ตั้งใจว่าจะรับเปาโลที่นั่นด้วยท่านสั่งไว้อย่างนั้น, เพราะท่านหมายจะไปทางบก.

¹⁴ครั้นท่านพบกับเราที่เมืองอาโซ, เราก็รับท่านแล้วก็มายังเมืองมีตุเลน.

¹⁵ครั้นออกจากที่นั่นได้วันหนึ่ง ก็มาถึงเกาะคิโอ วันที่สองก็มาถึงเกาะซาโม และอีกวันหนึ่งก็มาถึงเมืองมีเลโต

¹⁶ด้วยว่าเปาโลได้ตั้งใจว่าจะแล่นเลยเมืองเอเฟโซไป, เพื่อจะไม่ต้องค้างอยู่นานในมณฑลอาเซีย, เพราะถ้าเป็นได้ท่านรีบจะให้ถึงกรุงยะรูซาเลมให้กันวันเทศกาลเพ็นเทคศเต

¹⁷เปาโลจึงใช้คนจากเมืองมีเลโตไปยังเมืองเอเฟโซ ให้เชิญพวกผู้ปกครองในคริสตจักรมา.

¹⁸ครั้นมาแล้วเปาโลจึงกล่าวว่า, “ท่านทั้งหลายย่อมทราบอยู่เองว่า ข้าพเจ้าได้ประพฤติต่อท่านอย่างไรทุกเวลา ตั้งแต่วันแรกเข้ามาในมณฑลอาเซีย.

¹⁹ข้าพเจ้าได้ปฏิบัติพระเจ้าด้วยความถ่อมใจ. ด้วยน้ำตาไหล, และด้วยถูกการทดลอง ซึ่งได้มาถึงข้าพเจ้าด้วยพวกยูดายคิดทำร้ายต่อข้าพเจ้า

²⁰และสิ่งหนึ่งสิ่งใดซึ่งเป็นคุณประโยชน์แก่ท่านทั้งหลายข้าพเจ้ามิได้ปิดซ่อนไว้ แต่ได้ชี้แจงให้ท่านเห็น, กับได้สั่งสอนท่านทั้งหลายในที่ประชุมและตามบ้านเรือน.

²¹ทั้งเป็นพะยานแก่ชาติยูดายและชาติเฮเลนถึงเรื่องการกลับใจเสียใหม่ฉะเพาะพระเจ้า และความเชื่อในพระเยซูคริสต์เจ้าของเรา.

²²นี่แน่ะ บัดนี้ข้าพเจ้าถูกพระวิญญาณบังคับ จึงจำเป็นจะต้องไปยังกรุงยะรูซาเลม, หาทราบไม่ว่าจะมีเหตุอะไรบังเกิดขึ้นแก่ข้าพเจ้าที่นั่นบ้าง

²³เว้นไว้แต่พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงเป็นพะยานแก่ข้าพเจ้าในทุกบ้านทุกเมืองว่า เครื่องจำจองและความยากลำบากคอยท่าข้าพเจ้าอยู่.

²⁴แต่ข้าพเจ้ามิได้ถือว่า ชีวิตของข้าพเจ้าเป็นสิ่งประเสริฐแก่ข้าพเจ้า, ถ้าหากได้กระทำการในหน้าที่ของข้าพเจ้าให้สำเร็จในชีวิตนี้ด้วยความยินดี, และได้กระทำการปรนนิบัติที่ได้รับฉันทะจากพระเยซูเจ้า, คือที่จะเป็นพะยานถึงกิตติคุณซึ่งสำแดงพระคุณของพระเจ้านั้น.

²⁵นี่แน่ะ บัดนี้ข้าพเจ้าทราบอยู่ว่า ท่านทั้งหลายที่ข้าพเจ้าได้เที่ยวป่าวประกาศแผ่นดินของพระเจ้าในท่ามกลางพวกท่านนั้น จะไม่ได้เห็นหน้าข้าพเจ้าอีก.

²⁶เหตุฉะนั้นวันนี้ข้าพเจ้ายืนยันต่อท่านทั้งหลายว่า ข้าพเจ้าหมดราคีจากโลหิตของท่านทุกคน.

²⁷เพราะว่าข้าพเจ้ามิได้ย่อท้อในการกล่าวให้ท่านทั้งหลายฟังถึงเรื่องพระดำริของพระเจ้าทั้งสิ้น.

²⁸เพราะฉะนั้นท่านทั้งหลายจงระวังตัวให้ดี, และจงรักษาฝูงแกะที่พระวิญญาณบริสุทธิ์ได้ทรงตั้งท่านไว้เป็นผู้ดูแล, และเพื่อจะได้บำรุงเลี้ยงคริสตจักรของพระเจ้า, ที่พระองค์ทรงได้ด้วยพระโลหิตของพระองค์เอง.

²⁹ข้าพเจ้าทราบอยู่ว่า, เมื่อข้าพเจ้าไปแล้วจะมีสุนัขป่าอันร้ายเข้ามาในท่ามกลางท่าน, และจะไม่ละเว้นฝูงแกะไว้เลย

³⁰จะเกิดมีบางคนในท่ามกลางพวกท่านเองกล่าวเลี่ยงความจริง เพื่อจะชักชวนเหล่าสาวกให้หลงตามเขาไป.

³¹เหตุฉะนั้นจงระวังตัวให้ดี. และจำไว้ว่าข้าพเจ้าได้สั่งสอนเตือนสติท่านทุกคนด้วยน้ำตาไหล ทั้งกลางวันกลางคืน ตลอดสามปีมิได้หยุดหย่อน.

³²ดูก่อนพี่น้องทั้งหลาย, บัดนี้ข้าพเจ้ามอบท่านไว้กับพระเจ้าและกับคำแห่งพระคุณของพระองค์, ซึ่งมีฤทธิ์อาจก่อสร้างท่านขึ้นได้, และให้ท่านมีส่วนที่จะได้ด้วยกันกับบรรดาผู้ที่ทรงเลือกตั้งไว้.

³³ข้าพเจ้ามิได้โลภเงินหรือทองหรือเสื้อผ้าของผู้ใด

³⁴ท่านทั้งหลายทราบว่า มือของข้าพเจ้าเองนี้ได้จัดหาสิ่งที่จำเป็นสำหรับตัวข้าพเจ้ากับคนที่อยู่กับข้าพเจ้านั้น.

³⁵ข้าพเจ้าได้วางแบบอย่างไว้ให้ท่านทุกสิ่งแล้ว, เห็นว่าควรจะอุสส่าห์ทำการเพื่อจะได้ช่วยคนที่มีกำลังน้อย, และควรจะระลึกถึงคำของพระเยซูเจ้า ซึ่งพระองค์ตรัสว่า. ‘การให้เป็นเหตุให้มีความสุขยิ่งกว่าการรับ.’ ”

³⁶ครั้นเปาโลกล่าวอย่างนั้นแล้วจึงคุกเข่าลงอธิษฐานกับคนเหล่านั้น.

³⁷เขาทั้งหลายจึงร้องให้มากมาย, และก้มหน้าลงที่คอของเปาโล, แล้วจุบท่าน.

³⁸เขาเป็นทุกข์มากที่สุดเพราะเหตุถ้อยคำที่เปาโลกล่าวว่า เขาจะไม่เห็นหน้าท่านอีก, แล้วเขาก็ไปส่งเปาโลที่เรือ