Read Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) เพลงคร่ำครวญ 3 Bible Online

เพลงคร่ำครวญ 3 - Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) bible

เพลงคร่ำครวญ 3

¹[14]ข้าพเจ้าคือผู้ที่เห็นความทุกข์ลำเค็ญ จากไม้เรียวแห่งพระพิโรธของพระองค์

²พระองค์ทรงขับไล่ข้าพเจ้าออกมาเดิน ในความมืดมนแทนที่จะเดินในความสว่าง

³อันที่จริงพระองค์ทรงหันมาเล่นงานข้าพเจ้า ครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดวันคืน

⁴พระองค์ทรงกระทำให้เนื้อและหนังของข้าพเจ้าเหี่ยวย่นไป ทรงหักกระดูกของข้าพเจ้า

⁵พระองค์ทรงล้อมกรอบข้าพเจ้าไว้ ด้วยความขมขื่นและความทุกข์ลำเค็ญ

⁶พระองค์ทรงทำให้ข้าพเจ้าอยู่ในความมืด เหมือนคนที่ตายไปนานแล้ว

⁷พระองค์ทรงล้อมข้าพเจ้าไว้ไม่ให้หนีไปได้ พระองค์ทรงถ่วงข้าพเจ้าด้วยโซ่ตรวน

⁸แม้เมื่อข้าพเจ้าทูลวิงวอนขอความช่วยเหลือ พระองค์ไม่ทรงรับฟังคำอธิษฐานของข้าพเจ้า

⁹พระองค์ทรงวางศิลากั้นทางของข้าพเจ้า ทรงทำให้หนทางของข้าพเจ้าคดเคี้ยว

¹⁰พระองค์ทรงเป็นดั่งหมีที่คอยตะครุบ ดั่งสิงโตที่ซุ่มอยู่

¹¹พระองค์ทรงลากข้าพเจ้าออกจากทางและฉีกข้าพเจ้าเป็นชิ้นๆ แล้วทิ้งข้าพเจ้าโดยไม่มีใครมาช่วย

¹²พระองค์ทรงโก่งคันธนู เล็งข้าพเจ้าเป็นเป้า

¹³ลูกธนูจากแล่งธนูของพระองค์ เสียบทะลุหัวใจของข้าพเจ้า

¹⁴ข้าพเจ้าตกเป็นขี้ปากให้พี่น้องร่วมชาติหัวเราะเยาะ เขาร้องเพลงล้อเลียนข้าพเจ้าวันยังค่ำ

¹⁵พระองค์ทรงให้ข้าพเจ้ากินผักรสขมจนอิ่ม และทำให้ข้าพเจ้าเข็ดขมด้วยบอระเพ็ด

¹⁶พระองค์ทรงเลาะฟันของข้าพเจ้าด้วยกรวด ทรงเหยียบย่ำข้าพเจ้าจมฝุ่นธุลี

¹⁷สันติสุขถูกพรากไปจากใจของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าลืมไปแล้วว่าความเจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างไร

¹⁸ข้าพเจ้าจึงกล่าวว่า “ศักดิ์ศรีของข้าพเจ้าสูญสิ้นเสียแล้ว และทุกสิ่งที่ข้าพเจ้าคาดหวังจากองค์พระผู้เป็นเจ้าก็พังทลาย”

¹⁹โปรดระลึกถึงความทุกข์ลำเค็ญและการระหกระเหินของข้าพเจ้า ระลึกถึงความขมขื่นและบอระเพ็ดที่ข้าพเจ้าได้รับ

²⁰ข้าพเจ้าจดจำสิ่งเหล่านี้ได้ดี และจิตใจของข้าพเจ้าก็หดหู่อยู่ภายใน

²¹ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็หวนคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ ข้าพเจ้าจึงมีความหวัง

²²เพราะความรักใหญ่หลวงขององค์พระผู้เป็นเจ้าเราจึงไม่ถูกผลาญทำลายไป เพราะพระเมตตาของพระองค์ไม่เคยยั้งหยุด

²³มีมาใหม่ทุกเช้า ความซื่อสัตย์ของพระองค์ยิ่งใหญ่นัก

²⁴ข้าพเจ้ากล่าวกับตนเองว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นทั้งหมดที่ข้าพเจ้ามี ฉะนั้นข้าพเจ้าจะรอคอยพระองค์”

²⁵องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงดีต่อผู้ที่ฝากความหวังไว้กับพระองค์ ทรงดีต่อผู้ที่แสวงหาพระองค์

²⁶เป็นการดีที่จะสงบรอคอย ความรอดที่องค์พระผู้เป็นเจ้าประทาน

²⁷เป็นการดีที่คนเราจะแบกแอกไว้ ขณะยังหนุ่มสาว

²⁸ให้เขานั่งเงียบๆ อยู่แต่ลำพัง เพราะพระองค์ทรงวางแอกนั้นไว้บนเขา

²⁹ให้เขาจำนนซบหน้าลงกับดิน เพราะอาจยังมีความหวัง

³⁰ให้เขาเอียงแก้มให้ผู้ที่จะตบเขา และให้เขายอมรับความอัปยศอดสู

³¹เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่ได้ทรงทอดทิ้งมนุษย์ตลอดไป

³²แม้พระองค์ทรงให้เกิดความทุกข์โศก แต่ก็ยังจะทรงสำแดงความเมตตาสงสาร ตามความรักมั่นคงอันใหญ่หลวงของพระองค์

³³เพราะพระองค์ไม่ได้ทรงเต็มพระทัยที่จะให้เกิดความทุกข์ทรมาน หรือความโศกเศร้าแก่มนุษย์ทั้งหลาย

³⁴การเหยียบย่ำ นักโทษทั้งปวงในดินแดน

³⁵การตัดสิทธิ์ผู้หนึ่งผู้ใด ต่อหน้าองค์ผู้สูงสุด

³⁶การไม่ให้ความยุติธรรมแก่ผู้หนึ่งผู้ใด องค์พระผู้เป็นเจ้าจะไม่ทรงเห็นสิ่งเหล่านี้หรือ?

³⁷หากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้มีประกาศิตไว้ ผู้ใดเล่าจะสั่งให้มันเกิดขึ้นได้?

³⁸ทั้งหายนะและสิ่งดีงาม ล้วนมาจากพระโอษฐ์ขององค์ผู้สูงสุดไม่ใช่หรือ?

³⁹ควรหรือที่มนุษย์จะบ่น เมื่อถูกลงโทษเพราะบาปทั้งหลายของตน?

⁴⁰ให้เราสำรวจตรวจตราวิถีทางของเราเอง และให้เรากลับมาหาองค์พระผู้เป็นเจ้า

⁴¹ให้เราชูใจและชูมือขึ้นอธิษฐาน ต่อพระเจ้าในสวรรค์และกล่าวว่า

⁴²“ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำบาปและได้กบฏ และพระองค์ไม่ได้ทรงให้อภัย

⁴³“พระองค์ทรงคลุมพระองค์เองไว้ด้วยพระพิโรธและทรงตามล่าข้าพระองค์ทั้งหลาย พระองค์ทรงประหารโดยไม่ปรานี

⁴⁴พระองค์ทรงคลุมพระองค์เองไว้ด้วยเมฆ เพื่อไม่ให้คำอธิษฐานใดๆ ขึ้นถึงพระองค์ได้

⁴⁵พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นกากเดนและเศษขยะ ในหมู่ประชาชาติ

⁴⁶“ศัตรูทั้งปวงของพวกข้าพระองค์ เปิดปากว่าร้ายพวกข้าพระองค์

⁴⁷พวกข้าพระองค์เผชิญความน่าสะพรึงกลัว การหลอกลวงและความพินาศย่อยยับ”

⁴⁸ธารน้ำตาไหลหลั่งจากตาของข้าพเจ้า เพราะพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าถูกทำลาย

⁴⁹ข้าพเจ้าจะหลั่งน้ำตาไม่ขาดสาย ไม่หยุดหย่อน

⁵⁰จนกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทอดพระเนตร จากฟ้าสวรรค์ลงมาเหลียวแล

⁵¹สิ่งที่เห็นทำให้จิตใจของข้าพเจ้าทุกข์ระทม เพราะหญิงทุกคนในเมืองของข้าพเจ้า

⁵²บรรดาผู้ที่เป็นศัตรูกับข้าพเจ้าโดยไม่มีสาเหตุ ตามล่าข้าพเจ้าเหมือนล่านก

⁵³พวกเขามุ่งปลิดชีวิตของข้าพเจ้าในบ่อ และขว้างก้อนหินใส่ข้าพเจ้า

⁵⁴น้ำไหลท่วมมิดศีรษะของข้าพเจ้า จนข้าพเจ้าคิดว่าตัวเองถึงจุดจบแล้ว

⁵⁵ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ร้องเรียกพระนามของพระองค์ จากก้นบ่อ

⁵⁶พระองค์ทรงได้ยินข้าพระองค์อ้อนวอนว่า “ขออย่าทรงปิดพระกรรณ จากคำร้องทูลขอการบรรเทาของข้าพระองค์”

⁵⁷พระองค์เสด็จมาใกล้เมื่อข้าพระองค์ร้องเรียกพระองค์ และตรัสว่า “อย่ากลัวเลย”

⁵⁸ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงรับคดีความของข้าพระองค์ ทรงไถ่ชีวิตของข้าพระองค์

⁵⁹ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงเห็นการร้ายที่เขาทำแก่ข้าพระองค์ ขอทรงให้ความเป็นธรรมแก่ข้าพระองค์!

⁶⁰พระองค์ทรงเห็นแผนแก้แค้นอันลึกล้ำของพวกเขา สิ่งทั้งปวงที่พวกเขาคบคิดกันต่อสู้ข้าพระองค์

⁶¹ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงได้ยินคำสบประมาทของพวกเขาแล้ว สิ่งทั้งปวงที่พวกเขาคบคิดกันต่อสู้ข้าพระองค์

⁶²สิ่งที่เหล่าศัตรูซุบซิบพึมพำ ว่าร้ายข้าพระองค์ตลอดทั้งวัน

⁶³โปรดทอดพระเนตรพวกเขา! จะลุกเหินเดินนั่ง พวกเขาก็ร้องเพลงถากถางข้าพระองค์

⁶⁴ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงคืนสนองพวกเขาอย่างสาสม ตามสิ่งที่มือของพวกเขาได้ทำ

⁶⁵ขอทรงคลี่ผ้าคลุมใจของพวกเขา ขอให้คำสาปแช่งของพระองค์ตกแก่พวกเขา!

⁶⁶ขอทรงรุกไล่พวกเขาด้วยพระพิโรธและทำลายล้างพวกเขา จากภายใต้ฟ้าสวรรค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า