Read ฉบับมาตรฐาน, 2011 สดุดี 78 Bible Online

สดุดี 78 - ฉบับมาตรฐาน, 2011 bible

สดุดี 78

¹มัสคิลบทหนึ่งของอาสาฟ ประชากรของข้าเอ๋ย จงเงี่ยหูฟังคำสอนของข้า จงเอียงหูฟังถ้อยคำจากปากข้า

²ข้าจะอ้าปากกล่าวคำอุปมา ข้าจะกล่าวคำปริศนาของโบราณกาล

³ถึงสิ่งที่เราได้ยินได้ทราบ ที่บรรพบุรุษของเราได้บอกเรา

⁴เราจะไม่ซ่อนไว้จากลูกหลานของพวกเขา แต่จะบอกแก่คนรุ่นหลัง ถึงพระราชกิจอันน่าสรรเสริญของพระยาห์เวห์ และฤทธานุภาพของพระองค์ และการอัศจรรย์ต่างๆ ซึ่งพระองค์ได้ทรงกระทำ

⁵เพราะพระองค์ทรงสถาปนาพระโอวาทไว้ในยาโคบ และทรงตั้งธรรมบัญญัติไว้ในอิสราเอล ซึ่งพระองค์ทรงบัญชาแก่บรรพบุรุษของเรา ว่าให้แจ้งเรื่องราวเหล่านั้นแก่ลูกหลานของพวกเขา

⁶เพื่อคนรุ่นหลัง คือลูกหลานที่จะเกิดมา จะทราบเรื่อง และจะลุกขึ้นบอกลูกหลานของพวกเขาต่อไปอีก

⁷เพื่อพวกเขาจะตั้งความหวังไว้ในพระเจ้า และไม่ลืมพระราชกิจของพระเจ้า แต่รักษาพระบัญญัติของพระองค์

⁸และเพื่อพวกเขาจะมิได้เหมือนบรรพบุรุษ ซึ่งเป็นชาติพันธุ์ที่ดื้อดึงและมักกบฏ ชาติพันธุ์ที่จิตใจไม่มั่นคง ผู้ซึ่งจิตวิญญาณของเขาไม่ซื่อตรงต่อพระเจ้า

⁹คนเอฟราอิม พร้อมสรรพไปด้วยคันธนู ได้หันกลับในวันสงคราม

¹⁰เขาทั้งหลายมิได้รักษาพันธสัญญาของพระเจ้า และปฏิเสธที่จะเดินตามธรรมบัญญัติของพระองค์

¹¹พวกเขาลืมบรรดากิจการของพระองค์ และลืมการอัศจรรย์ต่างๆ ซึ่งพระองค์ทรงสำแดงแก่พวกเขา

¹²พระองค์ทรงทำการอัศจรรย์ต่อหน้าต่อตาบรรพบุรุษของพวกเขา ในแผ่นดินอียิปต์ ในไร่นาโศอัน

¹³พระองค์ทรงแยกทะเลและทรงให้พวกเขาเดินผ่านไป และทรงทำให้น้ำตั้งขึ้นเป็นพะเนิน

¹⁴ในกลางวันพระองค์ทรงนำพวกเขาด้วยเมฆ และด้วยแสงไฟตลอดคืนยังรุ่ง

¹⁵พระองค์ทรงแยกศิลาเป็นช่องในถิ่นทุรกันดาร และทรงให้พวกเขาดื่มน้ำอย่างมากมายเหมือนมาจากที่ลึก

¹⁶พระองค์ทรงทำให้ลำธารออกมาจากหิน และทรงทำให้น้ำไหลลงมาเหมือนแม่น้ำ

¹⁷แต่พวกเขายังทำบาปมากยิ่งขึ้นต่อพระองค์ ได้กบฏต่อองค์ผู้สูงสุดในที่แห้งแล้ง

¹⁸พวกเขาทดลองพระเจ้าในใจของเขา โดยเรียกร้องอาหารที่เขาอยาก

¹⁹พวกเขาพูดหมิ่นพระเจ้าว่า “พระเจ้าจะทรงเตรียมโต๊ะอาหาร[205]ในถิ่นทุรกันดารได้หรือ?

²⁰จริงอยู่ พระองค์ทรงตีศิลาให้น้ำพุ่งออกมา แล้วลำธารก็ไหลล้น แต่พระองค์จะประทานอาหารด้วยได้หรือ? จะทรงจัดเนื้อให้ประชากรของพระองค์ได้หรือ?”

²¹เพราะฉะนั้น เมื่อพระยาห์เวห์ทรงสดับแล้ว พระองค์ก็ทรงเกรี้ยวกราด มีไฟลุกโพลงขึ้นสู้ยาโคบ ความกริ้วของพระองค์ทวีขึ้นสู้อิสราเอล

²²เพราะพวกเขาไม่เชื่อพระเจ้า และไม่ไว้วางใจในการช่วยกู้ของพระองค์

²³พระองค์ยังทรงบัญชาเมฆเบื้องบน และทรงเปิดประตูฟ้าสวรรค์

²⁴พระองค์ทรงโปรยมานาลงมาให้พวกเขากิน และประทานอาหารจากฟ้าสวรรค์แก่เขา

²⁵มนุษย์ได้กินอาหารของทูตสวรรค์ พระองค์ทรงส่งเสบียงให้เขาอย่างบริบูรณ์

²⁶พระองค์ทรงทำให้ลมตะวันออกพัดในฟ้าสวรรค์ และทรงนำลมใต้ออกมาด้วยฤทธานุภาพของพระองค์

²⁷พระองค์ทรงโปรยเนื้อให้พวกเขาอย่างผงคลี คือนก อย่างทรายในทะเล

²⁸พระองค์ทรงให้มันตกลงมากลางค่ายของพวกเขา และรอบที่อาศัยของเขา

²⁹พวกเขาได้กินอิ่มหนำ เพราะพระองค์ประทานสิ่งที่เขาอยากแก่เขา

³⁰แต่ก่อนที่พวกเขาจะหายอยาก ขณะที่อาหารยังอยู่ในปากของเขา

³¹ความกริ้วของพระเจ้าก็พลุ่งขึ้นต่อพวกเขา และพระองค์ทรงสังหารคนแข็งแรงที่สุดของเขาเสีย และทรงคว่ำคนหนุ่มในอิสราเอล

³²ถึงมีเรื่องทั้งสิ้นนี้ พวกเขาก็ยังทำบาป และมิได้เชื่อถือการอัศจรรย์ต่างๆ ของพระองค์

³³พระองค์จึงทรงทำให้วันของพวกเขาหายไปดังลมหายใจ และทรงให้ปีของเขาหายไปอย่างน่าสยดสยอง

³⁴เมื่อพระองค์ทรงสังหารพวกเขา เขาก็แสวงหาพระองค์ เขาได้กลับมาเสาะหาพระเจ้าด้วยใจกระตือรือร้น

³⁵พวกเขาระลึกว่าพระเจ้าทรงเป็นพระศิลาของเขา และพระเจ้าผู้สูงสุดทรงเป็นพระผู้ไถ่ของเขา

³⁶แต่พวกเขาลวงพระองค์ด้วยปาก และด้วยลิ้น พวกเขาก็มุสาต่อพระองค์

³⁷เพราะใจของพวกเขาไม่ภักดีต่อพระองค์ เขาไม่ซื่อตรงต่อพันธสัญญาของพระองค์

³⁸ถึงกระนั้น ด้วยพระกรุณา พระองค์ทรงอภัยความชั่วของเขา และมิได้ทรงทำลายเขา พระองค์ทรงยับยั้งความกริ้วของพระองค์บ่อยๆ และมิได้กวนพระพิโรธทั้งสิ้นของพระองค์ขึ้นมา

³⁹พระองค์ทรงระลึกว่าพวกเขาเป็นเพียงเนื้อหนัง เป็นลมที่ผ่านไปแล้วมิได้กลับมาอีก

⁴⁰พวกเขากบฏต่อพระองค์ในถิ่นทุรกันดาร และทำให้พระองค์โทมนัสในที่แห้งแล้งบ่อยถึงเพียงนี้

⁴¹พวกเขายังทดลองพระเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่า และได้ทำให้องค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลเศร้าพระทัย

⁴²พวกเขามิได้ระลึกถึงฤทธานุภาพของพระองค์ หรือวันที่พระองค์ทรงไถ่เขาจากคู่อริ

⁴³เมื่อพระองค์ทรงทำบรรดาหมายสำคัญของพระองค์ในอียิปต์ และการอัศจรรย์ทั้งหลายของพระองค์ในไร่นาโศอัน

⁴⁴พระองค์ทรงเปลี่ยนแม่น้ำของพวกเขาให้เป็นเลือด เขาจึงดื่มจากลำธารของเขาไม่ได้

⁴⁵พระองค์ทรงส่งฝูงเหลือบ มาท่ามกลางพวกเขา มันกัดกินเขา และทรงส่งฝูงกบ ซึ่งทำลายเขา

⁴⁶พระองค์ประทานพืชผลของพวกเขาแก่ตั๊กแตนตัวอ่อน และผลผลิตของเขาแก่ตั๊กแตนวัยบิน

⁴⁷พระองค์ทรงทำลายเถาองุ่นของพวกเขาด้วยลูกเห็บ และต้นมะเดื่อของเขาด้วยน้ำค้างแข็ง

⁴⁸พระองค์ทรงมอบฝูงวัวของพวกเขาแก่ลูกเห็บ และฝูงปศุสัตว์ของเขาแก่ฟ้าผ่า

⁴⁹พระองค์ทรงปล่อยความกริ้วอันร้อนแรงของพระองค์มาเหนือพวกเขา ทั้งความเกรี้ยวกราด ความโกรธ และความทุกข์ลำบาก คือคณะทูตสวรรค์ผู้ทำลาย

⁵⁰พระองค์ทรงเปิดทางให้แก่ความกริ้วของพระองค์ พระองค์มิได้ทรงละเว้นพวกเขาจากความตาย แต่ทรงมอบชีวิตของเขาแก่โรคระบาด

⁵¹พระองค์ทรงประหารลูกหัวปีทั้งสิ้นในอียิปต์ คือผลแรกแห่งกำลังของพวกเขาในเต็นท์ของฮาม

⁵²แล้วพระองค์ทรงนำประชากรของพระองค์ออกมาเหมือนนำแกะ และทรงพาพวกเขาไปในถิ่นทุรกันดารเหมือนพาฝูงแพะแกะ

⁵³พระองค์ทรงนำพวกเขาไปอย่างปลอดภัย เขาจึงไม่กลัว แต่ทะเลท่วมศัตรูของพวกเขา

⁵⁴และพระองค์ทรงพาพวกเขามายังแดนบริสุทธิ์ของพระองค์ ยังภูเขานี้ซึ่งพระหัตถ์ขวาของพระองค์ได้เนรมิตขึ้น

⁵⁵พระองค์ทรงขับประชาชาติต่างๆ ออกไปต่อหน้าพวกเขา พระองค์ทรงวัดแบ่งแดนประชาชาตินั้นให้เป็นมรดก และทรงตั้งเผ่าทั้งหลายของอิสราเอลให้อยู่ในเต็นท์ของตน

⁵⁶แต่เขาทั้งหลายยังทดลองและกบฏต่อพระเจ้าผู้สูงสุด มิได้เชื่อฟังพระโอวาทของพระองค์

⁵⁷กลับหันไปเสียและประพฤติทรยศอย่างบรรพบุรุษของพวกเขา เขาบิดไปเหมือนคันธนูที่ไว้ใจไม่ได้

⁵⁸เพราะพวกเขายั่วเย้าพระองค์ให้กริ้วด้วยเรื่องปูชนียสถานสูงของเขา ได้ทำให้พระองค์ทรงหวงแหนเขาด้วยเรื่องรูปเคารพแกะสลักของเขา

⁵⁹เมื่อพระเจ้าทรงสดับแล้ว พระองค์ก็ทรงเกรี้ยวกราด และทรงปฏิเสธอิสราเอลอย่างเด็ดขาด

⁶⁰พระองค์ทรงละที่ประทับในเมืองชิโลห์ คือพลับพลาที่พระองค์ทรงตั้งไว้ท่ามกลางมนุษย์

⁶¹และทรงให้ฤทธานุภาพ[206]ของพระองค์แก่การเป็นเชลย และชนอันเป็นพระสิริของพระองค์แก่มือของคู่อริ

⁶²พระองค์ทรงมอบประชากรของพระองค์แก่ดาบ และทรงเกรี้ยวกราดต่อมรดกของพระองค์

⁶³หนุ่มๆ ของเขาถูกไฟเผาผลาญ สาวๆ ของเขาจึงไม่มีเพลงแต่งงาน

⁶⁴ปุโรหิตของเขาล้มลงด้วยดาบ และหญิงม่ายของเขาไม่อาจร้องไห้ไว้ทุกข์

⁶⁵แล้วองค์เจ้านายทรงตื่นอย่างตื่นบรรทม อย่างนักรบโห่ร้องเพราะฤทธิ์เหล้าองุ่น

⁶⁶และพระองค์ทรงตีคู่อริของพระองค์ให้ถอยหลัง และให้เขาถูกเยาะเย้ยเป็นนิตย์

⁶⁷พระองค์ทรงปฏิเสธเต็นท์ของโยเซฟ พระองค์มิได้ทรงเลือกเผ่าเอฟราอิม

⁶⁸แต่พระองค์ทรงเลือกเผ่ายูดาห์ ภูเขาศิโยนซึ่งพระองค์ทรงรัก

⁶⁹พระองค์ทรงสร้างสถานนมัสการของพระองค์ อย่างกับฟ้าสวรรค์สูง อย่างแผ่นดินโลกซึ่งพระองค์ทรงตั้งไว้เป็นนิตย์

⁷⁰พระองค์ทรงเลือกดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์ ทรงพาท่านมาจากคอกแกะ

⁷¹พระองค์ทรงพาท่านมาจากการดูแลแม่แกะที่มีลูกอ่อน ให้เป็นผู้เลี้ยงดูยาโคบประชากรของพระองค์ดุจเลี้ยงแกะ คืออิสราเอลมรดกของพระองค์

⁷²ท่านจึงเลี้ยงดูพวกเขาด้วยใจเที่ยงธรรม และนำเขาไปด้วยมือช่ำชอง