Read Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) เยเรมีย์ 2 Bible Online

เยเรมีย์ 2 - Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) bible

เยเรมีย์ 2

¹พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า

²“จงไปประกาศให้ชาวเยรูซาเล็มได้ยินดังนี้ “ ‘เรายังจำความจงรักภักดีในวัยแรกรุ่นของเจ้าได้ เจ้ารักเราเหมือนเจ้าเป็นเจ้าสาวของเรา และติดตามเราผ่านถิ่นกันดาร ผ่านดินแดนซึ่งหว่านพืชไม่ได้

³อิสราเอลเคยบริสุทธิ์สำหรับองค์พระผู้เป็นเจ้า เคยเป็นผลแรกที่ทรงเก็บเกี่ยว ผู้ใดกัดกินอิสราเอลผู้นั้นก็มีความผิด และต้องพบกับหายนะ’ ” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

⁴พงศ์พันธุ์ยาโคบเอ๋ย ทุกตระกูลของพงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย จงฟังพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้า

⁵องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “บรรพบุรุษของเจ้าเห็นเรามีข้อเสียตรงไหนหรือ จึงได้หลงเตลิดไปไกลจากเราเช่นนี้? พวกเขาได้ไปติดตามรูปเคารพอันไร้ค่า และทำให้ตัวเองไร้ค่าไป

⁶พวกเขาไม่ได้ถามว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอยู่ที่ไหน? ผู้ทรงนำเราออกมาจากอียิปต์ นำเราผ่านถิ่นกันดารแห้งแล้ง ผ่านดินแดนแห่งทะเลทรายและโตรกเขา เป็นดินแดนที่แห้งแล้งและมืดมน[3] ดินแดนซึ่งไม่มีใครอยู่อาศัยหรือผ่านไปมา’

⁷เรานำพวกเจ้ามายังแผ่นดินอันอุดมสมบูรณ์ ให้กินผลิตผลชั้นดีมากมาย แต่เจ้ากลับทำให้แผ่นดินของเราเป็นมลทิน และทำให้มรดกที่เรายกให้กลายเป็นสิ่งที่น่าชิงชัง

⁸ปุโรหิตทั้งหลายไม่ถามว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอยู่ที่ไหน?’ ผู้ที่รักษากฎหมายไม่รู้จักเรา บรรดาผู้นำกบฏต่อเรา เหล่าผู้เผยพระวจนะได้พยากรณ์ในนามของพระบาอัล ติดตามรูปเคารพอันไร้ค่า

⁹“ฉะนั้นเราจึงกล่าวโทษเจ้าอีกครั้ง” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น “และเราจะกล่าวโทษลูกหลานของเจ้า

¹⁰จงข้ามทะเลไปยังชายฝั่งของคิททิม[4]และมองดู ส่งคนไปยังเคดาร์[5]แล้วสังเกตให้ดี ไปดูสิว่าเคยมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นบ้างไหม?

¹¹เคยมีชาติหนึ่งชาติใดเปลี่ยนเทพเจ้าที่พวกเขานับถือหรือไม่? (ทั้งๆ ที่เทพเจ้าเหล่านั้นก็ไม่ใช่พระเจ้า) แต่ประชากรของเราเอาองค์ผู้ทรงเกียรติสิริของพวกเขา[6] ไปแลกกับรูปเคารพอันไร้ค่า

¹²ฟ้าสวรรค์เอ๋ย จงตกตะลึงด้วยเรื่องนี้ จงขยะแขยงสะอิดสะเอียน” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

¹³“ประชากรของเราทำบาปถึงสองสถานคือ พวกเขาได้ละทิ้งเรา ผู้เป็นธารน้ำซึ่งให้ชีวิต และได้สร้างบ่อน้ำรั่วให้ตนเอง ซึ่งเก็บน้ำไว้ไม่อยู่

¹⁴อิสราเอลเป็นขี้ข้า เป็นทาสตั้งแต่เกิดหรือ? ก็แล้วทำไมพวกเขาจึงกลายเป็นของให้ปล้นชิง?

¹⁵เหล่าสิงโตคำราม ร้องขู่เขา ทำให้ดินแดนของเขาเริศร้าง หัวเมืองทั้งหมดของเขาถูกเผาและทิ้งร้าง

¹⁶ทั้งชาวเมืองเมมฟิส[7]และทาห์ปานเหส ก็ได้โกนผมบนกระหม่อมของเจ้า[8]

¹⁷เจ้าทำตัวของเจ้าเองไม่ใช่หรือ? สิ่งนี้เกิดขึ้นเพราะเจ้าละทิ้งองค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของเจ้า ขณะที่พระองค์ทรงนำเจ้ามาตามทางไม่ใช่หรือ?

¹⁸บัดนี้ทำไมเจ้าจึงไปยังอียิปต์ เพื่อไปดื่มน้ำจากชิโหร์[9]? และทำไมเจ้าไปยังอัสซีเรีย เพื่อไปดื่มน้ำจากแม่น้ำยูเฟรติส?

¹⁹ความชั่วร้ายของเจ้าเองจะลงโทษเจ้า ที่เจ้าถอยหลังเข้าคลองนั้นจะเป็นการกล่าวโทษเจ้าเอง จงพิเคราะห์ดูแล้วเจ้าจะตระหนักว่า มันเลวร้ายและขมขื่นเพียงใดสำหรับเจ้า เมื่อเจ้าละทิ้งพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า และไม่มีความยำเกรงเราเลย” องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศดังนั้น

²⁰“นานมาแล้วเจ้าได้สลัดแอกของเจ้าทิ้ง และหักทำลายเครื่องพันธนาการต่างๆ ของเจ้า เจ้าพูดว่า ‘ข้าพระองค์จะไม่ปรนนิบัติพระองค์!’ แท้จริง เจ้าเอนกายลงดั่งหญิงโสเภณี บนภูเขาสูงทุกลูก และใต้ต้นไม้ใบดกทุกต้น

²¹เราปลูกเจ้าไว้เหมือนเถาองุ่นพันธุ์ดี เป็นพันธุ์แท้ที่น่าเชื่อถือ แล้วเจ้ากลายมาเป็นปฏิปักษ์ต่อเรา เป็นเถาองุ่นป่าเสื่อมทรามไปได้อย่างไร?

²²แม้เจ้าชำระกายด้วยน้ำด่าง และฟอกสบู่เป็นการใหญ่ แต่คราบความผิดของเจ้าก็ยังคงอยู่ต่อหน้าเรา” พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น

²³“เจ้าพูดออกมาได้อย่างไรว่า ‘ข้าไม่มีมลทิน ข้าไม่ได้วิ่งตามพระบาอัล’? ก็ดูสิว่าเจ้าได้ประพฤติตัวอย่างไร จงพิจารณาดูสิ่งที่เจ้าทำในหุบเขานั้น เจ้าเป็นอูฐตัวเมียที่อยู่ไม่สุข วิ่งพล่านไปนั่นไปนี่

²⁴เป็นลาป่าที่คุ้นเคยกับถิ่นทะเลทราย ทำจมูกฟุดฟิดสูดลมหายใจในฤดูผสมพันธุ์ ใครจะยับยั้งความกระสันของมันได้? ตัวผู้ตัวไหนต้องการเจ้า ก็ไม่ต้องลำบากลำบนเลย ถึงเวลาผสมพันธุ์พวกมันก็จะพบเจ้า

²⁵อย่าวิ่งจนเท้าเปล่า และจนคอแห้งเลย แต่เจ้าพูดว่า ‘ไม่มีประโยชน์! ข้ารักพระต่างชาติทั้งหลาย และจะต้องติดตามไป’

²⁶“พงศ์พันธุ์อิสราเอลอับอายขายหน้า เหมือนขโมยอับอายขายหน้าเมื่อถูกจับได้ ทั้งพวกเขาเอง บรรดากษัตริย์ ข้าราชการ ปุโรหิตและผู้เผยพระวจนะของพวกเขา

²⁷พวกเขากล่าวกับท่อนไม้ว่า ‘ท่านเป็นบิดาของข้า’ และกล่าวกับก้อนหินว่า ‘ท่านให้กำเนิดข้า’ พวกเขาหันหลังให้เรา และไม่ได้หันหน้ามาหาเรา แต่เมื่อถึงเวลาเดือดร้อน เขากลับกล่าวว่า ‘โปรดเสด็จมาช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายด้วย!’

²⁸ไหนล่ะบรรดาเทพเจ้าที่เจ้าสร้างขึ้นให้ตัวเอง? ถ้าเขาช่วยเจ้าได้ ให้เขาช่วยเจ้า ในเวลาทุกข์ร้อนสิ! เพราะเจ้ามีเทพเจ้ามากมาย พอๆ กับจำนวนหัวเมืองที่เจ้ามี ยูดาห์เอ๋ย

²⁹“เหตุใดเจ้าจึงกล่าวโทษเรา? พวกเจ้าทุกคนล้วนกบฏต่อเรา” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

³⁰“ป่วยการที่เราจะลงโทษพลเมืองของเจ้า เขาไม่ดีขึ้นเลย คมดาบของเจ้าได้ขย้ำผู้เผยพระวจนะของเจ้า เหมือนสิงโตขย้ำเหยื่อของมัน

³¹“คนรุ่นนี้เอ๋ย จงใคร่ครวญพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด “เราเป็นถิ่นกันดารหรือ? เป็นดินแดนมืดมนสำหรับอิสราเอลหรือ? แล้วทำไมประชากรของเราจึงพูดว่า ‘เมื่อเราไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระ เราจะไม่มาหาพระองค์อีกต่อไป’?

³²หญิงสาวจะลืมเพชรนิลจินดาของเธอหรือ? เจ้าสาวจะลืมเครื่องประดับในวันสมรสหรือ? ถึงกระนั้นประชากรของเราได้ลืมเรามานาน นานจนนับวันไม่ไหว

³³เจ้าช่ำชองในการล่าความรักยิ่งนัก! แม้กระทั่งหญิงชั่วที่สุดก็ยังมาเรียนจากวิถีของเจ้า

³⁴เสื้อผ้าของเจ้าเปรอะเปื้อน ด้วยเลือดของผู้ยากไร้ซึ่งไม่มีความผิด เจ้าฆาตกรรมโดยไร้เหตุ แต่ถึงเพียงนี้แล้ว

³⁵เจ้ายังพูดว่า ‘ข้าไม่มีความผิด พระองค์ไม่ได้กริ้วข้า’ แต่เราจะพิพากษาโทษเจ้า เนื่องจากเจ้าพูดว่า ‘ข้าไม่ได้ทำบาป’

³⁶ทำไมเจ้าจึงโผไปทางโน้นโผมาทางนี้ เดี๋ยวคว้าทางโน้นเดี๋ยวฉวยทางนี้ เจ้าจะผิดหวังเพราะอียิปต์ เหมือนที่เจ้าเคยผิดหวังเพราะอัสซีเรียมาแล้ว

³⁷เจ้าจะเอามือกุมศีรษะ ออกมาจากที่นั่นเช่นกัน เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าปฏิเสธบรรดาผู้ที่เจ้าไว้เนื้อเชื่อใจ พวกเขาจะช่วยอะไรเจ้าไม่ได้