Read ฉบับมาตรฐาน, 2011 ปฐมกาล 37 Bible Online

ปฐมกาล 37 - ฉบับมาตรฐาน, 2011 bible

ปฐมกาล 37

¹ยาโคบมาอยู่ในดินแดนที่บิดาของท่านอาศัยนั้นคือ ดินแดนคานาอัน

²ต่อไปนี้เป็นประวัติครอบครัวของยาโคบ เมื่อโยเซฟอายุ 17 ปี ไปเลี้ยงสัตว์อยู่กับพวกพี่ชาย ท่านเป็นเด็กหนุ่มอยู่กับบุตรของนางบิลฮาห์และนางศิลปาห์ภรรยาของบิดาของเขา โยเซฟเอาความผิดของพวกพี่ชายมาเล่าให้บิดาฟัง

³ฝ่ายอิสราเอลรักโยเซฟมากกว่าบุตรชายทั้งหมดของท่าน เพราะโยเซฟเกิดมาเมื่อท่านแก่แล้ว บิดาทำเสื้อคลุมยาว[82]มีแขนให้แก่โยเซฟ

⁴เมื่อพวกพี่ชายเห็นว่าบิดารักโยเซฟมากกว่าพวกเขา จึงเกลียดโยเซฟและพูดดีกับท่านไม่ได้

⁵คราวหนึ่งโยเซฟฝัน แล้วเล่าให้พวกพี่ชายฟัง พวกพี่ชายยิ่งเกลียดโยเซฟมากขึ้น

⁶โยเซฟเล่าว่า “ฟังความฝันซึ่งฉันฝันซิ

⁷พวกเรากำลังมัดฟ่อนข้าวอยู่ในนา ทันใดนั้น ฟ่อนข้าวของฉันตั้งขึ้นตรง แต่ฟ่อนข้าวของพวกพี่ๆ มาแวดล้อมโน้มลงคำนับฟ่อนข้าวของฉัน”

⁸พวกพี่ชายจึงถามโยเซฟว่า “เจ้าจะปกครองเราจริงๆ หรือ? เจ้าจะครอบครองเราแน่ๆ หรือ?” พวกพี่ชายก็ยิ่งชังโยเซฟมากขึ้นอีกเพราะความฝัน และเพราะคำพูดของท่าน

⁹ต่อมาโยเซฟก็ฝันอีก จึงเล่าให้พวกพี่ชายฟังว่า “นี่แน่ะ ฉันฝันอีกครั้งหนึ่ง เห็นดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดาวสิบเอ็ดดวงกำลังโน้มลงคำนับฉัน”

¹⁰เมื่อเล่าให้บิดาและพวกพี่ชายกับน้องฟัง บิดาก็เตือนโยเซฟว่า “ความฝันนี้ที่เจ้าฝันหมายความว่าอะไร พ่อกับแม่และพี่น้องของเจ้าจะมาโน้มตัวลงถึงดินคำนับเจ้าหรือ?”

¹¹พวกพี่ชายอิจฉาโยเซฟ บิดาก็เก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ

¹²ฝ่ายพวกพี่ชายพากันไปเลี้ยงแพะแกะของบิดาที่เชเคม

¹³อิสราเอลจึงพูดกับโยเซฟว่า “พวกพี่ชายของเจ้าเลี้ยงแพะแกะอยู่ที่เชเคมไม่ใช่หรือ? มา พ่อจะใช้เจ้าไปหาพวกเขา” โยเซฟตอบว่า “ลูกพร้อมแล้ว”

¹⁴บิดาจึงสั่งท่านว่า “ไปดูพวกพี่ชายของเจ้าและฝูงสัตว์ซิว่าสบายดีหรือไม่ แล้วกลับมาบอกพ่อ” บิดาของท่านใช้ท่านไปจากหุบเขาเฮโบรน ท่านก็มายังเชเคม

¹⁵ชายคนหนึ่งพบโยเซฟเดินไปในทุ่ง จึงถามว่า “เจ้าหาอะไร?”

¹⁶โยเซฟตอบว่า “ฉันกำลังหาพวกพี่ชายของฉัน ขอบอกฉันทีว่า พวกเขาเลี้ยงสัตว์อยู่ที่ไหน?”

¹⁷คนนั้นตอบว่า “พวกเขาไปแล้ว เพราะฉันได้ยินพวกเขาพูดกันว่า ‘ให้เราไปเมืองโดธานกันเถอะ’ ” โยเซฟตามพวกพี่ชายไปและพบพวกเขาที่เมืองโดธาน

¹⁸เมื่อพวกพี่ชายเห็นโยเซฟแต่ไกลขณะยังมาไม่ถึง พวกเขาก็พากันคิดปองร้ายจะฆ่าเสีย

¹⁹พวกเขาพูดกันว่า “ดูนี่ เจ้าช่างฝันกำลังมาแล้ว

²⁰มาเถอะ ให้พวกเราฆ่ามันเสีย แล้วทิ้งลงบ่อสักบ่อหนึ่ง และพวกเราจะบอกว่าสัตว์ร้ายกัดกินมันเสียแล้ว เราจะดูว่าความฝันเหล่านั้นจะเป็นจริงได้อย่างไร”

²¹ฝ่ายรูเบนพอได้ยินดังนั้น ก็อยากช่วยโยเซฟให้พ้นมือพวกพี่ชาย จึงพูดว่า “เราอย่าฆ่าน้องเลย”

²²รูเบนบอกพวกเขาว่า “อย่าทำให้โลหิตไหล จงทิ้งน้องลงบ่อนี้ในถิ่นทุรกันดาร อย่าแตะต้องน้องเลย” ทั้งนี้เพื่อจะช่วยน้องให้พ้นมือพวกเขา แล้วจะได้ส่งกลับไปยังบิดา

²³เมื่อโยเซฟมาถึงพวกพี่ชาย พวกเขาก็จับโยเซฟถอดเสื้อออกเสีย คือเสื้อยาวมีแขนที่สวมอยู่

²⁴แล้วเอาโยเซฟไปทิ้งลงในบ่อ แต่บ่อนั้นไม่มีน้ำ

²⁵ขณะที่พวกเขานั่งเพื่อจะรับประทานอาหาร พวกเขาเงยหน้าขึ้น เห็นคาราวานพวกอิชมาเอลมาจากกิเลอาด มีฝูงอูฐบรรทุกเครื่องเทศ พิมเสนและเปลือกไม้ชะมดเดินทางไปยังอียิปต์

²⁶ยูดาห์จึงพูดกับพวกพี่น้องว่า “หากเราฆ่าน้องและซ่อนโลหิตไว้จะมีประโยชน์อะไรเล่า?

²⁷มา ให้เราขายน้องแก่พวกอิชมาเอลโดยไม่แตะต้องเขา เพราะเขาก็เป็นน้องและเป็นเลือดเนื้อของเราเหมือนกัน” พี่น้องทั้งปวงก็ฟังเขา

²⁸ขณะนั้นพวกพ่อค้าชาวมีเดียนกำลังผ่านมา พวกเขาก็ฉุดโยเซฟขึ้นจากบ่อ ขายโยเซฟให้แก่พวกอิชมาเอลเป็นเงินยี่สิบแผ่น พวกอิชมาเอลก็พาโยเซฟไปยังอียิปต์

²⁹เมื่อรูเบนกลับมาถึงบ่อนั้นก็เห็นว่าโยเซฟไม่ได้อยู่ในบ่อ จึงฉีกเสื้อผ้า

³⁰แล้วกลับไปหาพวกน้องบอกว่า “เด็กนั้นหายไปเสียแล้ว แล้วฉันจะไปที่ไหนเล่า?”

³¹พวกเขาก็เอาเสื้อคลุมของโยเซฟมา และฆ่าลูกแพะผู้ตัวหนึ่ง จุ่มเสื้อคลุมของโยเซฟลงในเลือด

³²แล้วก็ส่งเสื้อคลุมนั้นไปยังบิดา บอกว่า “พวกเราพบเสื้อคลุมตัวนี้ ขอพ่อตรวจดูว่า ใช่เสื้อลูกของพ่อหรือไม่?”

³³บิดาจำได้ แล้วกล่าวว่า “นี่เป็นเสื้อคลุมของลูกเรา สัตว์ร้ายกัดกินเขาเสียแล้ว โยเซฟลูกเราถูกฉีกเป็นชิ้นๆ แน่ๆ”

³⁴ยาโคบก็ฉีกเสื้อผ้า เอาผ้ากระสอบคาดเอว คร่ำครวญถึงบุตรหลายวัน

³⁵บุตรชายหญิงทั้งหมดก็พากันมาปลอบโยนบิดา แต่ท่านไม่ยอมรับการปลอบโยน กล่าวว่า “อย่าเลย เราจะไปยังแดนคนตาย ไปหาลูกเราพร้อมการคร่ำครวญ” บิดาของท่านก็ร้องไห้คิดถึงท่านดังนี้

³⁶ในระหว่างนั้นคนมีเดียนก็ขายโยเซฟในอียิปต์ไว้กับโปทิฟาร์ ขุนนางผู้หนึ่งของฟาโรห์ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์