Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 กิจการ 26 Bible Online

กิจการ 26 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

กิจการ 26

¹ฝ่ายอะฆะริปาจึงตรัสแก่เปาโลว่า, “เราอนุญาตให้เจ้าให้การแก้ข้อหาเองเถิด.” เปาโลจึงยืนมือออกกล่าวว่า,

²“ท่านกษัตริย์อะฆะริปาเจ้าข้า, ข้าพเจ้าถือว่า เป็นลาภใหญ่ที่ได้โอกาสแก้คดีต่อพักตรท่านวันนี้ ในเรื่องข้อคดีทั้งปวงซึ่งพวกยูดายฟ้องหาข้าพเจ้านั้น

³เพราะท่านมีความรู้ชำนาญในบรรดาขนบธรรมเนียมและปัญหาต่างๆ ของพวกยูดายโดยถ้วนถี่แล้ว. เหตุฉะนั้นขอท่านได้โปรดทนฟังข้าพเจ้า

⁴พวกยูดายทั้งหลายก็รู้จักความเป็นไปของข้าพเจ้าตั้งแต่เป็นเด็กมาแล้ว, คือในชั้นแรกข้าพเจ้าได้อยู่ท่ามกลางชนชาติของข้าพเจ้าในกรุงยะรูซาเลม.

⁵เขาก็รู้จักข้าพเจ้าแต่เดิมมา. ถ้าเขาจะยอมเป็นพะยานก็เป็นได้, ว่าข้าพเจ้าเป็นพวกฟาริซาย และอยู่ในคณะที่ถือเคร่งครัดอย่างยิ่ง.

⁶บัดนี้ข้าพเจ้าต้องมายืนให้ท่านพิพากษา ก็เนื่องด้วยเรื่องมีความหวังใจในคำสัญญา ซึ่งพระเจ้าได้ตรัสแก่บรรพบุรุษของพวกข้าพเจ้านั้น.

⁷พวกข้าพเจ้าสิบสองตระกูลได้อุสส่าห์ปฏิบัติทั้งกลางวันกลางคืน ด้วยหวังใจว่าจะบรรลุถึงความสำเร็จตามคำสัญญานั้น. โอ กษัตริย์อะฆะริปา, เพราะความหวังใจอันนี้พวกยูดายจึงฟ้องข้าพเจ้า

⁸เหตุไฉนท่านทั้งหลายจึงพากันถือว่า การซึ่งพระเจ้าจะทรงบันดาลให้คนทั้งหลายเป็นขึ้นมาจากตายเป็นการเชื่อไม่ได้?

⁹ข้าพเจ้าเคยได้คิดในใจของข้าพเจ้าว่า, สมควรจะทำหลายสิ่งซึ่งขัดขวางต่อพระนามของพระเยซูชาวนาซาเร็ธนั้น.

¹⁰สิ่งเหล่านั้นข้าพเจ้าได้กระทำในกรุงยะรูซาเลม เมื่อข้าพเจ้ารับอำนาจจากปุโรหิตใหญ่แล้ว, ข้าพเจ้าได้ขังสิทธิชนหลายคนไว้ในคุก และครั้นเขาถูกลงโทษถึงตาย, ข้าพเจ้าก็เห็นดีด้วย.

¹¹ข้าพเจ้าได้ทำโทษเขาบ่อยๆ ในธรรมศาลาทุกแห่ง. และบังคับเขาให้กล่าวคำหมิ่นประมาท และเพราะข้าพเจ้าโกรธเขายิ่งนัก, ข้าพเจ้าได้ตามไปข่มเหงเขาถึงเมืองต่างประเทศ

¹²คราวนั้นเมื่อข้าพเจ้ากำลังไปยังเมืองดาเมเซ็ก ได้ถืออำนาจจากปุโรหิตใหญ่,

¹³ข้าแต่กษัตริย์, ในเวลาเที่ยงเมื่อกำลังเดินทางไป ข้าพเจ้าได้เห็นแสงสว่างกล้ายิ่งกว่าแสงอาทิตย์ ส่องลงมาจากท้องฟ้าล้อมรอบข้าพเจ้ากับคนทั้งหลายที่ไปด้วยข้าพเจ้า.

¹⁴ครั้นข้าพเจ้ากับคนทั้งหลายล้มคะมำลงที่ดิน, ข้าพเจ้าได้ยินพระสุรเสียงตรัสแก่ข้าพเจ้าเป็นภาษาเฮ็บรายว่า. ‘เซาโล, เซาโลเอ๋ย, เจ้าข่มเหงเราทำไม? ซึ่งเจ้าจะถีบประตักก็ยากนัก.’

¹⁵ข้าพเจ้าจึงทูลถามว่า. ‘พระองค์เจ้าข้า, พระองค์เป็นผู้ใด? พระองค์จึงตรัสว่า. ‘เราคือเยซูซึ่งเจ้าข่มเหงนั้น.

¹⁶แต่ว่าจงลุกขึ้นยืนเถิดด้วยว่าเราได้ปรากฏแก่เจ้าเพื่อจะตั้งเจ้าไว้ให้เป็นผู้ปฏิบัติ, และเป็นพะยานถึงเหตุการณ์ซึ่งเจ้าได้เห็น, และถึงเหตุการณ์ที่เราจะสำแดงตัวเราเองแก่เจ้าในเวลาภายหน้า.

¹⁷เราจะช่วยเจ้าให้พ้นจากพลเมืองและจากคนต่างชาติที่เราจะใช้เจ้าไปหานั้น

¹⁸จะให้เจ้าเปิดตาของเขา, เพื่อเขาจะกลับจากทางมืดมาถึงทางสว่าง, และจากอำนาจของซาตานมาถึงพระเจ้า, เพื่อเขาจะได้รับการยกโทษแห่งความผิดของเขา, และให้ได้รับส่วนที่จะได้ด้วยคันกับคนทั้งหลาย ซึ่งถูกชำระให้เป็นผู้ชอบธรรมแล้วโดยความเชื่อในเรา.’

¹⁹ดูก่อนท่านกษัตริย์อะฆะริปา, เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว, ข้าพเจ้าจึงเชื่อฟังนิมิตต์ซึ่งมาจากสวรรค์นั้นและมิได้ขัดขืน

²⁰แต่ข้าพเจ้าได้กล่าวสั่งสอนเขา, ตั้งต้นที่เมืองดาเมเซ็กและในกรุงยะรูซาเลมทั่วแว่นแคว้นมณฑลยูดายและแก่ชาวต่างประเทศ, ให้กลับใจเสียใหม่, ให้หันมาหาพระเจ้า, และกระทำการซึ่งสมกับที่กลับใจเสียใหม่แล้ว.

²¹เพราะเหตุเหล่านั้นพวกยูดายจึงจับข้าพเจ้าที่ในโบสถ์, และพยายามหาช่องที่จะฆ่าข้าพเจ้าเสีย.

²²เป็นเพราะพระเจ้าได้ทรงโปรดช่วยข้าพเจ้าๆ จึงมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้, และอาจเป็นพยานได้ต่อหน้าผู้ใหญ่ผู้น้อย. ข้าพเจ้าไม่พูดเรื่องอื่นนอกจากเรื่องซึ่งบรรดาศาสดาพยากรณ์กับโมเซได้กล่าวไว้ว่าจะเกิดมีขึ้น,

²³คือว่าพระคริสต์จะต้องทนทุกข์ทรมาน, และพระองค์นั้นจะเป็นผู้แรกที่จะทรงแสดงความสว่างแก่พลเมืองและชาวชนต่างชาติโดยการคืนพระชนม์นั้น.”

²⁴ครั้นเปาโลกาลังพูดแก้คดีอย่างนั้น, เฟศโตจึงร้องเสียงดังว่า, “เปาโลเอ๋ย, เจ้าคลั่งไปเสียแล้ว เจ้าเรียนรู้วิชชามากจึงทำให้เจ้าคลั่งไป.”

²⁵แต่เปาโลกล่าวว่า, “ท่านเฟศโตเจ้าข้า, ข้าพเจ้าไม่คลั่งเลย แต่ว่าได้พูดคำสัตย์จริงและคำที่ปกติชนจะพูด.

²⁶ด้วยว่าท่านกษัตริย์ทรงทราบข้อความเหล่านี้แล้ว ข้าพเจ้าจึงกล้ากล่าวต่อพระพักตรของท่านด้วยจริงใจ เพราะข้าพเจ้าเชื่อแน่ว่า เหตุการณ์เหล่านั้นก็ประจักษ์แจ้งอยู่ในใจของท่านแล้ว, เพราะการเหล่านั้นได้กระทำในที่เปิดเผย

²⁷กษัตริย์อะฆะริปาเจ้าข้า, ท่านเชื่อพระคัมภีร์ของพวกศาสดาพยากรณ์หรือข้าพเจ้าทราบว่าท่านเชื่อ.”

²⁸กษัตริย์อะฆะริปาจึงตรัสแก่เปาโลว่า, “เจ้าใคร่จะชวนเราให้เป็นคริสเตียนด้วยคำชักชวนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น.”

²⁹เปาโลจึงทูลว่า, “จำเพาะพระพักตรพระเจ้า ข้าพเจ้ามีความปรารถนายิ่งนักไม่ว่าด้วยคำชักชวนน้อยหรือมาก, ที่จะให้เป็นเหมือนอย่างข้าพเจ้า, มิใช่ท่านผู้เดียวแต่คนทั้งปวงที่ฟังข้าพเจ้าวันนี้ด้วย, เว้นเสียแต่เครื่องจำจองนี้.”

³⁰กษัตริย์กับผู้ว่าราชการเมืองและนางเบระนิเกและคนทั้งปวงที่นั่งอยู่ด้วยกันจึงลุกขึ้น.

³¹ครั้นเสด็จออกไปแล้วจึงพากันพูดว่า, “คนนี้มิได้ทำสิ่งใดที่สมควรจะถูกลงโทษถึงตายหรือจำจองใว้.”

³²ฝ่ายกษัตริย์อะฆะริปาจึงตรัสแก่เฟศโตว่า, “ถ้าคนนี้มิได้อุทธรณ์ถึงกายะซาแล้วจะปล่อยเขาก็ได้.”