Read ฉบับมาตรฐาน, 2011 โยบ 13 Bible Online

โยบ 13 - ฉบับมาตรฐาน, 2011 bible

โยบ 13

¹“นี่แน่ะ ดวงตาข้าเห็นสิ่งทั้งหมดนี้แล้ว หูข้าได้ยินและเข้าใจเรื่องนี้แล้ว

²อะไรที่ท่านทั้งหลายรู้ ข้าก็รู้ด้วย ข้ามิได้ด้อยกว่าท่าน

³แต่ข้าจะทูลองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ และข้าปรารถนาจะสู้ความกับพระเจ้า

⁴ส่วนท่านนั้น ท่านฉาบไปด้วยการโกหก ท่านทุกคนเป็นแพทย์ที่ใช้ไม่ได้

⁵โอ ท่านน่าจะนิ่งเสีย และความนิ่งนั้นจะเป็นปัญญาของท่าน

⁶บัดนี้ขอฟังเหตุผลของข้า และขอสดับคำวิงวอนแห่งริมฝีปากของข้า

⁷พวกท่านจะพูดเท็จเพื่อพระเจ้าหรือ? และพูดล่อลวงเพื่อพระองค์หรือ?

⁸พวกท่านจะลำเอียงเข้าข้างพระองค์หรือ? ท่านจะว่าความฝ่ายพระเจ้าหรือ?

⁹เมื่อพระองค์ทรงตรวจสอบท่าน มันจะดีแก่ท่านหรือ? ท่านจะหลอกลวงพระองค์ได้ อย่างผู้หนึ่งผู้ใดหลอกลวงมนุษย์หรือ?

¹⁰พระองค์จะทรงตำหนิท่านทั้งหลายแน่ หากท่านลำเอียงอย่างลับๆ

¹¹ความโอ่อ่าตระการของพระองค์จะไม่ทำให้ท่านคร้ามกลัวหรือ? ความกลัวพระองค์จะไม่ตกเหนือท่านหรือ?

¹²คติของท่านไร้ค่าดังขี้เถ้า คำแก้ต่างของท่านก็เปราะอย่างโล่ดินเหนียว

¹³“เงียบหน่อย และข้าจะพูด และอะไรจะเกิดกับข้า ก็ให้เกิดเถิด

¹⁴ทำไมข้าเสี่ยงชีวิต และวางชีวิตข้าเป็นเดิมพัน?

¹⁵ดูเถิด พระองค์จะทรงประหารข้าเสีย ข้าไม่มีความหวัง[36] แต่ข้ายังจะสู้ความเฉพาะพระพักตร์พระองค์

¹⁶นี่จะเป็นความรอดของข้า คือคนที่ไม่นับถือพระเจ้าจะไม่ได้เข้ามาอยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์

¹⁷ขอฟังถ้อยคำของข้าให้ดี และให้คำกล่าวของข้าอยู่ในหูของท่าน

¹⁸ดูเถิด ข้าเตรียมคดีของข้าแล้ว ข้าทราบว่า ข้าเองจะเป็นฝ่ายถูก

¹⁹มีผู้ใดจะสู้คดีกับข้า? ถ้ามี ข้าจะนิ่งและตาย

²⁰ขอทรงทำสองสิ่งแก่ข้าพระองค์ แล้วข้าพระองค์จะไม่ซ่อนตัวจากพระองค์

²¹ขอหดพระหัตถ์ให้ห่างจากข้าพระองค์ และขออย่าให้ความน่าครั่นคร้ามจากพระองค์ทำให้ข้าพระองค์กลัว

²²ขอทรงเรียกเถิด แล้วข้าพระองค์จะทูลตอบ หรือให้ข้าพระองค์ร้องทูล และขอพระองค์ทรงตอบข้าพระองค์เถิด

²³ความผิดและบาปของข้าพระองค์มีมากเท่าใด? ขอทรงให้ข้าพระองค์ทราบถึงการละเมิดและบาปของข้าพระองค์

²⁴ไฉนพระองค์ซ่อนพระพักตร์ และทรงถือว่าข้าพระองค์เป็นศัตรู?

²⁵พระองค์จะทรงให้ใบไม้ที่ปลิวคว้างตกใจหรือ? และจะทรงไล่ติดตามฟางแห้งหรือ?

²⁶เพราะพระองค์ทรงจารึกสิ่งขมขื่นต่อสู้ข้าพระองค์ และทรงทำให้ข้าพระองค์รับโทษความผิดที่ทำเมื่อเยาว์วัย

²⁷พระองค์ทรงใส่เท้าของข้าพระองค์ไว้ในขื่อ และทรงเฝ้าดูทางทั้งสิ้นของข้าพระองค์ พระองค์ทรงจำกัดเขตแก่ฝ่าเท้าของข้าพระองค์

²⁸ข้าพระองค์[37]ก็โทรมไปเหมือนไม้ผุ เหมือนเครื่องแต่งกายที่ตัวแมลงกิน