Read Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) สุภาษิต 1 Bible Online

สุภาษิต 1 - Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) bible

สุภาษิต 1

¹สุภาษิตของกษัตริย์โซโลมอนแห่งอิสราเอล โอรสของดาวิด

²เพื่อบรรลุปัญญาและคำสั่งสอน เพื่อให้เข้าใจถ้อยคำแห่งวิจารณญาณ

³เพื่อรับฟังคำสั่งสอนที่ทำให้เกิดไหวพริบปฏิภาณ ทำสิ่งที่ถูกต้อง ยุติธรรม และเที่ยงธรรม

⁴เพื่อให้คนอ่อนต่อโลกรู้ทันเล่ห์เหลี่ยม ให้เยาวชนมีความรู้และความเฉลียวฉลาด

⁵ให้ผู้ที่ฉลาดรับฟังและเพิ่มพูนความรู้ ให้ผู้ที่มีความเข้าใจได้รับการชี้แนะ

⁶เพื่อให้เข้าใจสุภาษิตและคำอุปมา คำสอนและคำปริศนาของปราชญ์[1]

⁷ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นบ่อเกิดของความรู้ ส่วนคนโง่[2]ดูหมิ่นปัญญาและคำสั่งสอน

⁸ลูกเอ๋ย จงฟังคำสั่งสอนของพ่อเจ้า และอย่าละเลยคำสอนของแม่เจ้า

⁹เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นมาลัยประดับเกล้า เป็นสร้อยประดับคอของเจ้า

¹⁰ลูกเอ๋ย หากคนบาปมาชักชวนเจ้า อย่าคล้อยตามพวกเขา

¹¹หากพวกเขากล่าวว่า “มากับเราเถิด ให้เราซุ่มคอยเอาเลือดคน ให้เราดักทำร้ายคนบริสุทธิ์เล่นเถิด

¹²ให้เราเป็นเหมือนหลุมฝังศพที่กลืนพวกเขาทั้งเป็น กลืนพวกเขาทั้งตัวเหมือนคนตกลงไปในหลุมลึก

¹³เราจะยึดของมีค่าทุกชนิด เอาของที่ปล้นมาเก็บไว้ให้เต็มบ้านของเรา

¹⁴มาเป็นพวกเราสิ จะได้ใช้เงินกระเป๋าเดียวกับเรา”

¹⁵ลูกเอ๋ย อย่าไปร่วมทางกับพวกเขา อย่าเดินในทางของพวกเขาเลย

¹⁶เพราะเท้าของพวกเขาวิ่งไปหาความหายนะ พวกเขาจะเสียเลือดเสียเนื้อในไม่ช้า[3]

¹⁷เปล่าประโยชน์ที่จะขึงตาข่าย เพราะนกทุกตัวมองเห็น!

¹⁸คนเหล่านี้ซุ่มคอยเอาโลหิตของตัวเอง เขาดักเอาชีวิตตัวเอง!

¹⁹นั่นแหละคือจุดจบของบรรดาผู้หากำไรมาโดยทุจริต มันย่อมคร่าชีวิตตัวเขาเอง

²⁰ปัญญาป่าวร้องอยู่บนท้องถนน เปล่งเสียงในที่ชุมชน

²¹นางร้องเรียกอยู่บนยอดกำแพง[4] นางร้องบอกที่ประตูเมืองว่า

²²“พวกอ่อนต่อโลกเอ๋ย เจ้าจะรักความโง่ไปนานแค่ไหน? คนมักเยาะเย้ยจะหลงใหลการเยาะเย้ยไปนานเพียงไร? คนโง่จะชังความรู้ไปนานสักเท่าใด?

²³จงกลับตัวกลับใจมาฟังคำเตือนของเรา! เราจะเทความคิดจิตใจของเราแก่เจ้า และจะให้เจ้าเข้าใจคำสั่งสอนของเรา

²⁴แต่เนื่องจากเจ้าปฏิเสธเมื่อเราร้องเรียก ไม่มีใครใส่ใจเมื่อเรากวักมือ

²⁵เพราะเจ้าไม่แยแสคำแนะนำทั้งสิ้นของเรา ไม่ยอมรับคำตักเตือนจากเรา

²⁶ดังนั้นเราก็จะหัวเราะเยาะเจ้าเมื่อภัยพิบัติโจมตีเจ้า เราจะเยาะเย้ยเจ้าเมื่อความหายนะมาถึงเจ้า

²⁷เมื่อความหายนะมาถึงเจ้าดั่งพายุ เมื่อความพินาศถาโถมเข้ามาดั่งพายุหมุน เมื่อความเดือดร้อนลำเค็ญท่วมท้นเจ้า

²⁸“เมื่อนั้นพวกเขาจะร้องเรียกเรา แต่เราจะไม่ตอบ พวกเขาจะเสาะแสวงหาเรา แต่จะไม่พบ

²⁹เพราะพวกเขาได้ชังความรู้ และเลือกที่จะไม่ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า

³⁰เพราะพวกเขาไม่ยอมรับคำแนะนำของเรา ไม่ไยดีต่อคำตักเตือนของเรา

³¹พวกเขาจะได้รับผลจากวิถีทางของตัวเอง และเต็มอิ่มกับผลจากแผนร้ายของตน

³²เพราะคนอ่อนต่อโลกจะฆ่าตัวเองด้วยการหันออกนอกลู่นอกทาง และคนโง่จะทำลายตัวเองด้วยความเฉยเมยของพวกเขา

³³แต่ผู้ใดรับฟังเราจะอยู่อย่างปลอดภัย จะสุขสบาย ไม่หวั่นเกรงภยันตรายใดๆ”