Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 กิจการ 7 Bible Online

กิจการ 7 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

กิจการ 7

¹มหาปุโรหิตจึงถามว่า, “เหตุการณ์เหล่านี้จริงหรือ”

²ฝ่ายซะเตฟาโนจึงตอบว่า, “ดูก่อนพี่น้องและบิดาทั้งหลาย, จงฟังเถิด พระเจ้าซึ่งทรงสง่าราศีได้ปรากฏแก่อับราฮามบิดาของเรา เมื่อท่านยังอยู่ในประเทศเมโซปะตาเมีย ก่อนที่ได้ไปอาศัยอยู่ในเมืองฮาราน,

³และได้ตรัสแก่ท่านว่า. ‘จงออกจากแผ่นดินและจากญาติพี่น้องของตน ไปยังแผ่นดินที่เราจะชี้ให้เจ้า.’

⁴อับราฮามจึงออกจากแผ่นดินของชาวเคเซ็ธไปอาศัยอยู่ที่เมืองฮาราน ภายหลังเมื่อบิดาของท่านสิ้นชีพแล้ว, พระองค์จึงให้ท่านออกจากที่นั่นมาอยู่ในแผ่นดินนี้ ที่ท่านทั้งหลายอาศัยอยู่ทุกวันนี้.

⁵แต่พระองค์ไม่ทรงโปรดให้อับราฮามมีมฤดกในแผ่นดินนี้, แม้พอจะรองเท้าได้และพระองค์ทรงสัญญาไว้ว่า จะให้แผ่นดินนี้เป็นสิทธิ์ขาดแก่ท่านและแก่เผ่าพันธุ์ของท่านในขณะเมื่อท่านยังไม่มีบุตร.

⁶พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เผ่าพันธุ์ของท่านจะไปอาศัยอยู่ต่างเมือง, และชาวประเทศนั้นจะเอาเขาลงเป็นทาส และจะข่มเหงเขาถึงสี่ร้อยปี.

⁷แล้วพระเจ้าตรัสว่า, เราจะปรับโทษพลประเทศที่กดเขาลงเป็นทาสนั้น ภายหลังเขาจะออกจากประเทศนั้นมาปฏิบัติเราที่นี่.’

⁸พระเจ้าจึงได้ทรงตั้งคำสัญญาไว้กับอับราฮามโดยให้รับพิธีสุนัด เหตุฉะนั้นเมื่ออับราฮามมีบุตรชื่อยิศฮาคจึงให้รับพิธีสุนัดในวันที่แปด ยิศฮาคมีบุตรชื่อยาโคบ, และยาโคบมีบุตรสิบสองคนซึ่งเป็นบรรพบุรุษของเรา

⁹ฝ่ายบรรพบุรุษเหล่านั้นคิดอิจฉาโยเซฟ จึงขายเขาไปยังประเทศอายฆุปโต แต่พระเจ้าทรงสถิตอยู่กับโยเซฟ,

¹⁰ทรงโปรดช่วยให้พ้นจากความทุกข์ลำบากทั้งสิ้น, ให้มีความชอบและมีสติปัญญาต่อพระพักตรฟาโรกษัตริย์ของประเทศอายฆุปโต ท่านจึงตั้งโยเซฟให้ครองประเทศอายฆุปโตกับทั้งพระราชวังของท่าน.

¹¹แล้วบังเกิดการกันดารอาหารทั่วแผ่นดินอายฆุปโตและแผ่นดินคะนาอัน และมีความลำบากมาก, บรรพบุรุษของเราหาอาหารมาเลี้ยงชีพไม่ได้.

¹²ฝ่ายยาโคบเมื่อได้ยินว่ามีข้าวอยู่ในประเทศอายฆุปโต จึงใช้บรรพบุรุษของเราไปครั้งแรก.

¹³คราวที่สองโยเซฟได้สำแดงตัวให้พี่น้องรู้จัก, และให้กษัตริย์ฟาโรรู้จักวงศ์ญาติของตนด้วย.

¹⁴ฝ่ายโยเซฟจึงได้เชิญยาโคบผู้บิดากับบรรดาวงศ์ญาติของตนเจ็ดสิบถ้าคนให้มาหา.

¹⁵ยาโคบได้ลงไปยังประเทศอายฆุปโต, แล้วท่านกับบรรพบุรุษทั้งหลายของเราได้สิ้นชีพ ณ ที่นั่น.

¹⁶เขาจึงได้นำศพไปฝังไว้ในเมืองเซเค็ม ในอุโมงค์ที่อับราฮามได้ซื้อตามราคาเงินจากบุตรของฮาโมร

¹⁷แต่เมื่อเวลาคำสัญญาซึ่งพระเจ้าได้ตรัสไว้กับอับราฮามใกล้จะถึงแล้ว, ชาติยิศราเอลในประเทศอายฆุปโตได้ทวีมากขึ้น,

¹⁸จนกะทั่งมีกษัตริย์องค์หนึ่งซึ่งไม่รู้จักโยเซฟ

¹⁹กษัตริย์องค์นั้นได้ออกราโชบายข่มเหงบรรพบุรุษของเรา, เพื่อให้ทิ้งลูกอ่อนเสียไม่ให้มีชีวิตรอดอยู่ได้.

²⁰คราวนั้นโมเซยังเกิดมามีรูปร่างงดงามฉะเพาะพระพักตรพระเจ้า เขาจึงได้เลี้ยงไว้ในบ้านบิดาจนครบสามเดือน

²¹และ เมื่อเขาเอาไปไว้นอกบ้านแล้ว, ราชธิดาของกษัตริย์ฟาโรจึงรับมาเลี้ยงไว้ต่างบุตรของตน.

²²ฝ่ายโมเซจึงได้เรียนรู้ชำนาญในวิชชาการทุกอย่างของชาวอายฆุปโต มีความเฉียบแหลมมากในทางพูดและกิจการต่างๆ.

²³แต่ครั้นโมเซมีอายุได้สี่สิบปีแล้ว, จึงตั้งใจไปเยี่ยมญาติพี่น้องของตนคือชาติยิศราเอล.

²⁴เมื่อท่านได้เห็นคนหนึ่งถูกข่มเหง จึงฆ่าชาวอายฆุปโตซึ่งเป็นผู้ข่มเหงนั้นเป็นการแก้แค้น.

²⁵ด้วยคาดว่าญาติพี่น้องคงเข้าใจว่า พระเจ้าจะทรงช่วยเขาให้รอดด้วยมือของตน แต่เขาหาเข้าใจดังนั้นไม่

²⁶รุ่งขึ้นโมเซได้มาพบเขาในขณะวิวาทกัน ก็อยากจะให้เขากลับดีกันอีก จึงกล่าวว่า, “ญาติเอ๋ย, พวกท่านเป็นพี่น้องกัน เหตุไฉนจึงข่มเหงกันเล่า?”

²⁷ฝ่ายคนที่ข่มเหงเพื่อนนั้นจึงผลักโมเซออกไปและกล่าวว่า, “ใครได้ตั้งเจ้าให้เป็นผู้ปกครองและผู้พิพากษาพวกเรา?

²⁸เจ้าจะฆ่าเราเสียเหมือนฆ่าชาวอายฆุปโตเมื่อวานนี้หรือ”

²⁹เมื่อโมเซได้ยินคำนั้น จึงหนีไปอาศัยอยู่ที่แผ่นดินมิดยาน, และได้มีบุตรสองคนที่นั่น

³⁰ครั้นล่วงไปได้สี่สิบปีแล้ว ทูตองค์หนึ่งของพระเจ้ามาปรากฏแก่โมเซในเปลวไฟที่พุ่มไม้ในป่าภูเขาซีนาย.

³¹เมื่อโมเซได้เห็นนิมิตต์นั้นก็ประหลาดใจ ครั้นเข้าไปมองดูใก้ลๆ ก็มีพระสุรเสียงของพระเจ้าตรัสว่า,

³²‘เราเป็นพระเจ้าของบรรพบุรุษของเจ้า, คือพระเจ้าของอัมราฮาม, ของยิศฮาคและของยาโคบ.’ โมเซจึงกลัวตัวสั่นไม่อาจมองดู.

³³ฝ่ายพระเจ้าตรัสแก่โมเซว่า. ‘จงถอดรองเท้าเสีย, เพราะที่ที่เจ้ายืนอยู่นี้เป็นที่บริสุทธิ์.

³⁴แท้จริงเราได้เห็นพลไพร่ของเราถูกข่มเหงแล้วในประเทศอายฆุปโต และเราได้ยินเสียงครวญครางของเขาแล้ว, เราจึงลงมาเพื่อจะช่วยเขาให้พ้น บัดนี้จงมาเถิด, เราจะให้เจ้าไปยังประเทศอายฆุปโต.’

³⁵โมเซผู้นี้ซึ่งถูกเขาปฏิเสธโดยกล่าวว่า. ‘ใครได้ตั้งเจ้าให้เป็นผู้ปกครองและผู้พิพากษาพวกเรา?’ โมเซคนนี้แหละพระเจ้าทรงใช้ให้เป็นทั้งผู้ปกครองและผู้ช่วยให้พ้นด้วยมือของทูตสวรรค์ซึ่งได้ปรากฏแก่ท่านที่พุ่มไม้.

³⁶คนนี้แหละเป็นผู้นำเขาทั้งหลายออกมา. โดยที่ได้ทำการอัศจรรย์และทำการเป็นนิมิตต์ในแผ่นดินอายฆุปโต, ที่ทะเลแดงและในป่าสี่สิบปี.

³⁷โมเซนี่แหละได้กล่าวแก่ชาติยิศราเอลว่า. ‘พระเจ้าของท่านทั้งหลายจะทรงประทานศาสดาพยากรณ์ผู้หนึ่งให้บังเกิดแก่ท่านจากพี่น้องของท่านเหมือนอย่างเรา.’

³⁸โมเซนี่แหละได้อยู่กับพลไพร่ในป่า ระหว่างทูตสวรรค์ซึ่งได้ตรัสแก่ท่านที่ภูเขาซีนาย กับบรรพบุรุษของเราที่ได้รับคำสั่งศักดิ์สิทธิ์อันถาวรมาให้เรา

³⁹บรรพบุรุษของเราไม่ยอมฟังโมเซผู้นี้, แต่ได้ผลักไสท่านให้ไปจากเขา, ด้วยมีใจปรารถนาจะกลับไปยังแผ่นดินอายฆุปโต.

⁴⁰จึงกล่าวแก่อาโรนว่า. ‘จงทำพระให้เราที่จะนำหน้าเราไป เพราะจะมีเหตุอะไรเกิดขึ้นแก่โมเซ ซึ่งได้พาเราออกจากแผ่นดินอายฆุปโตนั้นเราไม่รู้.’

⁴¹ในคราวนั้นเขาทั้งหลายได้ทำรูปโคและได้นำเครื่องบูชามาบูชาแก่รูปนั้น. และมีใจยินดีในสิ่งซึ่งมือของตนเองได้ทำขึ้น.

⁴²แต่พระเจ้าได้ทรงทอดทิ้งเขา, และปล่อยให้เขาปฏิบัติหมู่ดาวในท้องฟ้า เหมือนคำเขียนไว้ในพระคัมภีร์แห่งศาสดาพยากรณ์ว่า, โอ ชาติยิศราเอล. เจ้าได้ฆ่าสัตว์บูชาให้เราในป่าถึงสี่สิบหรือ

⁴³พวกเจ้าได้ขนเอาพลับพลาของโมเล็ก, และได้เอาดาวพระรมฟารูปพระของเขาเป็นแบบอย่างที่เจ้าได้กระทำขึ้น เพื่อกราบไหว้แก่รูปนั้นต่างหาก เราจึงจะกวาดเจ้าทิ้งหลายให้ไปอยู่พ้นเมืองบาบูโลนอีก

⁴⁴บรรพบุรุษของเราเมื่ออยู่ในป่าก็มีพลับพลาซึ่งเป็นพะยาน, เหมือนอย่างพระองค์ทรงสั่งไว้เมื่อตรัสแก่โมเซว่าให้ทำพลับพลาตามแบบที่ได้เห็นแล้ว.

⁴⁵ฝ่ายบรรพบุรุษของเราเมื่อได้รับพลับพลานั้นจึงยืนตามยะโฮซูอะไปเมื่อได้เข้าในแผ่นดินของชนต่างชาติซึ่งพระเจ้าได้ทรงขับไล่ไปข้างหน้าบรรพบุรุษของเราพลับพลานั้นก็มีสืบมาจนถึงคราวกษัตริย์ดาวิด.

⁴⁶ดาวิดผู้นั้นมีความชอบฉะเพาะพระเจ้า, และมีใจปรารถนาจะหาที่ประทับสำหรับพระเจ้าของยาโคบ.

⁴⁷แต่ซะโลโมเป็นผู้ได้สร้างโบสถ์สำหรับพระองค์.

⁴⁸ถึงกระนั้นก็ดีพระเจ้าผู้สูงสุดหาได้ประทับอยู่ในโบสถ์ซึ่งมือมนุษย์ได้ทำไว้ไม่เหมือนศาสดาพยากรณ์ได้กล่าวไว้ว่า, พระเจ้าตรัสว่า,

⁴⁹‘สวรรค์เป็นพระที่นั่งของเรา. และแผ่นดินโลกเป็นที่รองบาทของเราเจ้าจะสร้างโบสถ์อย่างไรสำหรับเรา? หรือที่ไหนเป็นที่ผ่อนพักของเราเล่า?

⁵⁰หัตถ์ของเราได้สร้างสิ่งสารพัตรเหล่านี้มิใช่หรือ’

⁵¹“โอคนชาติหัวแข็งใจดื้อหูตึง, ท่านทั้งหลายขัดขวางพระวิญญาณบริสุทธิ์เสมอ บรรพบุรุษของท่านได้ทำอย่างไร, ท่านทั้งหลายก็กระทำอย่างนั้นด้วย.

⁵²มีใครบ้างในพวกศาสดาพยากรณ์ซึ่งบรรพบุรุษของท่านมิได้ข่มเหง? และเขาได้ฆ่าบรรดาคนที่กล่าวถึงพระองค์ผู้ชอบธรรมซึ่งจะเสด็จมานั้น บัดนี้ท่านทั้งหลายได้คิดคดทรยศและฆ่าพระองค์นั้นเสีย

⁵³แล้วคือท่านผู้ที่ได้รับพระบัญญัติจากเหล่าทูตสวรรค์, แต่หาได้ประพฤติตามพระบัญญัตินั้นไม่.”

⁵⁴เมื่อเขาทั้งหลายได้ยินดังนั้นก็รู้สึกบาดใจและขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเอาซะเตฟาโน.

⁵⁵ฝ่ายซะเตฟาโนประกอบด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ ได้เขม้นดูสวรรค์เห็นรัศมีของพระเจ้า และพระเยซูทรงยืนอยู่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระองค์,

⁵⁶แล้วท่านได้กล่าวว่า, “นี่แน่ะ ข้าพเจ้าเห็นท้องฟ้าแหวกเป็นช่อง. และบุตรมนุษย์ขึ้นอยู่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า.”

⁵⁷แต่เขาทั้งปวงร้องเสียงดังและอุดหูวิ่งพร้อมกันเข้าไปยังซะเตฟาโน,

⁵⁸แล้วขับไล่ท่านออกจากเมืองและเอาหินขว้าง ฝ่ายคนที่เป็นพะยานปรักปรำซะเตฟาโนได้ฝากเสื้อผ้าของตนวางไว้ที่เท้าของชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อเซาโล.

⁵⁹เขาจึงเอาหินขว้างซะเตฟาโนเมื่อกำลังอ้อนวอนพระเจ้าอยู่ว่า, “โอ พระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้า, ขอทรงโปรดรับจิตต์วิญญาณของข้าพเจ้าด้วย,”

⁶⁰ซะเตฟาโนก็คุกเข่าลงร้องเสียงดังว่า, “ขอโปรดอย่าลงโทษแก่เขาเพราะความผิดนี้.” เมื่อกล่าวเช่นนี้แล้วก็ล่วงหลับไป.

Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 กิจการ​ 7 Bible Online

กิจการ​ 7 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

กิจการ​ 7

Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 กิจการ 7 Bible Online

กิจการ 7 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

กิจการ 7