Read ฉบับมาตรฐาน, 2011 อิสยาห์ 57 Bible Online

อิสยาห์ 57 - ฉบับมาตรฐาน, 2011 bible

อิสยาห์ 57

¹คนชอบธรรมตายจากไป[279] และไม่มีผู้ใดใส่ใจ คนซื่อตรงถูกเอาไปเสีย โดยไม่มีใครเข้าใจ เพราะคนชอบธรรมถูกเอาไปเสียจากภัยพิบัติ[280]

²เขาเข้าไปในสันติสุข ผู้ดำเนินในความเที่ยงธรรมของเขา ก็พักสงบบนที่นอนของเขา

³แต่พวกเจ้า พวกลูกชายของแม่มด ลูกหลานของคนล่วงประเวณีและหญิงแพศยา จงเข้ามาใกล้ที่นี่

⁴พวกเจ้าพูดเย้ยหยันผู้ใด? เจ้าอ้าปากกว้าง และแลบลิ้นยาวใส่ใคร? เจ้าทั้งหลายเป็นลูกทรยศ เป็นเชื้อสายหลอกลวงไม่ใช่หรือ?

⁵พวกเจ้าผู้เร่าร้อนด้วยราคะท่ามกลางต้นโอ๊ก[281] ภายใต้ต้นไม้เขียวทุกต้น ทั้งฆ่าลูกทั้งหลายของเจ้าในหุบเขา ใต้ซอกหินของหน้าผา

⁶ส่วนแบ่งของเจ้าอยู่กลางหินเกลี้ยงเกลาของหุบเขา พวกมัน พวกมันเป็นส่วนของเจ้า เจ้าได้เทเครื่องดื่มบูชาด้วย และนำธัญบูชามาถวาย เราจะยอมผ่อนปรนในเรื่องเหล่านี้หรือ?

⁷บนภูเขาสูงเด่น เจ้าตั้งที่นอนของเจ้าไว้ และเจ้าไปถวายเครื่องบูชาที่นั่น

⁸เจ้าได้ตั้งสัญลักษณ์ของเจ้า ไว้หลังประตูและเสาประตู เพราะว่า ในการละทิ้งเรานั้น เจ้าได้เปิดผ้าคลุมเตียงของเจ้า แล้วเจ้าขึ้นไปบนนั้น เจ้าทำให้มันกว้าง และเจ้าตกลงกับพวกมันเพื่อเจ้าเอง เจ้ารักเตียงของพวกมัน และเจ้ามองดูความเปลือยเปล่า[282]

⁹เจ้าเดินทางไปหาพระโมเลค[283]พร้อมกับน้ำมัน และทวีน้ำหอมของเจ้า เจ้าได้ส่งทูตของเจ้าไปไกล แม้ให้ลงไปถึงแดนคนตาย

¹⁰เจ้าเหน็ดเหนื่อยเพราะเจ้าเดินทางมากมาย แต่เจ้าไม่ได้พูดว่า “หมดหวัง” กำลังของเจ้าได้รับการฟื้นฟู เจ้าจึงไม่ได้อ่อนเปลี้ยไป

¹¹เจ้าครั่นคร้ามและกลัวใคร? เจ้าจึงได้โกหก และไม่ระลึกถึงเรา ทั้งไม่เอาใจใส่เรา เราได้ปิดปากอยู่เป็นเวลานาน จนเจ้าไม่เกรงกลัวเราไม่ใช่หรือ?

¹²เราจะบอกถึงความชอบธรรมและการกระทำของเจ้า แต่มันก็ไม่เป็นประโยชน์ต่อเจ้า

¹³เมื่อเจ้าร้องขอก็ให้รูปเคารพที่[284]เจ้าสะสมไว้นั้นช่วยเจ้าซี แต่ลมจะพัดมันไปทั้งหมด ลำพังลมหายใจก็หอบมันไปแล้ว แต่ผู้ลี้ภัยในเราจะได้ครอบครองแผ่นดิน และจะได้ภูเขาบริสุทธิ์ของเราเป็นมรดก

¹⁴และจะมีการกล่าวว่า “จงพูนดินขึ้น จงพูนดินขึ้น และจงตระเตรียมทาง จงรื้อถอนอุปสรรคจากทางของชนชาติเรา”

¹⁵องค์ผู้สูงเด่นและสูงส่ง ผู้ทรงดำรงอยู่นิรันดร์ ทรงพระนามว่าบริสุทธิ์ ตรัสดังนี้ว่า “เราดำรงอยู่ในที่สูงและบริสุทธิ์ และอยู่กับผู้สำนึกผิดและมีวิญญาณจิตที่ถ่อม เพื่อฟื้นฟูวิญญาณจิตของผู้ที่ถ่อม และฟื้นฟูใจของผู้สำนึกผิด

¹⁶เพราะเราจะไม่ต่อสู้อยู่เป็นนิตย์ หรือโกรธอยู่ตลอดไป เพราะวิญญาณจิตจะสลบไสลต่อหน้าเรา คือชีวิต[285]ทั้งหลายที่เราสร้างมานั้น

¹⁷เราโกรธเนื่องด้วยบาปเรื่องความโลภของเขา เราตีเขา เราซ่อนหน้าด้วยความโกรธ แต่เขายังเดินกลับไปยังวิถีของใจเขาเอง

¹⁸เราได้เห็นวิถีของเขาแล้ว แต่เราจะรักษาเขาให้หาย เราจะนำเขาและฟื้นการชูใจให้แก่เขา และให้แก่ผู้ไว้ทุกข์ของเขา

¹⁹ทั้งสร้างผลของริมฝีปาก สันติภาพ สันติภาพแก่คนไกลและแก่คนใกล้ และเราจะรักษาเขาให้หาย” พระยาห์เวห์ตรัส

²⁰“แต่คนอธรรมนั้นเหมือนทะเลที่กำเริบ ซึ่งนิ่งสงบอยู่ไม่ได้ และน้ำของมันก็กวนตมและเลนขึ้นมา

²¹ไม่มีสันติสุขแก่คนอธรรม” พระเจ้าของข้าพเจ้าตรัส