Read Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) โยเอล 1 Bible Online

โยเอล 1 - Thai New Contemporary Version (ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย) bible

โยเอล 1

¹พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าซึ่งมีมาถึงโยเอล บุตรเปธูเอล ความว่า

²ท่านผู้อาวุโสทั้งหลาย จงฟังเถิด ประชาชนทั้งปวง จงฟังเถิด เคยเกิดเหตุการณ์อย่างนี้บ้างไหม ทั้งในสมัยของท่านหรือสมัยบรรพบุรุษของท่าน?

³จงเล่าให้ลูกๆ ของท่านฟัง และให้ลูกบอกหลาน ให้หลานบอกเหลนต่อๆ กันไป

⁴ตั๊กแตนวัยเดินกินอะไรเหลือ ตั๊กแตนใหญ่ก็มากิน ตั๊กแตนใหญ่กินอะไรเหลือ ตั๊กแตนอ่อนก็มากิน ตั๊กแตนอ่อนกินอะไรเหลือ ตั๊กแตนอื่นๆ[1]ก็มากิน

⁵ลุกขึ้นเถิด คนขี้เมาเอ๋ย จงร่ำไห้! จงคร่ำครวญเถิด บรรดานักดื่มเหล้าองุ่นเอ๋ย จงโอดครวญเพราะเหล้าใหม่ เพราะมันถูกฉวยเอาไปจากริมฝีปากของเจ้าแล้ว

⁶กองทัพชาติหนึ่งมาบุกรุกดินแดนของข้าพเจ้า มันมีกำลังมากและมีจำนวนนับไม่ถ้วน ฟันของมันคมดั่งฟันของราชสีห์ เขี้ยวดั่งเขี้ยวของนางสิงห์

⁷มันทำลายเถาองุ่น และทำให้ต้นมะเดื่อของข้าพเจ้าป่นปี้ มันลอกเปลือกออกโยนทิ้ง เหลือไว้แต่กิ่งก้านขาวโพลน

⁸จงร่ำไห้ดั่งหญิงพรหมจารี[2]สวมเสื้อผ้ากระสอบ ซึ่งคร่ำครวญถึงเจ้าบ่าว[3]ในวัยแรกรุ่นของเธอ

⁹ธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชา สูญสิ้นไปจากพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้า เหล่าปุโรหิตผู้ปรนนิบัติรับใช้อยู่ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าไว้ทุกข์

¹⁰ท้องทุ่งย่อยยับ พื้นดินแตกระแหง[4] เมล็ดข้าวก็ถูกทำลาย เหล้าองุ่นใหม่เหือดแห้ง และไม่มีน้ำมันมะกอก

¹¹ชาวนาทั้งหลาย จงสิ้นหวัง ชาวสวนองุ่น จงร่ำไห้ จงทุกข์โศกเรื่องข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์ เพราะพืชผลพินาศสิ้นจากแผ่นดิน

¹²เถาองุ่นเหี่ยวเฉา ต้นมะเดื่อแห้งเหี่ยวไป ทั้งต้นทับทิม ต้นอินทผลัม และต้นแอปเปิ้ล คือต้นไม้ทั้งปวงในท้องทุ่งเหี่ยวแห้ง ความปีติแห่งมวลมนุษยชาติ ร่วงโรยไปแน่แล้ว

¹³ปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงสวมเสื้อผ้ากระสอบและไว้ทุกข์ ท่านผู้ปฏิบัติงานหน้าแท่นบูชา จงร่ำไห้ มาเถิดท่านผู้ปรนนิบัติรับใช้พระเจ้า จงสวมเสื้อผ้ากระสอบไว้ตลอดคืน เพราะธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชา ขาดไปจากพระนิเวศของพระเจ้าของท่านแล้ว

¹⁴จงประกาศให้มีการถืออดอาหารอันบริสุทธิ์ จงเรียกประชุมอันบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ จงเรียกเหล่าผู้อาวุโส และทุกคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินนั้น ให้มายังพระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า และร้องทูลอ้อนวอนองค์พระผู้เป็นเจ้า

¹⁵ช่างเป็นวันที่น่ากลัวยิ่งนัก! เพราะวันขององค์พระผู้เป็นเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว จะมาเหมือนหายนะจากองค์ทรงฤทธิ์

¹⁶อาหารสูญสิ้นไป ต่อหน้าต่อตาเราแล้วไม่ใช่หรือ? ความชื่นชมยินดีและความเปรมปรีดิ์ สูญสิ้นไปจากพระนิเวศของพระเจ้าของเราแล้วไม่ใช่หรือ?

¹⁷เมล็ดพืชเหี่ยวเฉาคาดิน[5] ยุ้งฉางย่อยยับปรักหักพัง เพราะเมล็ดข้าวเหี่ยวแห้งไปหมด

¹⁸ฝูงวัวร้องครวญครางเพียงไร! มันเดินงุ่นง่าน เพราะไม่มีทุ่งหญ้า แม้แต่ฝูงแกะก็ทุกข์ทรมาน

¹⁹ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์ เพราะไฟเผาผลาญทุ่งโล่งที่ใช้เลี้ยงสัตว์ เปลวไฟแผดเผาต้นไม้ทั้งปวงในท้องทุ่งวอดวาย

²⁰แม้แต่สัตว์ป่าก็ครวญหาพระองค์ ธารน้ำเหือดแห้งไปสิ้น และไฟก็เผาผลาญทุ่งโล่งซึ่งใช้เลี้ยงสัตว์