Read Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) เยเรมีย์ 50 Bible Online

เยเรมีย์ 50 - Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) bible

เยเรมีย์ 50

¹พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าซึ่งตรัสผ่านผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์เกี่ยวกับบาบิโลนและดินแดนของชาวบาบิโลน[115]ความว่า

²“จงป่าวร้องและประกาศในหมู่ประชาชาติ จงชูธงขึ้นประกาศออกไป อย่าปิดบังเลย แต่จงกล่าวว่า ‘บาบิโลนจะถูกยึด เบลจะอับอายขายหน้า มาร์ดุคจะหวาดหวั่นขวัญผวา เทวรูปของบาบิโลนจะอัปยศอดสู และอกสั่นขวัญแขวน’

³ชนชาติหนึ่งจากทางเหนือจะมาโจมตีบาบิโลน ทำให้ดินแดนนั้นถูกทิ้งร้าง ไม่มีใครอาศัยอยู่ ทั้งคนและสัตว์จะหนีเตลิดไปหมด”

⁴องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “ในเวลานั้น ชนอิสราเอลและยูดาห์ จะร่วมกันแสวงหาพระยาห์เวห์ พระเจ้าของพวกเขาด้วยน้ำตานองหน้า

⁵พวกเขาจะถามทาง และมุ่งหน้ามายังศิโยน พวกเขาจะเข้ามาผูกพันกับองค์พระผู้เป็นเจ้า โดยพันธสัญญานิรันดร์ ซึ่งจะไม่ถูกลืมเลือน

⁶“ประชากรของเราเป็นแกะหลงทาง คนเลี้ยงของพวกเขาได้พาพวกเขาให้หลงเตลิดไป และเป็นเหตุให้พวกเขาร่อนเร่อยู่บนภูเขา พวกเขาซัดเซพเนจรไปเหนือภูเขาและเนินเขา และลืมถิ่นที่พำนักของตน

⁷ผู้ใดพบพวกเขาก็ขย้ำกิน ศัตรูของพวกเขากล่าวว่า ‘เราไม่ผิด เพราะพวกเขาทำบาปต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นทุ่งหญ้าที่แท้จริงของพวกเขา องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นความหวังของบรรพบุรุษของพวกเขา’

⁸“จงหนีจากบาบิโลน จงออกจากดินแดนของชาวบาบิโลนเถิด และจงเป็นเหมือนแพะนำฝูง

⁹เพราะเราจะเร่งเร้ากองทัพพันธมิตรของชนชาติใหญ่ๆ จากทางเหนือ มาสู้รบกับบาบิโลน พวกเขาจะเข้าประจำที่ต่อสู้กับมัน บาบิโลนจะถูกยึดโดยคนจากทางเหนือ ลูกศรของพวกเขาเหมือนนักรบชำนาญศึก ออกรบคราใดไม่เคยกลับไปมือเปล่า

¹⁰ดังนั้นบาบิโลนจะถูกปล้น และโจรทุกคนได้ของมากมาย” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

¹¹“เพราะเจ้าผู้ปล้นกรรมสิทธิ์ของเรา กระหยิ่มลิงโลด เพราะเจ้าร่าเริงอย่างวัวสาวย่ำนวดเมล็ดข้าว และส่งเสียงร้องอย่างม้าตัวผู้

¹²มารดาของเจ้าจะอับอายขายหน้ายิ่งนัก ผู้ให้กำเนิดเจ้าจะอัปยศอดสู กลายเป็นผู้ต่ำต้อยที่สุดในหมู่ประชาชาติ เป็นถิ่นกันดาร เป็นทะเลทรายอันแห้งผาก

¹³เนื่องด้วยพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า บาบิโลนจะกลายเป็นถิ่นร้างไม่มีคนอยู่อาศัย ทุกคนที่ผ่านไปมาจะตะลึงและเย้ยหยัน เนื่องจากบาดแผลทั้งหมดของมัน

¹⁴“พวกเจ้าผู้โก่งธนู จงเข้าประจำที่ล้อมรอบบาบิโลน ระดมยิงมัน! ไม่ต้องออมลูกศร เพราะมันได้ทำบาปต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า

¹⁵จงโห่ร้องเข้าใส่บาบิโลนทุกด้าน! มันยอมแพ้ หอคอยต่างๆ พังทลาย กำแพงพังลง เพราะนี่เป็นการแก้แค้นขององค์พระผู้เป็นเจ้า จงแก้แค้นบาบิโลน จงทำกับบาบิโลนเหมือนที่มันเคยทำแก่ชาติอื่นๆ

¹⁶จงตัดผู้หว่าน และผู้เก็บเกี่ยวซึ่งถือเคียวออกจากบาบิโลน ให้ทุกคนกลับไปหาพี่น้องร่วมชาติของตน ให้ทุกคนหนีไปยังบ้านเกิดเมืองนอน เพราะดาบของผู้กดขี่ข่มเหง

¹⁷“อิสราเอลเป็นฝูงแกะที่กระจัดกระจาย ซึ่งสิงโตได้ไล่หนีกระเจิง รายแรกที่ขย้ำเขา คือกษัตริย์อัสซีเรีย ล่าสุดผู้ที่บดขยี้กระดูกของเขา คือกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน”

¹⁸ฉะนั้นพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า “เราจะลงโทษกษัตริย์บาบิโลนและดินแดนของเขา เหมือนที่เราได้ลงโทษกษัตริย์อัสซีเรีย

¹⁹ส่วนอิสราเอล เราจะนำพวกเขากลับคืนสู่ทุ่งหญ้าของเขาเอง พวกเขาจะกินหญ้าบนภูเขาคารเมลและบาชาน พวกเขาจะอิ่มเอม บนภูเขาเอฟราอิมและในกิเลอาด”

²⁰องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “ในครั้งนั้น จะมีการเสาะหาความผิดของอิสราเอล แต่ไม่พบเลย และจะมีการเสาะหาบาปทั้งหลายของยูดาห์ แต่ไม่พบเลย เพราะเราจะอภัยโทษชนหยิบมือที่เหลือซึ่งเราไว้ชีวิต

²¹“จงโจมตีดินแดนเมราธาอิม และผู้คนในเปโขด ตามล่า ฆ่าทิ้ง และทำลายล้าง[116]ให้หมด” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น “จงทำทุกสิ่งตามที่เราสั่งไว้

²²มีเสียงโห่ร้องออกศึกในดินแดน เสียงหายนะใหญ่หลวง!

²³ค้อนซึ่งทุบโลกทั้งโลก ก็แหลกลาญป่นปี้ บาบิโลนถูกทิ้งร้างอย่างสิ้นเชิง ในหมู่ประชาชาติ!

²⁴บาบิโลนเอ๋ย เราวางกับดักเจ้าไว้ และเจ้าก็ติดกับก่อนจะรู้ตัว เจ้าถูกจับได้ เพราะเจ้าต่อสู้ขัดขืนองค์พระผู้เป็นเจ้า

²⁵องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงเปิดคลังสรรพาวุธของพระองค์ และนำอาวุธแห่งพระพิโรธออกมา เพราะพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดทรงมีพระราชกิจที่จะกระทำ ในดินแดนของชาวบาบิโลน

²⁶จงยกกำลังต่อสู้บาบิโลนจากแดนไกล จงทำลายยุ้งฉางของมันเสีย จงกองมันไว้เหมือนกองเมล็ดข้าว จงทำลายล้างมันอย่างสิ้นเชิง และอย่าให้มีใครหลงเหลืออยู่

²⁷จงฆ่าวัวหนุ่มของมันให้หมด ต้อนพวกมันไปโรงเชือด! วิบัติแก่พวกเขา! เพราะถึงเวลาของพวกเขาแล้ว เวลาที่พวกเขาจะถูกลงโทษ

²⁸จงฟังเสียงผู้ลี้ภัยและผู้อพยพจากบาบิโลน ที่ป่าวร้องในศิโยน ว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราได้ทรงแก้แค้นอย่างไร ทรงแก้แค้นให้พระวิหารของพระองค์อย่างไร

²⁹“จงเรียกพลธนูมาต่อสู้กับบาบิโลน บรรดาผู้โก่งคันศร จงมาตั้งค่ายล้อมบาบิโลนไว้ อย่าให้มีใครหนีรอดไปได้ จงตอบแทนมันให้สาสม จงทำกับมันเหมือนที่มันเคยทำไว้ เพราะบาบิโลนได้ลบหลู่พระยาห์เวห์ องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล

³⁰ฉะนั้นชายหนุ่มของบาบิโลนจะล้มลงกลางถนน และทหารทุกคนจะถูกทำให้เงียบเสียงในวันนั้น” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

³¹“ดูเถิด เราสู้กับเจ้า คนหยิ่งจองหองเอ๋ย” องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศดังนั้น “เพราะวันเวลาของเจ้านั้นได้มาถึงแล้ว เวลาที่เจ้าจะถูกลงโทษ

³²คนหยิ่งจองหองจะสะดุดล้มลง และจะไม่มีใครช่วยพยุงเขาขึ้นมา เราจะจุดไฟในเมืองต่างๆ ของบาบิโลน ไฟนี้จะเผาผลาญทุกคนที่อยู่รอบเมือง”

³³พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า “ชาวอิสราเอลถูกกดขี่ข่มเหง และชาวยูดาห์ก็เช่นกัน บรรดาคนที่จับเขาไปเป็นเชลยก็กุมตัวเขาไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยให้พวกเขาไป

³⁴แต่พระผู้ไถ่ของพวกเขานั้นเข้มแข็ง พระนามของพระองค์คือ พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ พระองค์จะทรงแก้คดีของเขาอย่างแข็งขัน เพื่อจะทรงนำการพักสงบมาสู่ดินแดนของพวกเขา และนำความวุ่นวายมายังชาวบาบิโลน”

³⁵องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “ให้ดาบฟาดฟันชาวบาบิโลน ฟาดฟันผู้คนในบาบิโลน และให้ดาบฟาดฟันขุนนางและปราชญ์ของบาบิโลน!

³⁶ให้ดาบฟาดฟันผู้เผยพระวจนะเท็จ! พวกเขาจะกลายเป็นคนโง่เขลา ให้ดาบฟาดฟันนักรบ! พวกเขาจะเต็มไปด้วยความอกสั่นขวัญแขวน

³⁷ให้ดาบฟาดฟันเหล่าม้าและรถม้าศึก และฟาดฟันคนต่างชาติทั้งปวงในกองทัพของเขา! พวกเขาจะกลายเป็นเหมือนผู้หญิง ให้ดาบฟาดฟันทรัพย์สมบัติของบาบิโลน! สิ่งเหล่านั้นจะถูกปล้นชิง

³⁸ให้ความแห้งแล้งมาเหนือ[117]ห้วงน้ำทั้งหลายของมัน! พวกมันจะได้เหือดแห้ง เพราะดินแดนนั้นเต็มไปด้วยรูปเคารพ และผู้คนก็คลั่งไคล้ไปกับพระต่างๆ

³⁹“สัตว์ทะเลทรายและสุนัขจิ้งจอกจะอาศัยอยู่ที่นั่น และนกเค้าแมวจะอยู่ที่นั่น จะไม่มีผู้คนอาศัยอยู่อีก ตลอดทุกชั่วอายุ

⁴⁰ดังที่พระเจ้าได้ล้มล้างเมืองโสโดมและโกโมราห์ พร้อมทั้งเมืองใกล้เคียง” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น “ดังนั้นจะไม่มีใครอยู่ที่นั่น จะไม่มีผู้ใดตั้งถิ่นฐานในเมืองนั้น

⁴¹“ดูเถิด กองทัพจะมาจากทางเหนือ ชนชาติยิ่งใหญ่และกษัตริย์หลายองค์ กำลังถูกเร่งเร้าจากทุกมุมโลก

⁴²พวกเขามีทั้งธนูและหอก โหดเหี้ยมและไร้ความเมตตา เสียงควบม้าของพวกเขา เหมือนเสียงทะเลคำราม พวกเขายกกระบวนทัพมาเพื่อโจมตีเจ้า ธิดาแห่งบาบิโลน[118]เอ๋ย

⁴³กษัตริย์บาบิโลนได้ยินรายงานข่าว พระหัตถ์ก็หมดแรง ความทุกข์ร้าวรานจู่โจมจับพระทัย เจ็บปวดรวดร้าวดั่งผู้หญิงที่กำลังคลอดลูก

⁴⁴เราจะขับไล่บาบิโลนออกจากดินแดน ในชั่วพริบตา ดุจสิงโตออกมาจากพงไพรแห่งจอร์แดนสู่ทุ่งหญ้าอันอุดมสมบูรณ์ ใครคือผู้ที่เราเลือกสรรแต่งตั้งเพื่อการนี้? ผู้ใดเสมอเหมือนเราและใครจะท้าทายเราได้? คนเลี้ยงแกะหน้าไหนจะยืนต้านทานเราได้?”

⁴⁵ฉะนั้นจงฟังแผนการที่องค์พระผู้เป็นเจ้าจะจัดการกับบาบิโลน สิ่งที่พระองค์ทรงดำริไว้สำหรับดินแดนของชาวบาบิโลน ลูกอ่อนในฝูงจะถูกลากไป พระองค์จะทรงทำลายทุ่งหญ้าของพวกเขาจนหมดสิ้น เพราะตัวพวกเขาเอง

⁴⁶ทั่วโลกจะสั่นสะท้าน เมื่อได้ยินเสียงบาบิโลนล่มสลาย เสียงร้องของชาวบาบิโลนจะดังก้องในหมู่ประชาชาติ