Read ฉบับมาตรฐาน, 2011 เยเรมีย์ 14 Bible Online

เยเรมีย์ 14 - ฉบับมาตรฐาน, 2011 bible

เยเรมีย์ 14

¹พระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงเยเรมีย์ เกี่ยวกับความแห้งแล้งว่า

²“ยูดาห์ไว้ทุกข์ และประตูเมืองทั้งหลายของเธอก็อ่อนกำลังลง ประชาชนของเธอก็คร่ำครวญอยู่บนแผ่นดิน และเสียงร้องของเยรูซาเล็มก็ดังขึ้น

³พวกเจ้านายของเธอสั่งคนใช้ให้ไปตักน้ำ พวกเขาไปยังที่ขังน้ำ เห็นว่าไม่มีน้ำ เขาก็กลับไปด้วยภาชนะเปล่า เขาอับอายและขายหน้า จึงคลุมศีรษะเสีย

⁴เพราะเรื่องแผ่นดินที่แตกระแหง เนื่องจากไม่มีฝนตกบนแผ่นดิน พวกชาวนาก็อับอาย จึงคลุมศีรษะเสีย

⁵แม้กวางตัวเมียที่อยู่ในท้องทุ่งก็ละทิ้งลูกที่ตกใหม่เสีย เพราะว่าไม่มีหญ้า

⁶ลาป่ายืนอยู่บนที่สูงโล่ง มันหอบเหมือนกับหมาป่า ตาของมันก็มืดมัว เพราะว่าไม่มีพืชผัก”

⁷“แม้ว่าความผิดบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายก็เป็นพยานปรักปรำข้าพระองค์ ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอพระองค์ทรงโปรดเถิด เพื่อเห็นแก่พระนามของพระองค์ บรรดาความไม่ซื่อสัตย์ของข้าพระองค์ทั้งหลายก็มากมาย ข้าพระองค์ทั้งหลายทำบาปต่อพระองค์

⁸ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงเป็นความหวังแห่งอิสราเอล เป็นพระผู้ช่วยของเขาในยามลำบาก ทำไมพระองค์จึงทรงเป็นเหมือนแขกเมืองในแผ่นดิน หรือเหมือนคนเดินทางแวะอาศัยเพียงคืนเดียว?

⁹ทำไมพระองค์จึงทรงเป็นเหมือนชายที่งุนงง หรือเหมือนชายฉกรรจ์แต่ช่วยใครไม่ได้? ข้าแต่พระยาห์เวห์ แม้กระนั้นก็ดีพระองค์สถิตท่ามกลางข้าพระองค์ทั้งหลาย คนเขาเรียกพวกข้าพระองค์โดยพระนามของพระองค์ ขออย่าทรงละทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลาย”

¹⁰พระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับชนชาตินี้ว่า “ด้วยเหตุที่พวกเขารักจะพเนจรไป ไม่ยับยั้งเท้าของตนไว้ ฉะนั้นพระยาห์เวห์จึงไม่ทรงโปรดปรานเขา พระองค์จะทรงระลึกถึงความผิดบาปของเขา และลงโทษบาปของเขา”

¹¹พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “อย่าอธิษฐานเพื่อความอยู่เย็นเป็นสุขของชนชาตินี้เลย

¹²แม้ว่าเขาอดอาหารเราก็จะไม่ฟังเสียงร้องของเขา แม้เขาถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและธัญบูชาเราก็จะไม่ยอมรับ แต่เราจะผลาญเขาเสียด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหารและด้วยโรคระบาด”

¹³แล้วข้าพเจ้าพูดว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย นี่แน่ะ พวกผู้เผยพระวจนะกล่าวแก่เขาว่า ‘พวกเจ้าจะไม่เห็นดาบหรือการกันดารอาหาร แต่เราจะให้สันติภาพที่แน่นอนแก่เจ้าในสถานที่นี้’ ”

¹⁴และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นเผยพระวจนะเท็จในนามของเรา เราไม่ได้ใช้พวกเขา และเราไม่ได้บัญชาเขาหรือพูดกับเขา เขาเผยนิมิตเท็จแก่พวกเจ้าเป็นการทำนายที่ไร้ค่า เป็นการล่อลวงของจิตใจเขาเอง

¹⁵ฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้เกี่ยวกับพวกผู้เผยพระวจนะ ผู้เผยพระวจนะในนามของเราแม้ว่าเราไม่ได้ใช้พวกเขาและผู้กล่าวว่า ‘ดาบและการกันดารอาหารจะไม่มาถึงแผ่นดินนี้’ พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นจะถูกผลาญเสียด้วยดาบและการกันดารอาหาร

¹⁶และประชาชนผู้ซึ่งเขาเผยพระวจนะให้ฟังนั้น จะถูกทิ้งไว้ตามถนนหนทางของกรุงเยรูซาเล็ม เป็นเหยื่อของการกันดารอาหารและดาบ จะไม่มีใครฝังเขา คือทั้งตัวเขา ภรรยาของเขา บุตรชายและบุตรหญิงของเขา เพราะเราจะเทความชั่วร้ายของเขาสนองตอบเขา

¹⁷“เจ้าจงกล่าวถ้อยคำนี้แก่เขาว่า ‘ขอให้ตาของเรามีน้ำตาไหลทั้งกลางคืนและกลางวัน อย่าให้หยุดยั้ง เพราะประชากรของเรา[13]ต้องเจ็บปวดด้วยบาดแผลฉกรรจ์ ด้วยถูกตีอย่างหนักมาก

¹⁸ถ้าเราออกไปตามท้องทุ่ง ก็เห็นคนที่ถูกฆ่าด้วยดาบ ถ้าเราเข้าไปในเมือง ก็เห็นคนเจ็บป่วยเนื่องจากการกันดารอาหาร เพราะว่าทั้งพวกผู้เผยพระวจนะและปุโรหิต ต่างก็ไปยังดินแดนที่ตนไม่รู้จัก’ ”

¹⁹พระองค์ทรงปฏิเสธไม่รับยูดาห์อย่างสิ้นเชิงแล้วหรือ? พระทัยของพระองค์เกลียดศิโยนเสียแล้วหรือ? ทำไมพระองค์ทรงเฆี่ยนตีข้าพระองค์ทั้งหลาย จนเกินกว่าที่จะรักษาข้าพระองค์ให้หายได้? ข้าพระองค์ทั้งหลายมองหาสวัสดิภาพ แต่ไม่พบสิ่งดีใดๆ เลย ข้าพระองค์มองหาเวลาเยียวยา แต่ดูสิ มีแต่ความสยดสยอง

²⁰ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ทั้งหลายขอสารภาพความอธรรมของพวกข้าพระองค์ และความผิดบาปของบรรพบุรุษของข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำบาปต่อพระองค์

²¹เพราะเห็นแก่พระนามของพระองค์ ขออย่าทรงเกลียดพวกข้าพระองค์ ขออย่าให้พระที่นั่งรุ่งเรืองของพระองค์ต้องเสื่อมเสีย ขอทรงระลึกถึงและอย่าทรงหักพันธสัญญาของพระองค์ซึ่งมีไว้กับข้าพระองค์

²²ในบรรดารูปเคารพแห่งประชาชาติมีพระองค์ใดเล่าที่บันดาลให้เกิดฝนได้? หรือท้องฟ้าเทฝนลงมาเองได้หรือ? ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของพวกข้าพระองค์ พระองค์คือพระเจ้าที่ทรงทำอย่างนั้นได้ไม่ใช่หรือ? พวกข้าพระองค์หวังในพระองค์ เพราะพระองค์ทรงทำสิ่งเหล่านี้ทั้งสิ้น