Read Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) โยบ 9 Bible Online

โยบ 9 - Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) bible

โยบ 9

¹โยบจึงตอบว่า

²“จริงอยู่ ข้ารู้แล้วว่าเป็นอย่างนั้น แต่มนุษย์จะชอบธรรมสำหรับพระเจ้าได้อย่างไร?

³แม้คนใดปรารถนาจะโต้แย้งกับพระเจ้า เขาก็ไม่สามารถตอบพระองค์ได้แม้แต่ครั้งเดียวจากพันครั้ง

⁴เพราะสติปัญญาของพระเจ้าลึกซึ้ง และฤทธิ์อำนาจของพระองค์มหาศาล ใครเล่าจะต่อต้านพระเจ้าและรอดมาโดยไม่มีอันตราย?

⁵พระองค์ทรงเคลื่อนภูเขาโดยที่มันไม่ทันรู้ตัว และพลิกคว่ำมันด้วยพระพิโรธ

⁶พระองค์ทรงเขย่าโลกให้ออกจากที่ ทำให้เสาหลักของมันสั่นคลอน

⁷พระองค์ตรัสสั่ง ดวงอาทิตย์ก็ไม่ส่องแสง พระองค์ทรงผนึกดวงดาวไม่ให้ฉายแสง

⁸พระองค์แต่ผู้เดียวที่ทรงคลี่ฟ้าสวรรค์ออก และทรงย่ำเหนือคลื่นทะเล

⁹พระองค์ทรงสร้างดาวจระเข้และดาวไถ ดาวลูกไก่และหมู่ดาวแห่งทิศใต้

¹⁰พระองค์ทรงกระทำการอัศจรรย์ ที่เกินการหยั่งรู้และเหลือคณานับ

¹¹เมื่อพระองค์เสด็จผ่านข้า ข้าไม่สามารถเห็นพระองค์ เมื่อเสด็จผ่านไป ข้าไม่สามารถประจักษ์

¹²เมื่อพระองค์ทรงฉวยไป ใครจะยับยั้งพระองค์ได้? ใครจะอาจหาญทูลถามพระองค์ว่า ‘ทรงทำอะไรนั่น?’

¹³พระเจ้าไม่ได้ทรงยับยั้งพระพิโรธ แม้แต่กองกำลังของราหับก็กลัวลานอยู่แทบพระบาทพระองค์

¹⁴“แล้วข้าจะบังอาจโต้แย้งกับพระเจ้าหรือ? ข้าจะสรรหาคำอะไรมาโต้เถียงกับพระองค์หรือ?

¹⁵แม้ข้าไม่ผิด ข้าก็ไม่อาจโต้ตอบพระองค์ ได้แต่วอนขอความเมตตาจากองค์ตุลาการ

¹⁶ถึงแม้ว่าข้าทูลร้องเรียกและพระองค์ทรงขานตอบ ข้าก็ไม่เชื่อว่าพระองค์จะทรงสดับฟัง

¹⁷พระองค์คงจะทรงบดขยี้ข้าด้วยลมพายุ และทวีบาดแผลของข้าโดยไม่มีสาเหตุ

¹⁸พระองค์จะไม่ทรงยอมให้ข้าหายใจ แต่เติมความรันทดขมขื่นใส่ข้าจนล้นปรี่

¹⁹ถ้าจะว่าด้วยเรื่องพลัง พระองค์ทรงเกรียงไกรนัก! ถ้าจะว่าด้วยเรื่องความยุติธรรม ใครจะเรียกพระองค์มาให้การได้?[14]

²⁰ถึงแม้ข้าไร้ผิด ปากของข้าเองยังกล่าวโทษข้า แม้ข้าดีพร้อม ปากของข้าก็ยังจะพูดว่าตัวเองมีมลทิน

²¹“แม้ว่าข้าไร้ตำหนิ ข้าก็ไม่แยแสตัวเอง ข้าชิงชังชีวิตของข้าเองยิ่งนัก

²²มันไม่ต่างอะไรกัน ฉะนั้นข้าจึงกล่าวว่า ‘พระองค์ทรงทำลายทั้งคนดีพร้อมและคนชั่วร้าย’

²³เมื่อโทษทัณฑ์นำความตายมาโดยฉับพลัน พระองค์ทรงยิ้มเยาะความสิ้นหวังของผู้ที่ไม่มีความผิด

²⁴เมื่อแผ่นดินตกอยู่ในมือของคนชั่ว พระเจ้าทรงทำให้ตาของบรรดาตุลาการมืดบอด หากไม่ใช่พระองค์แล้วจะเป็นใครเล่า?

²⁵“วันคืนของข้าพระองค์ไวยิ่งกว่านักวิ่ง ลอยลับไปโดยไม่มีความชื่นใจแม้แต่น้อยนิด

²⁶มันแล่นปราดไปเหมือนเรือพาไพรัส เหมือนนกอินทรีโฉบลงบนเหยื่อ

²⁷หากกล่าวว่า ‘ข้าพระองค์จะลืมคำโอดครวญของตน ข้าพระองค์จะเปลี่ยนสีหน้าและยิ้มแย้มร่าเริง’

²⁸แต่ข้าพระองค์ก็ยังขยาดความทุกข์ยากทั้งสิ้นของข้าพระองค์ เพราะรู้ว่าพระองค์ยังทรงถือว่าข้าพระองค์มีความผิด

²⁹ในเมื่อถูกตัดสินว่าผิด ก็แล้วข้าพระองค์จะดิ้นรนต่อสู้ให้เปล่าประโยชน์ไปทำไม?

³⁰ถึงข้าพระองค์จะอาบน้ำชำระกายด้วยสบู่[15] เอาด่างล้างมือให้สะอาด

³¹พระองค์ก็จะทรงเหวี่ยงข้าพระองค์ลงในบ่อโคลน จนแม้แต่เสื้อผ้าของข้าพระองค์ก็ยังรังเกียจตัวข้าพระองค์เอง

³²“พระเจ้าไม่ใช่มนุษย์อย่างข้า ที่ข้าจะไปโต้ตอบได้ ที่เราจะเผชิญหน้ากันในศาล

³³อยากให้มีใครสักคนเป็นคนกลางระหว่างเราทั้งสอง เผื่อจะได้ช่วยไกล่เกลี่ย

³⁴ใครสักคนที่จะช่วยเก็บไม้เรียวของพระเจ้าไปจากข้า เพื่อข้าจะได้เลิกหวาดหวั่นพระอาชญาของพระองค์

³⁵แล้วข้าจะพูดโดยไม่ต้องหวาดกลัวพระองค์ แต่ขณะนี้ข้าทำเช่นนั้นไม่ได้