Read ฉบับมาตรฐาน, 2011 โยบ 31 Bible Online

โยบ 31 - ฉบับมาตรฐาน, 2011 bible

โยบ 31

¹“ข้าได้ทำสัญญากับดวงตาของข้า แล้วข้าจะมองหญิงสาวด้วยใจกำหนัดได้อย่างไร?

²อะไรจะเป็นส่วนที่ข้าได้จากพระเจ้าเบื้องบน และเป็นมรดกที่ข้าได้จากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์เบื้องสูง?

³มิใช่ความพินาศแก่คนชั่ว และหายนะแก่คนประพฤติชั่วหรือ?

⁴พระองค์มิทรงเห็นทางของข้า และนับทุกฝีก้าวของข้าหรือ?

⁵“ถ้าข้าเดินไปกับความเท็จ และเท้าของข้าเร่งไปสู่ความหลอกลวง

⁶ก็ขอให้เอาข้าชั่งบนตราชูยุติธรรม เพื่อพระเจ้าจะทรงทราบความซื่อสัตย์ของข้า

⁷ถ้าย่างเท้าของข้าหันออกจากทางนั้น และใจของข้าตามดวงตาข้าไป และถ้ารอยด่างพร้อยใดๆ เกาะติดมือข้า

⁸ก็ขอให้ข้าหว่าน แต่ให้คนอื่นกิน และขอให้สิ่งที่งอกขึ้นเพื่อข้าถูกถอนรากเอาไป

⁹“ถ้าใจของข้าถูกล่อชวนไปหาผู้หญิง และข้าได้ซุ่มอยู่ที่ประตูเพื่อนบ้านของข้า

¹⁰ก็ขอให้ภรรยาของข้าโม่แป้งให้คนอื่น[88] และให้คนอื่นโน้มทับนาง[89]

¹¹เพราะการกระทำของข้าเป็นเรื่องชั่วช้าน่าอาย และเป็นความผิดอันมีโทษ

¹²เพราะนั่นจะเป็นไฟผลาญให้ไปถึงแดนพินาศ และจะเผาทุกสิ่งที่ข้าได้มา[90]จนสิ้น

¹³“ถ้าข้าไม่รับเรื่องของทาสหรือทาสีของข้า เมื่อเขานำมาร้องทุกข์ต่อข้า

¹⁴แล้วข้าจะทำอะไรได้ เมื่อพระเจ้าทรงลุกขึ้น? เมื่อทรงสอบถาม ข้าจะทูลตอบพระองค์อย่างไร?

¹⁵พระองค์ผู้ทรงสร้างข้าในครรภ์ มิได้ทรงสร้างเขาหรือ? มิใช่พระองค์ผู้เดียวที่ทรงสร้างเราทั้งสองในครรภ์หรือ?

¹⁶“ถ้าข้าได้หน่วงเหนี่ยวสิ่งใดๆ ที่คนยากจนอยากได้ หรือทำให้ดวงตาหญิงม่ายหม่นหมอง

¹⁷หรือข้ากินอาหารแต่ลำพัง และเด็กกำพร้าไม่ได้กินอาหารนั้นด้วย

¹⁸(แต่ความจริง ตั้งแต่เด็กมา ข้าเลี้ยงดูเด็กกำพร้า[91]เหมือนข้าเป็นบิดา และตั้งแต่เกิด[92] ข้าได้เป็นผู้แนะนำหญิงม่าย[93])

¹⁹ถ้าข้าเห็นคนใดพินาศเพราะขาดเสื้อผ้า หรือเห็นคนขัดสนไม่มีผ้าคลุมกาย

²⁰ถ้าเขา[94]มิได้อวยพรข้า และเขามิได้อบอุ่นด้วยขนแกะของข้า

²¹ถ้าข้าข่มเหง[95]เด็กกำพร้า เพราะมีคนช่วยข้า[96]ที่ประตูเมือง

²²ก็ขอให้กระดูกสะบักหลุดจากบ่าของข้า และให้แขนของข้าหักหลุดจากข้อต่อเถิด

²³เพราะข้ากลัวภัยพิบัติจากพระเจ้า และเพราะความโอ่อ่าตระการของพระองค์ ข้าจึงมิอาจทำเช่นนั้นได้

²⁴“ถ้าข้าให้ทองคำเป็นที่ไว้ใจของข้า หรือพูดกับทองคำนพคุณว่า ‘เจ้าเป็นที่วางใจของข้า’

²⁵ถ้าข้าเปรมปรีดิ์เพราะสมบัติมากมายของข้า หรือเพราะมือของข้าได้มามาก

²⁶ถ้าข้าเพ่งดวงตะวันยามส่องแสง หรือดวงเดือนยามเคลื่อนไปอย่างสง่า

²⁷แล้วใจข้าถูกล่อชวนอย่างลับๆ และมือข้าส่งจูบแด่สุริยันจันทรา[97]

²⁸นี่ก็เป็นความผิดด้วย ที่ผู้พิพากษาจะต้องปรับโทษ เพราะข้าคงต้องปฏิเสธพระเจ้าเบื้องบน

²⁹“ถ้าข้าเปรมปรีดิ์เมื่อศัตรูพินาศ หรือลิงโลดเมื่อเหตุร้ายมาทันเขา

³⁰(ข้าไม่ยอมให้ปากของข้าทำบาป โดยขอชีวิตของเขาด้วยคำแช่งสาป)

³¹ถ้าคนในเต็นท์ของข้ามิได้กล่าวว่า ‘ยังมีผู้ใดกินเนื้อที่เขาให้ไม่อิ่ม?’

³²(คนต่างถิ่นมิได้ค้างแรมข้างถนน ข้าเปิดประตูบ้านแก่คนเดินทาง)

³³ถ้าข้าปิดบังการละเมิดอย่างคนอื่น[98] โดยซ่อนความผิดไว้ในอกของข้า

³⁴เพราะข้ากลัวมวลชน และกลัวว่าวงศ์ตระกูลจะเหยียดหยามข้า ข้าจึงนิ่งเสีย ไม่ออกไปนอกบ้าน

³⁵โอ ข้าอยากให้สักคนหนึ่งฟังข้า (นี่แหละ ลายเซ็นของข้า ขอองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ตอบข้า) โอ ข้าอยากได้สำนวนฟ้องซึ่งคู่ความเขียนขึ้น

³⁶ข้าจะใส่บ่าแบกไปแน่ทีเดียว ข้าจะมัดมันไว้ต่างมงกุฎ

³⁷ข้าจะทูลแจ้งทุกฝีก้าวของข้าแด่พระองค์ ข้าจะเข้าเฝ้าพระองค์โดยมิหวาดกลัว[99]

³⁸“ถ้าที่ดินของข้าร้องกล่าวโทษข้า และร่องไถในนั้นพากันร้องไห้

³⁹ถ้าข้ากินผลิตผลของมันโดยมิได้เสียเงิน และทำให้เจ้าของที่ดินเดิมนั้นเสียชีวิต

⁴⁰ก็ขอให้ต้นหนามงอกแทนข้าวสาลี และหญ้าสาบแร้งแทนข้าวบาร์เลย์” จบถ้อยคำของโยบ