Read Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) ปัญญาจารย์ 7 Bible Online

ปัญญาจารย์ 7 - Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) bible

ปัญญาจารย์ 7

¹ชื่อเสียงดีมีค่ายิ่งกว่าน้ำหอมราคาแพง และวันตายก็ดีกว่าวันเกิด

²ไปบ้านที่มีการไว้ทุกข์ ก็ดีกว่าไปบ้านที่มีงานเลี้ยง เพราะความตายเป็นจุดหมายปลายทางของทุกคน ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ควรใส่ใจในข้อนี้

³โศกเศร้าดีกว่าหัวเราะ เพราะใบหน้าโศกเศร้านั้นเป็นผลดีต่อจิตใจ

⁴ใจแบบคนฉลาดพบได้ในบ้านที่มีความโศกเศร้า แต่ใจแบบคนโง่พบได้ในบ้านที่มีความรื่นเริง

⁵ฟังคำตำหนิของคนฉลาด ดีกว่าฟังคนโง่ร้องเพลงสรรเสริญเยินยอ

⁶เสียงหัวเราะของคนโง่ ก็เหมือนเสียงแตกปะทุของหนามในไฟใต้หม้อ นี่ก็อนิจจัง

⁷เมื่อคนฉลาดกดขี่ผู้อื่น เขาก็ทำตัวเหมือนคนโง่ และเมื่อรับสินบน ก็ทำให้ชีวิตเสื่อมทราม

⁸ตอนจบดีกว่าตอนเริ่ม ความอดทนอดกลั้นดีกว่าความหยิ่งจองหอง

⁹อย่าปล่อยให้ใจของเจ้าโกรธเร็ว เพราะความโกรธอยู่ในใจของคนโง่

¹⁰อย่าถามว่า “ทำไมสมัยก่อนดีกว่าเดี๋ยวนี้?” เพราะนั่นไม่ใช่คำถามที่ฉลาดเลย

¹¹สติปัญญาเป็นสิ่งดีเช่นเดียวกับมรดก เป็นประโยชน์แก่ผู้ที่เห็นตะวัน

¹²สติปัญญาเป็นที่พักพิง เช่นเดียวกับเงิน แต่ข้อได้เปรียบของความรู้ก็คือ สติปัญญาสงวนชีวิตของผู้มีปัญญาไว้

¹³จงพิเคราะห์ดูพระราชกิจของพระเจ้า สิ่งที่พระองค์ทรงกระทำให้คด ใครจะเหยียดให้ตรงได้?

¹⁴จงสุขใจในยามดี แต่เมื่อถึงยามทุกข์ยากก็จงใคร่ครวญ พระเจ้าทรงบันดาลทั้งยามดีและยามร้าย มนุษย์จึงไม่สามารถรู้อะไรเลยเกี่ยวกับอนาคตของตน

¹⁵ในชีวิตอนิจจังนั้น ข้าพเจ้าเห็นทั้งสองสิ่งนี้มาแล้ว คนชอบธรรมต้องพินาศทั้งๆ ที่ชอบธรรม และคนชั่วร้ายอายุยืนทั้งๆ ที่ชั่วร้าย

¹⁶อย่าเป็นคนชอบธรรมเกินไป และอย่าฉลาดเกินไป จะทำลายตัวเองทำไม?

¹⁷อย่าชั่วร้ายเกินไป และอย่าโง่เง่าเต่าตุ่น เรื่องอะไรจะต้องตายก่อนกำหนด?

¹⁸เป็นการดีที่จะยึดสิ่งหนึ่งไว้ และไม่ปล่อยให้อีกสิ่งหลุดมือไป ผู้ที่ยำเกรงพระเจ้าจะหลีกเลี่ยงเรื่องสุดโต่งทั้งหมดนี้ไปได้[6]

¹⁹สติปัญญาทำให้คนฉลาดมีอำนาจ มากยิ่งกว่าผู้ครอบครองสิบคนที่ครองเมือง

²⁰ไม่มีสักคนเดียวในโลกนี้ที่ดีพร้อม ที่ทำแต่สิ่งที่ถูกต้องและไม่เคยทำบาปเลย

²¹อย่าใส่ใจทุกถ้อยคำที่ใครๆ พูดกัน มิฉะนั้นท่านอาจได้ยินคนใช้ของท่านเองแช่งด่าท่าน

²²เพราะท่านก็รู้อยู่แก่ใจว่า ตัวท่านเองแช่งด่าคนอื่นหลายครั้ง

²³ทั้งหมดนี้ข้าพเจ้าทดสอบด้วยสติปัญญาแล้ว และข้าพเจ้ากล่าวว่า “เราตั้งใจจะเป็นคนฉลาด” แต่มันก็เกินไขว่คว้า

²⁴สติปัญญาจะเป็นอะไรก็ตามแต่ มันช่างไกลลิบลับและลึกซึ้งนัก ใครเล่าจะค้นพบได้?

²⁵ข้าพเจ้าจึงมุ่งหาความเข้าใจ พินิจพิเคราะห์และเสาะหาสติปัญญากับมูลเหตุของสิ่งต่างๆ และพยายามเข้าใจความโง่เขลาของความชั่ว และความบ้าบอของความโฉดเขลา

²⁶ข้าพเจ้าพบว่าสิ่งที่ขมขื่นยิ่งกว่าความตาย ก็คือผู้หญิงซึ่งเป็นกับดัก ใจของนางเป็นบ่วงแร้ว มือของนางคือโซ่ตรวน ผู้ที่พระเจ้าโปรดปรานจะรอดพ้นจากนาง แต่คนบาปต้องติดกับของนาง

²⁷ปัญญาจารย์[7]กล่าวว่า “ดูเถิด ข้าพเจ้าค้นพบสิ่งนี้คือ “การนำเอาสิ่งหนึ่งมาปะติดปะต่อกับอีกสิ่งเพื่อหามูลเหตุ

²⁸ขณะที่หาอยู่แต่ยังไม่พบ ข้าพเจ้าก็พบว่าในพันคนจะมีผู้ชายซื่อตรงคนหนึ่ง แต่ไม่มีผู้หญิงซื่อตรงสักคน

²⁹ข้าพเจ้าพบแต่เพียงว่า พระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ให้ซื่อตรง แต่มนุษย์สรรหากลอุบายต่างๆ นานา”