Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 วิวรณ์ 16 Bible Online

วิวรณ์ 16 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

วิวรณ์ 16

¹และข้าพเจ้าได้ยินเสียงดังออกมาจากพระวิหาร ว่าแก่ทูตสวรรค์ทั้งเจ็ดองค์นั้นว่า, “จงไปเถิด, เอาขันทั้งเจ็ดใบที่เต็มด้วยพระนิเคราะห์ของพระเจ้าเทลงที่แผ่นดินโลก.”

²ทูตสวรรค์องค์แรกนั้นได้ออกไป เอาขันของตนเทลงที่แผ่นดินโลก, แล้วก็บังเกิดมีฝีอันมีทุกขเวทนาแสนสาหัส แก่คนทั้งหลายที่มีหมายสำคัญของสัตว์ร้ายนั้น, และที่ได้บูชารูปของมัน

³ทูตสวรรค์องค์ที่สองก็ได้เอาขันของตนเทลงที่ทะเล และทะเลนั้นกลายเป็นเลือดเหมือนเลือดคนตาย, และบรรดาสัตว์ที่มีชีวิตอยู่ในทะเลนั้นก็ตายหมด

⁴และทูตสวรรค์องค์ที่สามได้เอาขันของตนเทลงที่แม่น้ำลำธารทั้งปวง และน้ำเหล่านั้นก็กลายเป็นเลือด.

⁵และข้าพเจ้าได้ยินทูตสวรรค์ที่มีฤทธิ์ครอบงำน้ำทั้งหลายร้องว่า, “พระองค์เจ้าข้า, ผู้ทรงสภาพอยู่บัดนี้. ผู้ได้ทรงสภาพอยู่ในกาลก่อน, และทรงเป็นผู้บริสุทธิ์, พระองค์ทรงเป็นผู้ชอบธรรม, เพราะพระองค์ได้ทรงพิพากษาเหตุการณ์เหล่านั้น

⁶ด้วยว่าเขาทั้งหลายได้กระทำให้โลหิตของพวกสิทธิชนและของผู้พยากรณ์ไหลออก, และพระองค์ได้ประทานโลหิตให้เขาดื่มเขาสมด้วยกรรมนั้นแล้ว.”

⁷และข้าพเจ้าได้ยินเสียงออกมาจากแท่นบูชาอีกว่า, “จริงอย่างนั้น, องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้เป็นพระเจ้าที่ทรงฤทธานุภาพทุกประการ, การพิพากษาของพระองค์เป็นไปตามความจริงและชอบธรรม.”

⁸และทูตสวรรค์องค์ที่สี่ได้เอาขันของตนเทลงที่ดวงอาทิตย์และบันดาลให้ดวงอาทิตย์มีฤทธิ์คลอกมนุษย์ด้วยไฟ.

⁹ความร้อนมากยิ่งได้คลอกคนทั้งหลาย และเขาได้กล่าวคำหมิ่นประมาทต่อพระนามพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์เหนือภัยทรมานเหล่านั้น และเขาไม่ได้กลับใจเสียใหม่ถวายเกียรติยศแด่พระองค์

¹⁰ทูตสวรรค์องค์ที่ห้าได้เอาขันของตนเทลงบนที่นั่งของสัตว์ร้ายนั้น และอาณาจักรของมันก็มืดทั่วไป และคนเหล่านั้นได้กัดลิ้นของตนด้วยความเจ็บปวด,

¹¹และเขาได้กล่าวคำหมิ่นประมาทต่อพระเจ้าแห่งสวรรค์, เพราะความเจ็บปวดและเพราะฝีที่ตัว. แต่เขาไม่ได้กลับใจเสียใหม่จากการประพฤติของตน

¹²ทูตสวรรค์องค์ที่หกนั้นได้เอาขันของตนเทลงที่แม่นํ้าใหญ่ คือแม่น้ำฟะราธและน้ำในแม่นํ้านั้นจึงแห้งไป เพื่อจะได้เตรียมมรรคาไว้สำหรับกษัตริย์องค์เหล่านั้นที่มาจากทิศตะวันออก.

¹³และข้าพเจ้าได้เห็นผีโสโครกสามตนรูปร่างราวกับกบออกจากปากพญานาค, และออกจากปากสัตว์ร้ายนั้น, และออกจากปากผู้พยากรณ์เท็จนั้น

¹⁴ด้วยว่าผีเหล่านั้นเป็นผีร้ายกระทำนิมิตต์ และออกไปหากษัตริย์ทั้งปวงทั่วพิภพ, เพื่อจะได้ประชุมกษัตริย์ทั้งหลายนั้นสำหรับการสงครามในวันใหญ่ของพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์.

¹⁵(จงดูเถิด, เราจะดอดมาเหมือนขะโมย. ผู้ที่เฝ้าระวังให้ดี, และรักษาเสื้อผ้าของตนจะเป็นสุข เกลือกว่าผู้นั้นจะเดินเปลือยกาย, และคนทั้งหลายจะได้เห็นความน่าละอายของเขา.)

¹⁶และเขาทั้งหลายได้ชุมนุมกันที่ตำบลหนึ่ง เรียกชื่อในภาษาเฮ็บรายว่าอะระมะเฆโดน

¹⁷ทูตสวรรค์องค์ที่เจ็ดได้เอาขันของตนเทลงที่ลมอากาศ แล้วมีพระสุรเสียงดังออกมาจากพระที่นั่งในพระวิหารนั้น ประกาศว่า, “สำเร็จแล้ว.”

¹⁸ก็บังเกิดมีพาแลบ, และสำเนียงต่างๆ, และฟ้าร้องและเกิดแผ่นดินไหวอย่างใหญ่ ตั้งแต่มีมนุษย์เกิดมาที่แผ่นดินโลกไม่ได้มีแผ่นต้นไหวใหญ่อย่างนั้นเลย.

¹⁹เมืองใหญ่นั้นก็แยกออกเป็นสามส่วน, และบรรดาเมืองของนานาประเทศก็ล่มจม เมืองบาบูโลนที่เป็นเมืองใหญ่นั้นก็อยู่ในความทรงจำของพระเจ้า, เพื่อจะได้ให้เมืองนั้นดื่มจากจอกเหล้าองุ่นแห่งฤทธิ์พระนิเคราะห์ของพระองค์.

²⁰และบรรดาเกาะก็เคลื่อนหายไป, และภูเขาทั้งหลายก็ไม่มีใครพบ.

²¹และมีลูกเห็บใหญ่ตกลงมาจากฟ้าถูกคนทั้งปวง แต่ละก้อนหนักประมาณตะลันต์หนึ่ง คนทั้งหลายจึงกล่าวคำหมิ่นประมาทต่อพระเจ้า เพราะเหตุภยันตรายที่มาจากลูกเห็บนั้น, ด้วยว่าภยันตรายนั้นร้ายแรงยิ่งนัก