Read ฉบับมาตรฐาน, 2011 โยบ 21 Bible Online

โยบ 21 - ฉบับมาตรฐาน, 2011 bible

โยบ 21

¹แล้วโยบตอบว่า

²“ขอฟังถ้อยคำของข้าให้ดี และให้คำนี้ปลอบใจพวกท่าน

³ขออดทนหน่อย และข้าจะพูด และเมื่อข้าพูดแล้ว ก็เยาะเย้ยต่อไปเถอะ

⁴ส่วนข้านี้ ข้าบ่นต่อว่ามนุษย์หรือ? ไฉนข้าจึงไม่ควรหุนหัน?

⁵มองดูข้าซี และจงตกตะลึงเถิด และจงเอามือปิดปาก

⁶เมื่อระลึกขึ้นมาได้ ข้าก็หวาดผวา และเนื้อตัวข้าสั่นระริก

⁷ไฉนพวกคนอธรรมจึงมีชีวิตอยู่ เออ จนแก่เฒ่า และเจริญมีกำลังมากขึ้น?

⁸ลูกหลานของเขาก็ตั้งมั่นคงอยู่ต่อหน้าเขา และเชื้อสายของเขาก็อยู่ต่อหน้าต่อตาเขา

⁹เรือนของเขาก็ปลอดจากความกลัว และไม้เรียวของพระเจ้าก็ไม่อยู่บนเขา

¹⁰พ่อวัวของเขาผสมพันธุ์ ไม่มีพลาด แม่วัวของเขาตกลูก ไม่มีแท้ง

¹¹เขาส่งเด็กเล็กออกไปอยู่อย่างฝูงแพะแกะ และเด็กๆ ของเขาก็เต้นรำ

¹²เขาร้องเพลงประสานเสียงรำมะนา[56]และพิณเขาคู่ และเปรมปรีดิ์ตามเสียงปี่

¹³เขามั่งมีศรีสุขตลอดวันเวลาของเขา และลงไปยังแดนคนตายอย่างสงบ

¹⁴เขาทูลพระเจ้าว่า ‘ขอไปเสียจากเรา เพราะเราไม่ปรารถนาความรู้ในทางของพระองค์

¹⁵องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์คืออะไร ที่เราจะต้องปรนนิบัติพระองค์[57]? ถ้าเราอธิษฐานต่อพระองค์ เราจะได้ประโยชน์อะไร?’

¹⁶ดูเถิด ความเจริญมิได้อยู่ในกำมือพวกเขาหรือ? คำปรึกษาของคนอธรรมอยู่ห่างไกลจากข้า

¹⁷“ตะเกียงของคนอธรรมดับบ่อยเท่าใด? ความยากลำบากมาเหนือเขาบ่อยเท่าใด? พระเจ้าทรงแจกจ่ายความเจ็บปวดด้วยพระพิโรธบ่อยเท่าใด?

¹⁸เขาเป็นเหมือนฟางที่ลมพัดไป และเป็นเหมือนแกลบที่พายุพัดไปบ่อยเท่าใด?

¹⁹ท่านว่า ‘พระเจ้าทรงสะสมความบาปชั่วของเขาไว้ให้ลูกหลานของเขา’ ขอพระองค์ทรงตอบแทนแก่เขาทั้งหลายเอง เพื่อเขาทั้งหลายจะได้ทราบ

²⁰ขอให้นัยน์ตาของเขาเห็นความพินาศของเขา และให้เขาดื่มพระพิโรธขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์

²¹เพราะเขาจะสนใจอะไรเกี่ยวกับเชื้อสายที่เกิดมาภายหลัง เมื่อจำนวนเดือนของเขาถูกตัดขาดเสียแล้ว

²²ผู้ใดจะอาจสอนความรู้แด่พระเจ้า เมื่อพระองค์ทรงพิพากษาผู้อยู่ในที่สูง?

²³คนหนึ่งตายเมื่อยังแข็งแรงเต็มที่ สบายและปลอดภัยทั้งสิ้น

²⁴ตัวของเขาเต็มด้วยน้ำนม และไขกระดูกของเขาก็ชุ่ม

²⁵อีกคนหนึ่งตายด้วยใจขมขื่น ไม่เคยได้ชิมของดี

²⁶เขาทั้งสองนอนลงในผงคลีดินเหมือนกัน และตัวหนอนก็คลุมเขาทั้งสองไว้

²⁷“ดูเถิด ข้ารู้ความคิดของพวกท่าน และอุบายของท่านที่จะทำผิดต่อข้า

²⁸เพราะท่านว่า ‘วังของเจ้านายอยู่ที่ไหน? เต็นท์ซึ่งคนอธรรมอาศัยนั้นอยู่ที่ไหน?’

²⁹ท่านมิได้ถามนักเดินทาง และท่านไม่ได้รับสักขีพยานของเขาหรือ?

³⁰ว่าในคราวที่เกิดภัยพิบัตินั้น คนอธรรมมักรอดได้ ในวันแห่งพระพิโรธ เขาก็ได้รับการช่วยให้พ้น

³¹ผู้ใดแจ้งวิธีการของเขาให้เขาฟัง? และผู้ใดสนองเขาในสิ่งที่เขาได้ทำ?

³²และเมื่อคนหามเขาไปยังหลุมศพ ก็มียามเฝ้าที่อุโมงค์

³³สำหรับเขา ก้อนดินที่หุบเขา[58]ก็เบาสบาย คนทั้งปวงตามเขาไป และคนที่ไปข้างหน้าก็นับไม่ถ้วน

³⁴แล้วทำไมท่านจะมาปลอบใจข้าด้วยสิ่งว่างเปล่า? คำตอบของท่านไม่มีอะไรเหลือแล้ว นอกจากการหลอกลวง”