Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 โรม 10 Bible Online

โรม 10 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

โรม 10

¹ดูก่อนพี่น้องทั้งหลาย, ความปรารถนาในใจข้าพเจ้าและคำวิงวอนขอพระเจ้าเพื่อพลยิศราเอลนั้น, คือขอเพื่อหวังให้เขาทั้งหลายรอด.

²เพราะข้าพเจ้าเป็นพะยานฝ่ายเขาว่า, เขามีใจร้อนรนในการปฏิบัติพระเจ้า, แต่หาได้เป็นตามปัญญาไม่

³ด้วยว่าเขาไม่ได้รู้จักความชอบธรรมของพระเจ้า, แต่ได้อุสส่าห์ที่จะตั้งความชอบธรรมของตัวเองขึ้น, เขาจึงมิได้ยอมตัวอยู่ในความชอบธรรมของพระเจ้า.

⁴เพราะว่าพระคริสต์นั้นเป็นผู้ที่จะทำให้พระบัญญัติสำเร็จ, เพื่อให้ทุกคนที่เชื่อนั้นได้ความชอบธรรม

⁵ด้วยว่าโมเซได้กล่าวถึงความชอบธรรมซึ่งเป็นมาจากพระบัญญัตินั้นว่า, คนผู้ใดที่ประพฤติการเหล่านั้นจะได้ชีวิตโดยการประพฤตินั้น.

⁶แต่ความชอบธรรมที่มาจากความเชื่อว่าอย่างนี้ว่า, “อย่านึกในใจของตัวว่า, ‘ใครจะขึ้นไปยังสวรรค์?’ “คือจะเชิญพระคริสต์ลงมา

⁷“หรือ ‘ใครจะลงไปยังที่ลึก?’ “คือจะเชิญพระคริสต์ขึ้นมาจากความตาย.

⁸แต่ความชอบธรรมนั้นว่าอย่างไร? ก็ว่า, “คำนั้นอยู่ใกล้ตัวท่านแล้ว, อยู่ในปากของท่าน และในใจของท่าน,” คือคำของความเชื่อที่เราทั้งหลายประกาศอยู่นั้น

⁹คือว่าถ้าท่านจะรับด้วยปากของท่านว่า พระเยซูเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า, และเชื่อในใจว่า พระเจ้าได้ทรงโปรดบันดาลให้พระองค์เป็นขึ้นมาจากความตาย, ท่านจะรอด.

¹⁰ด้วยว่าซึ่งมีใจเชื่อก็เป็นการชอบธรรม, และซึ่งรับด้วยปากก็เป็นที่รอด.

¹¹เพราะว่ามีคำเขียนไว้แล้วว่า, ผู้หนึ่งผู้ใดที่เชื่อในพระองค์จะหามีความละอายไม่.

¹²เหตุว่าพวกยูดายและพวกเฮเลนหาได้ทรงคือว่าต่างกันไม่, ด้วยว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าองค์เดียวเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าของคนทั้งปวง, และทรงโปรดอย่างบริบูรณ์แก่คนทั้งปวงที่ทูลขอพระองค์

¹³เพราะว่า ทุกคนที่จะร้องออกพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าก็จะรอด

¹⁴แต่คนที่ยังไม่ได้เชื่อในพระองค์เขาจะร้องขอพระองค์อย่างไรได้? และคนที่ยังไม่ได้ยินถึงพระองค์, เขาจะเชื่อในพระองค์อย่างไรได้? และเมื่อไม่มีใครประกาศให้เขาฟัง, เขาจะได้ยินถึงพระองค์อย่างไรได้?

¹⁵และถ้าไม่มีใครใช้เขาไป, เขาจะประกาศอย่างไรได้? เหมือนมีคำเขียนไว้แล้วว่า, เท้าของคนเหล่านั้นที่ประกาศกิตติคุณแห่งความสุข และบอกข่าวซึ่งทำให้มีความยินดีนั้นก็งามสักเท่าใด

¹⁶แต่ไม่ใช่ทุกคนที่ได้เชื่อกิตติคุณนั้น เพราะยะซายาได้กล่าวไว้ว่า, พระองค์เจ้าข้า, ใครได้เชื่อฟังคำสอนของเรา?

¹⁷เหตุฉะนั้นความเชื่อได้เกิดขึ้นก็เพราะได้ฟัง, และการที่ได้ฟังนั้นก็เพราะฟังพระคำของพระคริสต์

¹⁸ฝ่ายข้าพเจ้าถามว่า, “เขาทั้งหลายไม่ได้ยินหรือ” เออจริง เสียงของเขาได้ลั่นออกไปทั่วตลอดแผ่นดินโลก, และคำของเขาได้บันลือไปถึงที่สุดปลายแผ่นดินโลก,

¹⁹ฝ่ายข้าพเจ้าจึงถามว่า, “พลยิศราเอลไม่รู้หรือ” เดิมโมเซได้ว่า, เราจะให้เจ้าทั้งหลายอิจฉาริษยาประเทศที่ยังไม่ได้เป็นประเทศ, จะให้เจ้าเคืองแค้นประเทศอันโง่.

²⁰แล้วยะซายาก็ได้มีใจกล้าพูดว่า, คนเหล่านั้นที่มิได้หาเราได้พบเราแล้ว, เราได้ปรากฏแก่คนเหล่านั้นที่มิได้สืบถามถึงเรา.

²¹แต่ท่านได้กล่าวถึงพวกยิศราเอลว่า, เราได้เหยียดมือออกคอยรับพลไพร่นั้นซึ่งไม่เชื่อฟัง และซึ่งเถียงโต้ตอบเราสิ้นวันยังค่ำ