Read Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 ประวัตินางรูธ 2 Bible Online

ประวัตินางรูธ 2 - Thai Holy Bible – พระคริสตธรรมคัมภีร์ Thai OV 83 bible

ประวัตินางรูธ 2

¹สามีของนางนาอะมีมีพี่น้องคนหนึ่งเป็นคนมั่งคั่งมาก, เกิดแต่พงศ์พันธุ์อะลีเมะเล็ค; ชื่อโบอัศ.

²รูธหญิงชาติโมอาบจึงกล่าวแก่นางนาอะมีว่า, ขอให้ฉันไปทุ่งนา, เก็บรวงข้าวตกตามแต่ผู้ใดจะโปรด. นางนาอะมีตอบว่า, ลูกเอ๋ย, จงไปเถิด,

³รูธก็ออกไปเก็บเข้าตกตามผู้เกี่ยว: เผอิญเข้าไปในไร่นาของโบอัศ, พี่น้องอะลีเมะเล็คนั้น.

⁴จึงเห็นโบอัศมาจากเบธเลเฮ็ม, กล่าวแก่ผู้เกี่ยวว่า, ขอให้พระยะโฮวาทรงสถิตย์อยู่กับท่านทั้งหลายเถิด. เขาทั้งหลายตอบว่า, ขอพระยะโฮวาทรงอวยพระพรแก่ท่านเถิด.

⁵โบอัศจึงถามคนใช้ของตนซึ่งดูแลผู้เกี่ยวนั้นว่า, หญิงสาวนั้นของใคร?

⁶คนใช้ที่ดูแลผู้เกี่ยวตอบว่า, สตรีนั้นคือหญิงชาติโมอาบซึ่งตามนางนาอะมีเมื่อกลับมาจากแผ่นดินโมอาบ:

⁷นางพูดว่า, ขอให้ฉันเก็บรวงข้าวในกลางฟ่อนตามผู้เกี่ยวไป: นางก็มาเก็บอยู่แต่เช้าจนบัดนี้, เว้นแต่ได้พักหน่อยหนึ่งที่เรือน,

⁸ขณะนั้นโบอัศกล่าวแก่รูธว่า, ลูกเอ๋ย, เจ้าได้ยินหรือ? ว่า, อย่าไปเก็บรวงข้าวที่นาอื่น, หรือไปจากที่นี่เลย, แต่อยู่ใกล้ๆ กับทาสของเราเถิด:

⁹ให้ตาเจ้ามองดูนาที่เขาเกี่ยว (เก็บ), ตามเขาไป: เราสั่งพวกคนหนุ่มแล้วห้ามไม่ให้ถูกต้องเจ้า? เจ้ากระหายน้ำเมื่อไร, เชิญไปกินที่ภาชนะซึ่งคนใช้ตักไว้.

¹⁰ขณะนั้นรูธก็ได้กราบซบหน้าลงที่ดิน, กล่าวแก่ท่านว่า, ทำอย่างไรข้าพเจ้าจึงจะเป็นที่ชอบต่อตาของท่าน, เพื่อท่านจะได้เห็นแก่ข้าพเจ้าเมื่อเวลาข้าพเจ้าเป็นแขกเมือง?

¹¹โบอัศตอบแก่นางว่า, บรรดาสิ่งซึ่งเจ้าได้กระทำแก่แม่ผัวตั้งแต่สามีเจ้าตายแล้ว: คือเจ้าได้ละทิ้งบิดามารดา, บ้านเกิดเมืองนอน, มาถึงบ้านเมืองที่เจ้าหาได้รู้จักแต่ก่อนไม่, ก็เป็นที่ปรากฏแก่เราทั้งสิ้นแล้ว.

¹²ขอให้พระยะโฮวาเจ้าทรงตอบแทนแก่เจ้า, และให้เจ้ามีบำเหน็จอันเต็มบริบูรณ์แต่พระยะโฮวาพระเจ้าแห่งยิศราเอลเถิด, ซึ่งเจ้าได้มาพึ่งพระบารมีของพระองค์.

¹³ฝ่ายรูธตอบว่า, ขอให้ท่านเห็นชอบในข้าพเจ้า, ด้วยท่านได้เมตตาข้าพเจ้า, และได้พูดเป็นที่จับใจทาสีของท่านแล้ว, ถึงแม้ว่าข้าพเจ้าหาเหมือนทาสีอื่นของท่านไม่

¹⁴พอถึงเวลารับประทานอาหาร, โบอัศบอกนางว่า, เชิญเข้ามารับขนมจิ้มกินกับน้ำส้มเถิด. นางก็นั่งใกล้พวกผู้เกี่ยวนั้น: เขาจึงส่งข้าวขั้วให้กิน, นางกินอิ่มแล้วยังมีเหลืออยู่อีก,

¹⁵เมื่อนางลุกขึ้นจะไปเก็บรวงข้าว, โบอัศจึงสั่งพวกคนหนุ่มว่า, จงยอมให้นางเก็บรวงข้าวตามฟ่อน, อย่าว่านางเลย:

¹⁶อนึ่ง, จงชักรวงข้าวออกจากฟ่อนให้ตกบ้าง, เพื่อนางจะได้เก็บ, และอย่าว่ากล่าวนางเลย

¹⁷นางเก็บข้าวในนานั้นจนเย็น, เมื่อเก็บแล้วก็ฟาด: ได้ข้าวประมาณสองถัง.

¹⁸แล้วนางขนข้าวนั้นไปยังเมือง: แม่ผัวก็เห็นข้าวซึ่งนางเก็บได้นั้น: และส่วนอาหารที่เหลือจากกินนั้น, นางก็ควักออกให้แม่ผัวด้วย.

¹⁹แม่ผัวจึงถามว่า, เจ้าเก็บรวงข้าวได้ที่ไหน? และทำการที่ไหนวันนี้? ขอให้ผู้ที่เอื้อเฟื้อต่อเจ้าได้รับพรเถิด. แล้วนางก็เล่าให้แม่ผัวฟัง, ถึงเรื่องที่ทำงานวันนั้นว่า, วันนี้ฉันได้ไปทำที่นาของคนหนึ่งชื่อโบอัศ.

²⁰นางนาอะมีกล่าวแก่ลูกสะใภ้ว่า, ขอพระเจ้าทรงอวยพระพรแก่ผู้นั้น, พระองค์มิได้ให้ความเมตตาของพระองค์ขาดจากผู้ที่มีชีวิตอยู่หรือผู้ที่ตายแล้ว. อนึ่ง, นางนาอะมีบอกรูธว่า, ผู้นั้นเป็นพี่น้องอันชิดสนิทกับเราในหมู่ญาติซึ่งอาจจะไถ่เราออกได้.

²¹นางรูธชาติโมอาบบอกว่า, ท่านนั้นกล่าวแก่ฉันว่า, เจ้าต้องอยู่ใกล้ชิดกับคนหนุ่มของเรา, จนเขาเกี่ยวข้าวของเราเสร็จแล้ว.

²²นางนาอะมีกล่าวแก่รูธลูกสะใภ้ว่า, ลูกเอ๋ย, ซึ่งเจ้าจะออกไปด้วยทาสีของท่านผู้นั้นก็ดีแล้ว, แต่อย่าให้เขาพบเจ้า ณ ทุ่งนาอื่น.

²³นางได้เก็บรวงข้าวอยู่ใกล้ชิดกับทาสีของโบอัศจนสิ้นฤดูเกี่ยวข้าวและข้าวสาลี; นางได้อาศัยอยู่กับแม่ผัว