Read Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) 2ซามูเอล 1 Bible Online

2ซามูเอล 1 - Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) bible

2ซามูเอล 1

¹หลังจากซาอูลสิ้นพระชนม์แล้ว ดาวิดกลับมาจากการพิชิตชาวอามาเลขและพักอยู่ที่เมืองศิกลากได้สองวัน

²ในวันที่สาม มีชายคนหนึ่งมาจากค่ายของซาอูล เสื้อผ้าขาดวิ่น และฝุ่นเต็มศีรษะ เขาหมอบกราบลงต่อหน้าดาวิดแสดงความเคารพ

³ดาวิดถามว่า “เจ้ามาจากไหน?” เขาตอบว่า “ข้าพเจ้าหนีมาจากค่ายของอิสราเอล”

⁴ดาวิดถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? บอกเราสิ” เขาตอบว่า “ทหารของเราเตลิดหนี หลายคนถูกฆ่าตาย กษัตริย์ซาอูลและโยนาธานราชโอรสสิ้นพระชนม์แล้ว”

⁵ดาวิดจึงถามชายหนุ่มที่มาส่งข่าวว่า “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่ากษัตริย์ซาอูลและโยนาธานราชโอรสสิ้นพระชนม์แล้ว?”

⁶เขาตอบว่า “ข้าพเจ้าอยู่บนภูเขากิลโบอา เห็นกษัตริย์ซาอูลทุ่มพระกายลงบนหอก รถม้าศึกของศัตรูก็ประชิดเข้ามา

⁷เมื่อพระองค์เห็นข้าพเจ้า ก็ร้องเรียกให้เข้าไปหา แล้วข้าพเจ้าทูลถามว่า ‘จะทรงให้ข้าพระบาททำสิ่งใด?’

⁸“พระองค์ตรัสถามว่า ‘เจ้าเป็นใคร?’ “ข้าพเจ้าทูลว่า ‘เป็นชาวอามาเลขพระเจ้าข้า’

⁹“พระองค์จึงตรัสว่า ‘มาฆ่าเราทีเถิด เราใกล้จะตายแล้ว แต่ก็ไม่ตายเสียที’

¹⁰“ข้าพเจ้าจึงปลงพระชนม์ เพราะเห็นว่าจะไม่รอดแน่ๆ แล้วข้าพเจ้าก็เอามงกุฎกับทองต้นพระกร[1]มาให้ท่านผู้เป็นเจ้านายของข้าพเจ้า”

¹¹แล้วดาวิดกับพรรคพวกทั้งหมดจึงฉีกเสื้อผ้าของตน

¹²พวกเขาพากันไว้ทุกข์ ร่ำไห้ และถืออดอาหารจนถึงเวลาเย็น เพื่อไว้อาลัยแด่กษัตริย์ซาอูล และโยนาธานราชโอรส และเพื่อไพร่พลขององค์พระผู้เป็นเจ้าและชาวอิสราเอลซึ่งสิ้นชีวิตในสงคราม

¹³ดาวิดพูดกับชายหนุ่มที่นำข่าวมาว่า “เจ้ามาจากไหน?” เขาตอบว่า “ข้าพเจ้าเป็นลูกคนต่างด้าวชาวอามาเลข”

¹⁴ดาวิดถามว่า “ทำไมเจ้าจึงกล้าทำลายผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเจิมตั้งไว้?”

¹⁵แล้วดาวิดสั่งคนของตนว่า “เอาเขาไปฆ่าเสีย!” คนของดาวิดก็ฆ่าเขา

¹⁶เพราะดาวิดได้กล่าวแล้วว่า “เจ้าสมควรตาย เพราะเจ้าเองได้สารภาพว่า ‘ข้าพเจ้าได้ฆ่าผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเจิมตั้งไว้’”

¹⁷แล้วดาวิดคร่ำครวญไว้อาลัยแด่กษัตริย์ซาอูลกับโยนาธานราชโอรส

¹⁸และบัญชาให้สอนบทคร่ำครวญนี้แก่ชนยูดาห์ (บันทึกไว้ในหนังสือแห่งยาชาร์) ความว่า

¹⁹“โอ อิสราเอลเอ๋ย ศักดิ์ศรีของเจ้านอนสิ้นชีพอยู่บนที่สูงของเจ้า วีรชนแกล้วกล้าล้มลงเสียแล้วหนอ!

²⁰“อย่าแจ้งข่าวนี้ในเมืองกัท อย่าประกาศข่าวนี้ตามถนนหนทางในอัชเคโลน หาไม่แล้วธิดาแห่งฟีลิสเตีย[2]จะกระหยิ่มยิ้มย่อง หาไม่แล้วเหล่าบุตรีของผู้ที่ไม่ได้เข้าสุหนัตจะลิงโลดยินดี

²¹“โอ ภูเขากิลโบอา ขออย่าให้เจ้าได้รับฝนหรือหยาดน้ำค้าง ขออย่าให้ท้องทุ่งเกิดธัญญาหารเพื่อเป็นเครื่องบูชา[3] เพราะที่นั่นโล่ของผู้เกรียงไกรถูกเหยียดหยาม โล่ของซาอูลไม่ได้ชโลมด้วยน้ำมันอีกแล้ว

²²“ธนูของโยนาธานดื่มเลือดไม่หยุด และกินเนื้อของผู้มีกำลัง ดาบของซาอูล ไม่กลับมาเปล่า

²³“ซาอูลและโยนาธาน ยามอยู่ทรงเป็นที่รักและน่าชื่นชม ยามสิ้นไม่ทรงพรากจากกัน ทรงว่องไวกว่านกอินทรี แข็งแกร่งกว่าราชสีห์

²⁴“โอ เหล่าธิดาแห่งอิสราเอล[4] จงร่ำไห้ให้กับซาอูล ผู้ทรงแต่งกายให้เธอด้วยอาภรณ์สีแดงเข้มและสิ่งงดงาม และตกแต่งอาภรณ์ของเธอด้วยเครื่องประดับทองคำ

²⁵“วีรชนแกล้วกล้าล้มลงกลางสมรภูมิ! โยนาธานนอนสิ้นชีพอยู่บนที่สูงของเจ้า

²⁶โอ โยนาธาน พี่น้องของข้าพเจ้าเอ๋ย ข้าพเจ้าอาลัยถึงท่าน ท่านเป็นที่รักยิ่งของข้าพเจ้า ความรักที่ท่านมีต่อข้าพเจ้านั้นล้ำเลิศ ล้ำเลิศยิ่งกว่าความรักของสตรี

²⁷“วีรชนแกล้วกล้าล้มลงเสียแล้ว! อาวุธยุทโธปกรณ์ก็พินาศไป!”