Read ฉบับมาตรฐาน, 2011 โยบ 19 Bible Online

โยบ 19 - ฉบับมาตรฐาน, 2011 bible

โยบ 19

¹แล้วโยบตอบว่า

²“พวกท่านจะทรมานข้า และบดขยี้ข้าด้วยถ้อยคำนานสักเท่าใด?

³ท่านทั้งหลายพูดสบประมาทข้าสิบหนแล้ว และที่ทำผิดแก่ข้านั้น ท่านก็ไม่อายเลย

⁴ถ้าแม้ว่าข้าหลงทำผิดจริง ความผิดของข้าก็อยู่กับข้า

⁵ถ้าท่านทั้งหลายยกตัวข่มข้า และใช้ความต่ำต้อยของข้าปรักปรำข้า

⁶จงทราบเถิดว่า พระเจ้าทรงผิดต่อข้า และได้เอาตาข่ายล้อมข้าไว้

⁷ดูเถิด ข้าร้องออกมาว่า ‘ทารุณจริง’ แต่ไม่มีผู้ใดฟัง ข้าร้องให้ช่วย แต่ไม่มีความยุติธรรม

⁸พระองค์ทรงก่อกำแพงกั้นทางข้าไว้ ข้าจึงข้ามไปไม่ได้ และพระองค์ทรงให้ทางของข้ามืดไป

⁹พระองค์ทรงปลดศักดิ์ศรีไปจากข้า และถอดมงกุฎจากศีรษะของข้า

¹⁰พระองค์ทรงพังข้าลงเสียทุกด้าน และข้าก็สิ้นไป พระองค์ทรงถอนความหวังของข้าเหมือนถอนต้นไม้

¹¹พระพิโรธของพระองค์พลุ่งขึ้นใส่ข้า และทรงนับข้าเป็นปรปักษ์ของพระองค์

¹²กองทหารของพระองค์ประดังเข้ามา เขาทั้งหลายก่อเชิงเทินต่อสู้ข้า และตั้งค่ายล้อมเต็นท์ของข้า

¹³“พระองค์ทรงให้พี่น้องของข้าออกห่างจากข้า เพื่อนของข้าก็หมางเมินข้าไป

¹⁴ญาติของข้าผละหนี และเพื่อนของข้าก็ทิ้งข้า

¹⁵แขกในบ้านและสาวใช้ของข้านับข้าเป็นคนต่างถิ่น ข้ากลายเป็นคนต่างด้าวในสายตาของเขา

¹⁶ข้าเรียกคนใช้ของข้า แต่เขาไม่ตอบข้า ข้าต้องวิงวอนเขาด้วยปากของข้า

¹⁷ลมหายใจของข้าเป็นที่ขยะแขยงแก่ภรรยาของข้า และข้าเป็นที่รังเกียจแก่พี่น้องของข้าเอง

¹⁸แม้เด็กๆ ก็ดูหมิ่นข้า เมื่อข้าลุกขึ้น พวกเขาก็เย้ยหยันข้า

¹⁹สหายสนิททั้งสิ้นของข้ารังเกียจข้า และคนเหล่านั้นที่ข้ารัก เขาหันหลังให้ข้า

²⁰กระดูกของข้าเกาะติดหนังและติดเนื้อของข้า และข้ารอดมาได้อย่างหวุดหวิด[50]

²¹โอ ท่านผู้เป็นสหายของข้า สงสารข้าเถิด สงสารข้าเถิด เพราะพระหัตถ์ของพระเจ้าได้แตะต้องข้า

²²ทำไมท่านทั้งหลายจึงไล่ตามข้าอย่างพระเจ้าทรงไล่ข้า? ทำไมท่านยังไม่อิ่มเนื้อของข้า?[51]

²³“โอ ข้าอยากให้ถ้อยคำของข้าถูกบันทึกไว้ โอ ข้าอยากให้จารึกไว้ในหนังสือ

²⁴มันจะถูกสลักไว้บนศิลาอย่างถาวร ด้วยปากกาเหล็กและตะกั่ว

²⁵แต่ข้าเองทราบว่า พระผู้ไถ่ของข้าทรงพระชนม์อยู่ และในที่สุดพระองค์จะทรงปรากฏบนแผ่นดินโลก

²⁶และหลังจากผิวหนังของข้าถูกทำลายไปอย่างนี้ แล้วในเนื้อหนังของข้า[52] ข้าจะเห็นพระเจ้า

²⁷ผู้ซึ่งข้าจะได้เห็นเอง และดวงตาข้าจะได้เห็น ไม่ใช่คนอื่น จิตใจข้า[53]ก็ห่อเหี่ยวอยู่ภายใน

²⁸เมื่อท่านทั้งหลายว่า ‘เราจะข่มเหงเขาได้อย่างไร?’ และ ‘ต้นตอของเรื่องก็พบอยู่ที่เขา’

²⁹จงกลัวดาบเถิด เพราะพระพิโรธนำโทษของดาบมา เพื่อท่านจะทราบว่ามีการพิพากษา”