Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 กิจการ 28 Bible Online

กิจการ 28 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

กิจการ 28

¹ครั้นรอดพ้นภัยแล้ว, พวกเราจึงรู้ว่าเกาะนั้นชื่อเมลีเต.

²ฝ่ายชาวเกาะนั้นเป็นชาวนา เขาได้มีความกรุณาแก่พวกเราเป็นอันมาก เขาก่อไฟไว้รับเราทั้งหลายเพราะฝนตกและหนาว.

³เมื่อเปาโลเก็บกิ่งไม้แห้งมัดหนึ่งมาใส่ไฟ, มีงูพิษตัวหนึ่งออกมาเพราะถูกความร้อน กัดมือของเปาโลติดอยู่.

⁴เมื่อพวกชาวป่านั้นเห็นงูกัดติดห้อยอยู่ที่มือของเปาโล จึงพูดกันว่า, “คนนี้คงเป็นผู้ฆ่าคนแน่นอน ถึงแม้ว่ารอดพ้นจากทะเลแล้ว, พระผู้ทรงธรรมก็ยังไม่ยอมให้รอดตายไปได้.”

⁵แต่เปาโลได้สะบัดมือให้งูตกลงไปในไฟ, และหาเป็นอันตรายประการใดไม่.

⁶ฝ่ายเขาทั้งหลายคอยดูอยู่, คิดว่ามือเปาโลจะบวมขึ้นหรือจะล้มลงตายกันที แต่ครั้นเขาคอยดูอยู่ช้านานมิได้เห็นท่านเป็นอะไร, เขาจึงกลับถือว่าท่านเป็นพระ

⁷เจ้าแห่งเกาะนั้นชื่อปปเลียวมีไร่นาอยู่ใกล้ตำบลนั้น. ท่านได้ต้อนรับเลี้ยงดูเราทั้งหลายไว้อย่างดีสามวัน.

⁸ฝ่ายบิดาของปปเลียวนั้นเป็นไข้และเป็นบิดนอนป่วยอยู่. เปาโลจึงเข้าไปหาท่าน อธิษฐานแล้ววางมือบนท่านรักษาให้หาย.

⁹ครั้นทำอย่างนั้นแล้ว, คนอื่นๆ ที่เกาะนั้นซึ่งมีโรคต่างๆ ก็ได้มาหา, และเขาก็หายด้วย.

¹⁰เขาทั้งหลายจึงนับถือพวกเราเป็นอันมาก. เมื่อเราจะแล่นเรือไปจากที่นั่น เขาจึงนำสิ่งของที่เราต้องการมาให้เราทุกสิ่ง

¹¹ครั้นล่วงไปสามเดือน พวกเราจึงลงเรือกำปั่นซึ่งมาจากเมืองอาเล็กซันดะเรีย และค้างอยู่ที่เกาะนั้นในฤดูหนาว กำปั่นลำนั้นมีรูปลูกแฝดเป็นเครื่องหมาย.

¹²ครั้นแล่นไปแล้ว พวกเราจึงแวะที่เมืองซุราคูซายจอดอยู่ที่นั่นสามวัน.

¹³เราออกจากที่นั่นล้อมไปยังเมืองเรฆิอน. ครั้นรุ่งขึ้นลมทิศใต้ก็พัดมา, วันที่สองจึงมาถึงเมืองโปติโอลอย.

¹⁴เราได้พบพวกพี่น้องที่นั่น, และเขาเชิญเราให้หยุดพักอาศัยอยู่กับเขาเจ็ดวัน. แล้วเราจึงไปถึงกรุงโรม.

¹⁵ครั้นพวกพี่น้องในกรุงโรมได้ยินข่าวถึงพวกเรา, เขาจึงออกมาหาเราที่ตลาดแห่งหนึ่งเรียกว่าบ้านอัปปีโอและบ้านไตรภัตตาคาร. เมื่อเปาโลเห็นเขาแล้ว ท่านจึงขอบพระเดชพระคุณพระเจ้าและมีใจชื่นบานขึ้น

¹⁶ครั้นพวกเรามาถึงกรุงโรม, เขายอมให้เปาโลอยู่ต่างหากคนเดียว, ให้ทหารคนหนึ่งคุมไว้

¹⁷ครั้นล่วงสามวันแล้ว. เปาโลจึงเชิญพวกผู้ใหญ่ในพวกยูดายมาประชุมกัน. เมื่อประชุมกันแล้วท่านจึงกล่าวแก่เขาว่า. “ดูก่อนท่านพี่น้องทั้งหลาย, ถึงแม้ว่าข้าพเจ้ามิได้กระทำผิดสิ่งหนึ่งสิ่งใดต่อพลเมือง หรือผิดธรรมเนียมของบรรพบุรุษ, ข้าพเจ้ายังต้องออกจากกรุงยะรูซาเลม เป็นนักโทษอยู่ในมือของพวกโรมัน.

¹⁸ครั้นพวกนั้นได้ไต่สวนข้าพเจ้าแล้ว ก็หมายว่าจะปล่อยข้าพเจ้าเสีย, เพราะไม่มีเหตุอะไรที่ข้าพเจ้าควรจะต้องตาย.

¹⁹แต่ว่าเมื่อพวกยูดายพูดคัดค้าน. ข้าพเจ้าจึงจำต้องอุทธรณ์ถึงกายะซา แต่มิใช่ข้าพเจ้าจะฟ้องชนประเทศร่วมชาติของข้าพเจ้าก็หามิได้.

²⁰เหตุฉะนั้นข้าพเจ้าจึงเชิญท่านทั้งหลายมาเพื่อจะได้เห็นหน้าและพูดกับข้าพเจ้า. เพราะที่ข้าพเจ้าถูกล่ามโซ่นี้ก็เนื่องด้วยความหวังของชาติยิศราเอล.”

²¹เขาทั้งหลายจึงตอบท่านว่า, “พวกเราหาได้รับจดหมายมาจากมณฑลยูดายกล่าวถึงท่าน, หรือหามีพวกพี่น้องผู้หนึ่งผู้ใดมากล่าวร้ายถึงท่านไม่.

²²แต่ข้าพเจ้าทั้งหลายปรารถนาจะฟังท่านกล่าวว่าท่านคิดเห็นอย่างไร, เพราะข้าพเจ้าทั้งหลายทราบว่า พวกที่ถือลัทธินี้ก็ถูกติเตียนทุกแห่ง.”

²³เมื่อเขานัดวันพบกับท่าน, คนเป็นอันมากก็พากันมาหายังที่อาศัยของท่าน ท่านจึงกล่าวเป็นพะยานแก่เขาว่าถึงแผ่นดินของพระเจ้า, และแนะนำให้เขาเชื่อถือในพระเยซู ด้วยคัดข้อความออกจากคัมภีร์บัญญัติของโมเซ และออกจากคัมภีร์ศาสดาพยากรณ์ตั้งแต่เช้าจนเย็น.

²⁴คำที่ท่านกล่าวนั้นบางคนก็เชื่อบางคนก็ไม่เชื่อ.

²⁵เมื่อเขาไม่เห็นพ้องด้วยเขาก็จะลาไป, เปาโลก็ได้กล่าวข้อความแถมท้ายว่า, “พระวิญญาณบริสุทธิ์ตรัสแก่บรรพบุรุษของท่านทั้งหลายโดยยะซายาผู้พยากรณ์ถูกต้องดีแล้วว่า,

²⁶จงไปหาชนประเทศนี้และกล่าวว่า, เจ้าทั้งหลายฟังก็ได้ยิน, แต่หาเข้าใจไม่ ดูก็เห็น, แต่หาสังเกตรู้ไม่.

²⁷ด้วยว่าใจของชนประเทศนี้แข็งกะด้างมาก, และหูก็ตึง เขาปิดตาของเขาเสีย, เกลือกว่าตาเขาจะเห็น, หูเขาจะได้ยิน, และเขาจะเข้าใจ. แล้วจะกลับใจเสียใหม่, และเราจะช่วยเขาให้รอด.’

²⁸เหตุฉะนั้นท่านทั้งหลายจงเข้าใจว่า พระเจ้าจะทรงใช้คนให้นำความรอดของพระองค์นี้ไปยังคนต่างชาติ, แล้วเขาจะฟังด้วย.”

³⁰เปาโลจึงได้อาศัยอยู่ครบสองปีในตึกที่ท่านเช่า, และได้ต้อนรับคนทั้งปวงที่มาหาท่าน,

³¹ทั้งประกาศแผ่นดินของพระเจ้า, และสั่งสอนข้อความซึ่งกล่าวถึงพระเยซูคริสต์เจ้าโดยใจกล้า, หามีผู้หนึ่งผู้ใดห้ามปรามท่านไม่