Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ประวัตินางรูธ 1 Bible Online

ประวัตินางรูธ 1 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ประวัตินางรูธ 1

¹ครั้งเมื่อผู้วินิจฉัยครอบครองอยู่, ได้บังเกิดกันดารอาหารในแผ่นดินนั้น: และมีชายชาวเมืองเบธเลเฮ็มผู้หนึ่งใน (ตระกูล) ยูดาได้ออกไปอาศัยอยู่ ณ แผ่นดินโมอาบ, กับทั้งภรรยาและบุตรชายสองคน,

²ชายผู้นั้นชื่ออะลีเมะเล็ค, ภรรยาของเขาชื่อนาอะมี, บุตรชายชื่อมาโลนคนหนึ่ง, และคิลโยนคนหนึ่ง, เป็นชาวเมืองเอ็ฟราธามาจากเบธเลเฮมยูดา, เข้าไปยังแผ่นดินโมอาบ, เพื่ออาศัยอยู่ที่นั่น.

³ครั้นอะลีเมะเล็คสามีสิ้นชีพลงแล้ว, ก็เหลืออยู่แต่นางนาอะมีกับบุตรชายสองคน.

⁴บุตรชายทั้งสองนั้นก็ได้รับหญิงชาวโมอาบมาเป็นภรรยา; ชื่ออะระฟาคนหนึ่ง, ชื่อรูธอีกคนหนึ่ง: เขาได้อาศัยอยู่ ณ เมืองนั้นประมาณสิบปี.

⁵แล้วมาโลนและคิลโยนทั้งสองก็สิ้นชีพเสียด้วย; หญิงนั้นก็ต้องพลัดพรากจากสามีและบุตรชายทั้งสองของตน

⁶แล้วนางนั้นก็พาลูกสะใภ้ทั้งสองออกไปจากแผ่นดินโมอาบ: ด้วยในแผ่นดินโมอาบเขาได้ยินข่าวว่า, พระเจ้าทรงโปรดแก่พลไพร่ของพระองค์โดยประทานให้มีอาหารบริโภค.

⁷นางจึงออกไปจากตำบลที่นางอยู่นั้น, และลูกสะใภ้ทั้งสองก็ไปด้วย; แล้วก็พากันเดินทางกลับไปยังเมืองยูดา.

⁸นางนาอะมีจึงกล่าวแก่ลูกสะใภ้ทั้งสองนั้นว่า, ต่างคนต่างจึงกลับไปยังเรือนมารดาของตนเถิด: ขอให้พระยะโฮวาทรงพระเมตตาแก่เจ้าทั้งสองเหมือนเจ้าได้กระทำต่อผู้ที่ตายเสียนั้น, และต่อแม่ด้วย.

⁹ขอพระยะโฮวาทรงโปรดแก่เจ้าให้ต่างคนต่างมีที่อยู่ในเรือนของสามี. แล้วนางนาอะมีได้จับลูกสะใภ้ทั้งสอง ๆ ก็ร้องไห้เสียงดัง.

¹⁰จึงพูดแก่นางนาอะมีว่า, อย่าเลย, เราทั้งสองจะกลับไปด้วยจนถึงบ้านเมืองของแม่.

¹¹นางนาอะมีจึงกล่าวว่า, ลูกเอ๋ย, จงกลับไปเถิด: เจ้าจะไปกับแม่ทำไมเล่า? แม่ยังมีบุตรชายในครรภ์ซึ่งจะเป็นสามีของเจ้าได้หรือ?

¹²ลูกเอ๋ย, จงกลับไปเสียเถิด: แม่ชราเกินอายุที่จะมีสามีได้. หากแม่จะว่ายังมีที่หวังใจอยู่และจะมีสามีในคืนวันนี้, แล้วจะบังเกิดบุตรชายด้วย;

¹³เจ้าจะคอยจนเขาเจริญใหญ่หรือ? เจ้าจะคอยอยู่ด้วยไม่มีผัวหรือ? ลูกเอ๋ย, อย่าเลย. แม่มีความทุกข์มากเพราะเห็นแก่เจ้า, เพราะว่าพระหัตถ์แห่งพระเจ้าทรงเหยียดออกขัดแม่ไว้.

¹⁴ลูกสะใภ้ทั้งสองพากันร้องไห้อีก: ส่วนนางอะระฟาก็จุบ (ลา) แม่ผัว; แต่รูธนั้นยังอยู่กับแม่ผัว

¹⁵นางนาอะมีจึงว่า, ดูเถิด, พี่สาวก็กลับไปหาญาติพี่น้อง, และพระของเขาแล้ว: จงตามพี่สาวไปเถิด.

¹⁶รูธตอบว่า, ขออย่าสั่งให้ฉันละทิ้ง, หรือกลับจากติดตามแม่เลย: ด้วยว่าแม่จะไปไหน, ฉันจะไปด้วย; แม่จะอาศัยอยู่ที่ไหน, ฉันจะอาศัยอยู่ที่นั้นด้วย: ญาติพี่น้องของแม่, จะเป็นญาติพี่น้องของฉัน, และพระเจ้าของแม่จะเป็นพระเจ้าของฉันด้วย:

¹⁷แม่สิ้นชีพที่ไหน, ฉันจะสิ้นชีพที่นั้น, แล้วจะฝังอยู่ที่นั้น: ขอพระยะโฮวาทรงกระทำดังนี้แก่ฉัน, และยิ่งกว่านี้อีก, ความมรณะสิ่งเดียวที่จะทำให้แม่กับฉันขาดจากกันและกันได้.

¹⁸ครั้นนางนาอะมีเห็นว่ารูธตั้งใจจะไปด้วยจริงๆ ก็หาได้พูดเรื่องนี้ต่อไปอีกไม่

¹⁹นางนาอะมีกับรูธก็ได้พากันไปจนบรรลุถึงเมืองเบธเลเฮ็ม, เมื่อถึงแล้ว, บรรดาชาวเมืองก็แตกตื่นถามกันว่า, นี่เป็นนางนาอะมีหรือ?

²⁰นาอะมีจึงตอบว่า, อย่าเรียกฉันว่านาอะมี (สุข), จงเรียกว่ามารา (ขม), ด้วยว่าท่านผู้ทรงฤทธิ์ได้ทรงกระทำต่อฉันอย่างสาหัส.

²¹เมื่อฉันออกไปก็เต็มบริบูรณ์, แต่พระยะโฮวาทรงบันดาลให้กลับมาเปล่าๆ, ท่านทั้งหลายเรียกฉันว่านาอะมีทำไมเล่า? เมื่อพระยะโฮวาได้ทรงเป็นพะยานต่อฉัน, และท่านผู้ทรงฤทธิ์ได้บันดาลให้ฉันมีความทุกข์.

²²นางนาอะมีได้กลับมาทั้งรูธลูกสะใภ้ชาติโมอาบ, ซึ่งตามนางออกมาจากแผ่นดินนั้น: เขาพากันมาถึงเมืองเบธเลเฮ็มในต้นฤดูเกี่ยวข้าว