Read Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) เยเรมีย์ 22 Bible Online

เยเรมีย์ 22 - Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) bible

เยเรมีย์ 22

¹องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จงไปที่วังของกษัตริย์ยูดาห์และประกาศว่า

²‘จงฟังพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด กษัตริย์ยูดาห์ผู้นั่งบนบัลลังก์ของดาวิด ตลอดจนข้าราชการและประชาชนของเจ้าที่ผ่านเข้าออกประตูเหล่านี้

³องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า จงทำสิ่งที่ถูกต้องและเที่ยงธรรม ช่วยเหลือผู้ที่ถูกปล้นชิงให้พ้นจากเงื้อมมือของผู้ที่ข่มเหงรังแก อย่าทารุณหรือรังแกคนต่างด้าว ลูกกำพร้าพ่อ หรือหญิงม่าย และอย่าทำให้ผู้บริสุทธิ์ต้องหลั่งเลือดที่นี่

⁴เพราะหากเจ้าใส่ใจปฏิบัติตามคำบัญชาเหล่านี้ กษัตริย์ที่นั่งบนบัลลังก์ของดาวิดจะได้นั่งรถม้าศึกหรือขี่ม้าผ่านเข้าออกประตูวังนี้ พร้อมด้วยข้าราชการและราษฎรทั้งหลาย

⁵แต่หากเจ้าทั้งปวงไม่ยอมเชื่อฟังคำสั่งนี้ องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า เราขอสาบานในนามของเราเองว่า พระราชวังแห่งนี้จะกลายเป็นซากปรักหักพัง’ ”

⁶เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสเกี่ยวกับวังของกษัตริย์ยูดาห์ว่า “แม้เจ้าจะเป็นเหมือนกิเลอาดสำหรับเรา เหมือนยอดเขาแห่งเลบานอน เราก็จะทำให้เจ้าเหมือนถิ่นกันดาร เหมือนเมืองซึ่งไม่มีใครอยู่อาศัย

⁷เราจะส่งผู้ทำลายมาเล่นงานเจ้า แต่ละคนถืออาวุธของตนมา เขาจะรื้อคานสนซีดาร์ชั้นดีของเจ้าออก และโยนเข้ากองไฟ

⁸“ผู้คนจากหลายชาติจะเดินผ่านซากปรักหักพังของกรุงนี้และถามกันว่า ‘ทำไมหนอองค์พระผู้เป็นเจ้าจึงทรงทำกับกรุงใหญ่ถึงเพียงนี้’

⁹คำตอบที่จะได้ก็คือ ‘เพราะเหล่าประชากรละทิ้งพันธสัญญาของพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเขาไปปรนนิบัตินมัสการพระอื่นๆ’ ”

¹⁰อย่าร่ำไห้ให้แก่กษัตริย์ที่ตายหรือคร่ำครวญถึงความสูญเสียของเขาเลย แต่จงร้องไห้อย่างขมขื่นให้แก่บรรดาคนที่ตกเป็นเชลย เพราะเขาจะไม่ได้กลับมา เห็นบ้านเกิดเมืองนอนอีกแล้ว

¹¹เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสถึงชัลลูม[37]บุตรของโยสิยาห์ ผู้ครองราชย์ในยูดาห์ต่อจากโยสิยาห์ราชบิดาแต่ต้องไปจากสถานที่แห่งนี้ว่า “เขาจะไม่ได้กลับมาอีก

¹²เขาจะตายในที่ซึ่งถูกจับไปเป็นเชลย เขาจะไม่ได้กลับมาเห็นดินแดนนี้อีก”

¹³“วิบัติแก่เขา[38]ซึ่งสร้างวังของตนจากความอธรรม และต่อเติมตำหนักชั้นบนจากความอยุติธรรม เกณฑ์ให้พี่น้องร่วมชาติทำงานโดยไม่มีค่าตอบแทน ใช้แรงงานพวกเขาโดยไม่มีค่าจ้าง

¹⁴เขาพูดว่า ‘เราจะสร้างวังของเราให้ใหญ่โต มีตำหนักชั้นบนซึ่งกว้างใหญ่’ แล้วเขาก็เจาะหน้าต่างบานใหญ่ กรุด้วยไม้สนซีดาร์ ประดับประดาด้วยสีแดง

¹⁵“เจ้าได้เป็นกษัตริย์ เพราะเจ้าสะสมไม้สนซีดาร์มากๆ หรือ? บิดาของเจ้ากินดีอยู่ดีไม่ใช่หรือ? เขาได้ทำสิ่งที่ถูกต้องและยุติธรรม เพราะเหตุนี้ เขาจึงอยู่เย็นเป็นสุข

¹⁶เขาได้ตัดสินคดีของคนยากไร้และคนขัดสนอย่างยุติธรรม เขาจึงอยู่เย็นเป็นสุข การรู้จักเราหมายความอย่างนั้นไม่ใช่หรือ?” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

¹⁷“แต่ส่วนเจ้า ทั้งตาทั้งใจ มุ่งอยู่ที่ผลกำไรทุจริต อยู่ที่การทำให้ผู้บริสุทธิ์ต้องหลั่งเลือด การกดขี่ข่มเหงและการรีดนาทาเร้น”

¹⁸ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสเกี่ยวกับเยโฮยาคิมโอรสกษัตริย์โยสิยาห์แห่งยูดาห์ว่า “ผู้คนจะไม่ร่ำไห้อาลัยให้เขาว่า ‘อนิจจา พี่น้องของเรา!’ ผู้คนจะไม่ร่ำไห้อาลัยให้เขาว่า ‘อนิจจา นายเหนือหัว! อนิจจา ฝ่าพระบาท!’

¹⁹ศพของเขาจะถูกจัดการเหมือนลาตัวหนึ่ง คือถูกลากออกไปโยนทิ้ง นอกประตูเมืองเยรูซาเล็ม”

²⁰“จงขึ้นไปบนภูเขาเลบานอนและป่าวร้อง จงเปล่งเสียงในบาชาน จงร้องออกมาจากอาบาริม เพราะพันธมิตรทั้งปวงของเจ้าถูกบดขยี้หมดแล้ว

²¹เราได้เตือนเจ้าตั้งแต่ครั้งที่เจ้ายังรู้สึกมั่นคงปลอดภัย แต่เจ้าตอบว่า ‘ข้าพระองค์จะไม่ฟัง!’ เจ้าเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก คือไม่ยอมเชื่อฟังเรา

²²ลมจะพัดคนเลี้ยงแกะทุกคนของเจ้ากระจัดกระจายไป และพันธมิตรของเจ้าจะตกเป็นเชลย แล้วเจ้าจะอับอายขายหน้า เพราะความชั่วช้าทั้งปวงของเจ้า

²³เจ้าผู้อาศัยใน ‘ตำหนักเลบานอน[39]’ ผู้พักสบายในเรือนไม้สนซีดาร์ เจ้าจะร้องครวญครางสักเท่าใด เมื่อความเจ็บปวดมาถึงเจ้า เหมือนความเจ็บปวดของหญิงที่คลอดลูก!”

²⁴องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด ถึงแม้ว่าเจ้าเยโฮยาคีน[40]บุตรกษัตริย์เยโฮยาคิมแห่งยูดาห์เป็นแหวนตราประจำมือขวาของเรา เราก็ยังจะถอดเจ้าออกฉันนั้น

²⁵เราจะมอบเจ้าให้แก่บรรดาผู้มุ่งเอาชีวิตของเจ้า ผู้ที่เจ้าหวาดกลัว คือกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนและชาวบาบิโลน[41]ทั้งหลาย

²⁶เราจะเหวี่ยงเจ้าและแม่ของเจ้าออกจากบ้านเกิดเมืองนอน และเจ้าจะตายในต่างแดน

²⁷เจ้าจะไม่ได้กลับมายังดินแดนซึ่งเจ้าปรารถนาจะกลับมาอีก”

²⁸เยโฮยาคีนผู้นี้เป็นหม้อแตกที่ถูกเหยียดหยาม เป็นสิ่งที่ไม่มีใครต้องการหรือ? เหตุใดเขากับลูกๆ จะถูกเหวี่ยงออกไป ยังดินแดนที่พวกเขาไม่รู้จัก?

²⁹แผ่นดินเอ๋ย แผ่นดินเอ๋ย แผ่นดินเอ๋ย จงฟังพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด!

³⁰องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จงบันทึกถึงชายผู้นี้ ราวกับว่าเขาไร้ทายาท เป็นผู้ที่จะไม่เจริญเลยตลอดชีวิต เพราะไม่มีลูกคนไหนของเขาเจริญรุ่งเรือง หรือจะได้นั่งบนบัลลังก์ของดาวิด หรือปกครองในยูดาห์อีกต่อไป”