Read Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) โยบ 31 Bible Online

โยบ 31 - Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) bible

โยบ 31

¹“ข้าได้ทำพันธสัญญากับนัยน์ตาของตัวเองว่า จะไม่มองหญิงสาวด้วยใจกำหนัด

²เพราะอะไรคือสิ่งที่พระเจ้าเบื้องบนทรงกำหนดให้มนุษย์? อะไรคือมรดกจากองค์ทรงฤทธิ์เบื้องบน?

³ก็คือหายนะสำหรับคนชั่ว และภัยพิบัติสำหรับคนทำผิดไม่ใช่หรือ?

⁴พระองค์ไม่ได้ทอดพระเนตรเห็นหนทางของข้า และทรงนับทุกย่างก้าวของข้าหรอกหรือ?

⁵“หากข้าได้ดำเนินชีวิตในความเท็จ หรือเท้าของข้ามุ่งสู่การหลอกลวง

⁶ขอพระเจ้าทรงชั่งข้าด้วยตราชูที่เที่ยงตรง แล้วจะทรงทราบว่าข้าไร้ตำหนิ

⁷หากข้าเตลิดจากทางของพระเจ้า หากตาของข้าพาใจมัวเมา หรือหากมือของข้าแปดเปื้อนมลทิน

⁸ก็ขอให้คนอื่นกินสิ่งที่ข้าได้หว่าน และขอให้พืชผลของข้าถูกถอนรากถอนโคน

⁹“หากจิตใจของข้าถูกผู้หญิงล่อไป หรือหากข้าซุ่มอยู่ที่ประตูของเพื่อนบ้าน

¹⁰ก็ขอให้ภรรยาของข้าไปโม่แป้งให้คนอื่น และให้ชายอื่นหลับนอนกับนาง

¹¹เพราะสิ่งนั้นน่าละอาย เป็นบาปที่ต้องถูกลงโทษ

¹²มันเป็นไฟเผาผลาญสู่ความหายนะ และจะขุดรากถอนโคนสิ่งที่ข้าปลูกไว้

¹³“หากข้าไม่ให้ความยุติธรรม แก่คนรับใช้ชายหญิง ซึ่งมากล่าวโทษข้า

¹⁴ข้าจะทำอย่างไรเมื่อต้องเผชิญหน้ากับพระเจ้า? ข้าจะตอบอย่างไรเมื่อพระองค์ทรงเรียกให้ถวายรายงาน?

¹⁵พระเจ้าผู้ทรงสร้างข้าในครรภ์ก็ทรงสร้างพวกเขาด้วยไม่ใช่หรือ? พระเจ้าองค์เดียวกันนี้ทรงสร้างเราทั้งสองฝ่ายในท้องแม่ไม่ใช่หรือ?

¹⁶“หากข้าบอกปัดความต้องการของผู้ยากไร้ หรือปล่อยให้หญิงม่ายคอยเก้อ

¹⁷หากข้าหวงอาหารไว้กับตัว ไม่ยอมแบ่งปันแก่ลูกกำพร้าพ่อ

¹⁸ซึ่งอันที่จริงตั้งแต่หนุ่มมา ข้าก็เลี้ยงดูลูกกำพร้าพ่อเหมือนลูกในไส้ ตั้งแต่เกิดข้าก็นำทางให้หญิงม่าย

¹⁹หากข้าได้เห็นคนกำลังจะหนาวตายเพราะไม่มีเสื้อผ้า เห็นคนยากไร้ไม่มีผ้าคลุมกาย

²⁰และเขาไม่ได้อวยพรข้าในใจ ที่ทำให้เขาอบอุ่นด้วยขนแกะของข้า

²¹หากข้าได้ทำร้ายลูกกำพร้าพ่อ เพราะถือว่าตนมีอิทธิพลในศาล

²²ก็ขอให้แขนของข้าหลุดออกจากไหล่ ขอให้มันหักออกจากข้อต่อ

²³เพราะข้าหวาดกลัวหายนะจากพระเจ้า และเพราะข้ายำเกรงพระบารมีของพระองค์ ข้าจึงไม่กล้าทำสิ่งทั้งหลายเหล่านี้

²⁴“หากข้าไว้วางใจเงินทอง หรือพูดกับทองคำบริสุทธิ์ว่า ‘เจ้าเป็นความมั่นคงปลอดภัยของข้า’

²⁵หากข้าชื่นชมยินดีในความมั่งคั่งมหาศาลของข้า ในทรัพย์สมบัติซึ่งมือของข้าหามาได้

²⁶หากข้ามองดูดวงตะวันส่องแสงเจิดจ้า หรือดวงจันทร์อันงามกระจ่าง

²⁷แล้วจิตใจของข้าถูกล่อลวงอย่างลับๆ และข้าได้กราบไหว้ดวงอาทิตย์ดวงจันทร์

²⁸นี่ก็จะเป็นบาปอันควรแก่การลงโทษ เพราะเท่ากับว่าข้าไม่ซื่อสัตย์ต่อพระเจ้าเบื้องบน

²⁹“หากข้ากระหยิ่มยิ้มย่องในเคราะห์หามยามร้ายของศัตรู หรือลิงโลดยินดีในความทุกข์ร้อนที่เกิดขึ้นกับเขา

³⁰ข้าไม่เคยยอมให้ปากของข้าทำบาป โดยสาปแช่งชีวิตของเขาให้มีอันเป็นไป

³¹หากคนในครัวเรือนของข้าไม่เคยกล่าวว่า ‘ใครบ้างไม่ได้กินเนื้อที่โยบให้จนอิ่ม?’

³²อันที่จริงข้าไม่เคยแม้แต่ปล่อยให้คนแปลกหน้าต้องค้างคืนอยู่ตามถนน เพราะประตูบ้านของข้าเปิดต้อนรับผู้เดินทางอยู่เสมอ

³³หากข้าปิดบังบาปไว้เหมือนที่คนทั่วไปได้ปฏิบัติ[51] โดยซุกซ่อนความผิดของข้าไว้ในใจ

³⁴เพราะข้ากลัวฝูงชน และหวั่นเกรงการดูแคลนจากวงศ์ตระกูลต่างๆ ยิ่งนัก ข้าก็เลยเก็บตัวเงียบไม่ออกนอกบ้าน

³⁵(“อยากให้มีใครสักคนฟังข้าตอนนี้! บัดนี้ข้าขอลงชื่อแก้ข้อกล่าวหาของข้า ขอองค์ทรงฤทธิ์ตอบข้าด้วยเถิด ขอให้โจทก์เขียนคำฟ้องร้องขึ้นมา

³⁶แน่ทีเดียว ข้าจะแบกคำฟ้องนั้นไว้บนบ่า ข้าจะสวมมันไว้เหมือนมงกุฎ

³⁷ข้าจะแถลงทุกย่างก้าวของข้าแด่พระองค์ ข้าจะเข้าเฝ้าพระองค์เหมือนข้าเป็นเจ้านายองค์หนึ่ง)

³⁸“หากที่ดินของข้าร้องกล่าวโทษข้า และทุกรอยไถคราดเปียกชุ่มด้วยน้ำตา

³⁹หากข้ากินพืชผลโดยไม่จ่ายเงิน หรือทำร้ายจิตใจผู้เช่า

⁴⁰ก็ขอให้หนามงอกขึ้นแทนที่ข้าวสาลี และวัชพืชงอกแทนข้าวบาร์เลย์” โยบพูดจบลงตรงนี้