Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 วิวรณ์ 19 Bible Online

วิวรณ์ 19 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

วิวรณ์ 19

¹ภายหลังเหตุการณ์เหล่านี้ ข้าพเจ้าได้ยินเสียงดังดุจเสียงประชุมชนเป็นอันมากในสวรรค์ร้องว่า, “อาละลูยาความรอดและสง่าราศี, และเกียรติยศและฤทธิ์เดชจงมีแด่พระเจ้าของเรา

²เพราะว่าความพิพากษาของพระองค์แท้จริงและยุตติธรรม ด้วยว่าพระองค์ได้ทรงพิพากษาลงโทษหญิงแพศยาคนสำคัญนั้น, ที่ได้กระทำให้แผ่นดินโลกชั่วไปด้วยการล่วงประเวณีของเขา, และพระองค์ได้ทรงแก้แค้นผู้หญิงนั้น เป็นการทดแทนโลหิตแห่งผู้ทาสของพระองค์.”

³บรรดาคนเหล่านั้นจึงร้องเป็นคำรบสองว่า, “อาละลูยา. และควันไฟที่เกิดจากเมืองนั้นพลุ่งขึ้นสืบๆ ไปเป็นนิตย์.”

⁴และผู้ปกครองทั้งยี่สิบสี่คนกับสัตว์ทั้งสี่นั้น ก็ได้กราบลงบูชาพระเจ้าผู้ประทับบนพระที่นั่งนั้นว่า, “สาธุ อาละลูยา.”

⁵และมีเสียงออกมาจากพระที่นั่งนั้นว่า, “ท่านทั้งหลายที่เป็นทาสของพระองค์, และท่านทั้งหลายที่เกรงกลัวพระองค์ทั้งผู้ใหญ่ผู้น้อย, จงถวายสรรเสริญแด่พระเจ้าของเรา.”

⁶และข้าพเจ้าได้ยินเสียงดุจเสียงประชุมชนเป็นอันมาก, และดุจเสียงน้ำเป็นอันมาก, และดุจเสียงฟ้าร้องดังสนั่นว่า, “อาละลูยา เพราะว่าพระองค์ผู้ทรงเป็นพระเจ้าประกอบด้วยฤทธานุภาพทุกประการทรงครอบครองอยู่.

⁷ให้เราทั้งหลายชื่นชมยินดีและถวายเกียรติยศแด่พระองค์ เพราะการมงคลสมรสแห่งพระเมษโปดกนั้นมาถึงแล้ว, และเจ้าสาวได้แต่งตัวเตรียมพร้อมแล้ว.”

⁸และได้ทรงโปรดให้เจ้าสาวนั้นนุ่งห่มแต่งตัวด้วยผ้าป่านเนื้อละเอียดสดใสบริสุทธิ์ ด้วยว่าผ้าป่านนั้นได้แก่ การประพฤติชอบธรรมของพวกสิทธิชน.”

⁹ทูตสวรรค์องค์นั้นจึงสั่งข้าพเจ้าว่า, “จงจารึกไว้เถิดว่า, คนทั้งหลายที่รับเชิญมาในการเลี้ยงมงคลสมรสของพระเมษโปดกนั้นก็เป็นสุข,” และท่านว่าแก่ข้าพเจ้าอีกว่า, “ถ้อยคำเหล่านั้นเป็นพระคำของพระเจ้าและเป็นคำจริง.”

¹⁰ข้าพเจ้าได้ล้มลงที่เท้าของท่านจะกราบไหว้ท่าน. ท่านจึงสั่งข้าพเจ้าว่า, “อย่ากราบไหว้เลย ข้าพเจ้ากับท่านเป็นเพื่อนทาสด้วยกัน, และข้าพเจ้ามาจากพวกพี่น้องของท่านที่ถือคำพะยานของพระเยซู จงนมัสการพระเจ้าเถิด” เพราะว่าเนื้อความแห่งคำพยากรณ์นั้นเป็นพะยานกล่าวถึงพระเยซูอยู่แล้ว

¹¹ข้าพเจ้าได้เห็นสวรรค์เปิดออก และนี่แน่ะ มีม้าขาวตัวหนึ่ง, และท่านผู้ทรงนั่งบนหลังม้านั้นมีนามว่า, “สุจริตและสัตย์จริง” และท่านได้ทรงพิพากษาและกระทำสงครามโดยยุตติธรรม.

¹²และพระเนตรของท่านนั้นดุจเปลวไฟ, และที่พระเศียรของท่านมีมงกุฎหลายมงกุฎ และท่านมีพระนามจารึกไว้ซึ่งไม่มีผู้ใดรู้จัก เว้นแต่ท่านเอง.

¹³ท่านทรงเสื้อที่จุ่มพระโลหิต และพระนามของท่านเรียกว่า พระวาทะของพระเจ้า.

¹⁴พลโยธาทั้งหลายที่อยู่ในสวรรค์ได้ตามท่านไปทั้งบนหลังม้าขาว, และนุ่งห่มผ้าป่านเนื้อละเอียดขาวบริสุทธิ์.

¹⁵มีพระแสงคมออกจากพระโอษฐ์ของท่าน, เพื่อท่านจะได้ฟันพวกนานาประเทศด้วยพระแสงนั้น. และท่านจะได้ทรงครอบครองเขาด้วยคทาเหล็ก และท่านทรงเหยียบเครื่องหีบน้ำองุ่นแห่งพระนิเคราะห์อันเฉียบขาดของพระเจ้าผู้ทรงฤทธานภาพทุกประการ.

¹⁶ท่านทรงมีพระนามจารึกไว้ที่เสื้อผ้า และที่ต้นพระอูรุของท่านว่า, “พระมหากษัตริย์แห่งมหากษัตริย์ทั้งปวง และเจ้านายแห่งเจ้านายทั้งปวง.”

¹⁷และข้าพเจ้าได้เห็นทูตสวรรค์องค์หนึ่งยืนอยู่ในดวงอาทิตย์ ร้องเสียงดังแก่นกทั้งปวงที่บินไปในอากาศว่า, “จงมาประชุมกันในการเลี้ยงใหญ่ของพระเจ้า,

¹⁸เพื่อจะได้กินเนื้อกษัตริย์, และเนื้อนายทหาร, และเนื้อคนมีบรรดาศักดิ์, และเนื้อม้า และเนื้อคนทั้งหลายที่นั่งบนม้านั้น, และเนื้อประชาชน, ทั้งทาสและไทย, ทั้งผู้ใหญ่ผู้นอย.”

¹⁹และข้าพเจ้าได้เห็นสัตว์นั้น, และบรรดากษัตริย์แห่งแผ่นดินโลก, กับทั้งพลรบของกษัตริย์เหล่านั้น, มาประชุมกันจะกระทำสงครามกับท่านผู้ทรงม้านั้น, และกับพลโยธาของท่าน.

²⁰สัตว์ร้ายนั้นก็ถูกจับได้, กับทั้งผู้พยากรณ์เท็จที่ได้กระทำลักษณะสำคัญต่อหน้าสัตว์ร้ายนั้น, และด้วยลักษณะสำคัญได้ล่อลวงคนทั้งหลาย ที่ได้รับเครื่องหมายของสัตว์ร้ายนั้น, และคนทั้งหลายที่ได้บูชารูปของมัน ก็ได้เอาสัตว์ร้ายนั้นกับผู้พยากรณ์เท็จทิ้งลงในบึงไฟที่ไหม้ด้วยกำมะถันทั้งเป็น.

²¹และคนทั้งหลายที่เหลืออยู่นั้น พระแสงของท่านที่ทรงม้าขาวนั้นได้ฟันฆ่าเสีย, คือพระแสงที่ออกมาจากพระโอษฐ์ของท่านนั้น และนกทั้งปวงได้กินเนื้อของคนทั้งหลายนั้นจนอิ่ม