Read ฉบับมาตรฐาน, 2011 เศฟันยาห์ 2 Bible Online

เศฟันยาห์ 2 - ฉบับมาตรฐาน, 2011 bible

เศฟันยาห์ 2

¹จงมารวมตัว มาชุมนุมกัน ชนชาติหนึ่งที่ไร้ยางอาย

²ก่อนที่คำบัญชาจะมาถึง และวันเวลาผ่านไปเหมือนแกลบที่ปลิว[5] ก่อนที่พระพิโรธอันรุนแรงของพระยาห์เวห์ จะมาเหนือพวกเจ้า ก่อนที่วันแห่งพระพิโรธของพระยาห์เวห์ จะมาถึงเจ้าทั้งหลาย

³จงแสวงหาพระยาห์เวห์ ทุกคนที่ถ่อมใจบนแผ่นดิน คือผู้ที่ทำตามพระบัญชาของพระองค์ จงแสวงหาความชอบธรรม จงแสวงหาความถ่อมใจ บางทีพวกเจ้าจะได้รับการกำบัง ในวันแห่งพระพิโรธของพระยาห์เวห์

⁴เพราะว่าเมืองกาซาจะถูกทอดทิ้ง และอัชเคโลนจะเป็นเมืองร้าง พวกเขาจะขับไล่ชาวเมืองอัชโดดไปตอนเที่ยงวัน และเมืองเอโครนจะถูกถอนราก

⁵วิบัติแก่เจ้าผู้อาศัยตามชายทะเล แก่พวกชาวเคเรธี พระวจนะของพระยาห์เวห์กล่าวโทษพวกเจ้า นะคานาอัน แผ่นดินของคนฟีลิสเตีย เราจะทำลายเจ้าจนไร้คนอาศัย

⁶ชายทะเลจะกลายเป็นลานหญ้า เป็นทุ่งหญ้า[6]ของผู้เลี้ยงแกะ และเป็นคอกสำหรับฝูงแพะแกะ

⁷ชายทะเลจะเป็นกรรมสิทธิ์ ของพงศ์พันธุ์ยูดาห์ที่เหลืออยู่ พวกเขาจะเลี้ยงสัตว์ที่นั่น และพวกเขาจะนอนลงในเวลาเย็น ในบ้านของชาวอัชเคโลน เพราะว่าพระยาห์เวห์ พระเจ้าของเขาจะเอาพระทัยใส่เขา และให้เขาทั้งหลายกลับสู่สภาพเดิม

⁸“เราได้ยินคำเย้ยหยันของโมอับ และคำด่าทอของคนอัมโมน ที่เขาเย้ยหยันประชากรของเรา และโอ้อวดเรื่องดินแดนของพวกเขา”

⁹ฉะนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าของอิสราเอลตรัสว่า “เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด โมอับจะเป็นเหมือนเมืองโสโดม และคนอัมโมนจะเหมือนเมืองโกโมราห์ เป็นแผ่นดินที่มีแต่ต้นหนามและบ่อเกลือ และเป็นที่ร้างเปล่าตลอดไป ประชากรที่เหลืออยู่ของเราจะปล้นเขา คนรอดตายในประชาชาติของเราจะเข้าครอบครอง”

¹⁰นี่จะเป็นผลตอบแทนความเย่อหยิ่งของเขา เพราะพวกเขาเย้ยหยันและโอ้อวด ต่อประชากรของพระยาห์เวห์จอมทัพ

¹¹พระยาห์เวห์จะทรงเป็นที่หวาดกลัวของพวกเขา เพราะพระองค์จะทรงทำให้พระทั้งหมดของโลกผ่ายผอม แล้วประชาชาติทั้งปวงตามชายทะเล จะก้มกราบพระองค์ จากที่อยู่ของแต่ละคน

¹²เจ้าด้วย พวกชาวคูช จะถูกประหารด้วยดาบของเรา

¹³แล้วพระองค์จะยื่นพระหัตถ์ของพระองค์ต่อสู้เมืองทางเหนือ และทำลายอัสซีเรีย และจะทำให้เมืองนีนะเวห์เป็นที่ร้างเปล่า เป็นที่แห้งแล้งเหมือนถิ่นทุรกันดาร

¹⁴ฝูงสัตว์จะนอนอยู่ท่ามกลางที่นั้น สัตว์ทุกชนิดเป็นฝูงๆ[7] นกเค้าแมว[8]และอีกาบ้าน จะอาศัยตามหัวเสาของเมืองนั้น ส่งเสียงร้องอยู่ที่หน้าต่าง นกกาจะส่งเสียงตรงธรณีประตู[9] เพราะที่บุด้วยไม้สนสีดาร์ถูกกะเทาะ

¹⁵นี่คือเมืองที่สนุกสนาน ที่เคยอยู่อย่างปลอดภัย เมืองที่คิดในใจของตนว่า “ข้านี่แหละ และไม่มีเมืองอื่นใดอีกแล้ว” แต่มันกลายเป็นเมืองร้างเปล่าแล้วหนอ เป็นที่พักผ่อนของสัตว์ป่า ทุกคนที่ผ่านเมืองนี้ไป จะทำเสียงเย้ยหยันและสั่นกำปั้นว่า สาสม[10]