Read Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) โยบ 6 Bible Online

โยบ 6 - Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) bible

โยบ 6

¹แล้วโยบตอบว่า

²“อยากให้ชั่งดูความทุกข์ร้อนของข้า และเอาความลำเค็ญทั้งหมดของข้าขึ้นตราชู!

³แน่นอนว่ามันจะหนักยิ่งกว่าเม็ดทรายในทะเล ไม่น่าแปลกใจเลยที่ข้าได้พูดอย่างวู่วาม

⁴ลูกศรขององค์ทรงฤทธิ์ฝังอยู่ในข้า ยาพิษที่อาบไว้ซึมซาบวิญญาณของข้า ความหวาดหวั่นที่พระเจ้าส่งมาประดังเข้าใส่ข้า

⁵มีหรือที่ลาป่าจะร้องเมื่อมีหญ้า? มีหรือที่วัวจะส่งเสียงเมื่อมีอาหารกิน?

⁶จะกินอาหารที่จืดชืดโดยไม่เหยาะเกลือได้หรือ? ไข่ขาวดิบๆ จะมีรสชาติอะไร?[10]

⁷ข้าไม่ยอมแตะต้องอาหารแบบนั้นหรอก เพราะทำให้ข้าเอือม

⁸“โอ ขอให้ข้าได้ตามที่ทูลขอเถิด ขอพระเจ้าโปรดประทานตามที่ข้าหวังไว้

⁹คือขอให้พระเจ้าทรงขยี้ข้า ขอทรงคลายพระหัตถ์ที่กำข้าไว้ แล้วปล่อยให้ข้าถูกตัดขาดไป!

¹⁰อย่างน้อยข้าก็ยังมีข้อปลอบใจ และยินดีขณะเจ็บปวดแสนสาหัส ว่าข้าไม่ได้ปฏิเสธพระวจนะขององค์บริสุทธิ์

¹¹“ข้าเอากำลังจากไหนหนอจึงยังมีความหวังอยู่? ข้ามีความคาดหมายอะไรหนอถึงทนอยู่ได้?

¹²กำลังของข้าแข็งแกร่งดั่งหินผาหรือ? เนื้อของข้าเป็นทองสัมฤทธิ์หรือ?

¹³ข้ายังมีกำลังจะช่วยเหลือตัวเองได้หรือ ในเมื่อความสำเร็จมลายไปจากข้าแล้ว?

¹⁴“ถึงแม้ว่าคนสิ้นหวังจะหมดความยำเกรงองค์ทรงฤทธิ์ แต่เขายังสมควรจะได้รับความเห็นอกเห็นใจจากเพื่อนฝูง

¹⁵แต่ข้าพึ่งพวกท่านที่เป็นเสมือนพี่น้องของข้าไม่ได้เลย เหมือนสายน้ำที่ไหลๆ หยุดๆ เหมือนลำธารที่ไหลล้น

¹⁶ซึ่งขุ่นดำและเอ่อล้น เพราะน้ำแข็งและหิมะละลาย

¹⁷แต่ยามแห้งแล้งกลับหยุดไหล และเมื่ออากาศร้อนระอุกลับแห้งผาก

¹⁸กองคาราวานหันออกจากเส้นทางของเขา เข้าไปในแดนกันดารแล้วก็พินาศ

¹⁹กองคาราวานของเหล่าพ่อค้าเร่จากเทมาและเชบา เสาะหาน้ำด้วยความหวัง

²⁰พวกเขาทุกข์เพราะหวังไว้มาก ครั้นมาถึงกลับต้องผิดหวัง

²¹ท่านก็เป็นเช่นนั้น พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าไม่ได้ช่วยเหลืออะไร พอเห็นสิ่งที่น่าขยะแขยงท่านก็ขยาดกลัว

²²ข้าเคยเอ่ยปากหรือว่า ‘ขออะไรให้ข้าบ้าง ขอไถ่ข้าด้วยทรัพย์สินของท่าน

²³หรือขอช่วยข้าจากมือของศัตรู ขอไถ่ข้าจากอุ้งมือของคนอำมหิต’?

²⁴“สอนข้าเถิด แล้วข้าจะนิ่งสงบ ชี้แจงมาสิว่าข้าผิดตรงไหน

²⁵คำพูดจริงใจช่างน่าเจ็บปวดจริงนะ! แต่คำโต้แย้งของท่านพิสูจน์อะไรได้?

²⁶ท่านจงใจจะแก้คำพูดของข้า และทำราวกับว่าถ้อยคำของคนสิ้นหวังเป็นเหมือนสายลมหรือ?

²⁷พวกท่านถึงกับจับฉลากเลือกลูกกำพร้าพ่อ และขายเพื่อน

²⁸“แต่บัดนี้ โปรดเมตตาดูข้าเถิด ข้าจะโกหกท่านซึ่งๆ หน้าหรือ?

²⁹หยุดเหมาว่าข้าผิดเสียทีเถิด อย่าอยุติธรรมนักเลย ขอให้ทบทวนดูเพราะข้าชอบธรรม

³⁰ข้ากล่าวสิ่งชั่วร้ายอันใดหรือ? ปากของข้าแยกแยะความชั่วไม่ได้หรือ?