Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش پیدایش 19 Bible Online

پیدایش 19 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

پیدایش 19

¹در غروب ‌آن‌ روز وقتی آن‌ دو فرشته‌ به دروازهٔ سُدوم‌ رسیدند، لوط‌ آنجا نشسته ‌بود و همین ‌که ‌آن‌ها را دید، برخاست‌ و به ‌استقبال آن‌ها رفت ‌تا از ایشان ‌استقبال‌ کند. او در مقابل‌ آن‌ها ‌تعظیم‌ کرده گفت:

²«ای آقایان‌، من‌ در خدمت ‌شما هستم‌. لطفاً به ‌خانۀ من ‌بیایید. شما می‌توانید پای‌های خود را بشویید و شب ‌را بگذرانید. سپس صبح ‌زود بلند شده به ‌راه‌ خود ادامه دهید.» امّا آن‌ها جواب ‌دادند: «نه‌، ما شب‌ را اینجا، در میدان‌ شهر می‌گذرانیم‌.»

³لوط ‌در خواهش خود آن‌قدر پافشاری نمود تا سرانجام‌ آن‌ها به ‌خانۀ او رفتند. پس ‌او دستور داد که برای مهمانان ‌نان فطیر بپزند و غذای خوبی تدارک ‌ببینند. وقتی غذا حاضر شد، آن‌ها خوردند.

⁴قبل ‌از این‌که مهمانان ‌بخوابند، مردهای ‌سُدوم‌ خانه ‌را محاصره‌ کردند. تمام‌ مردهای‌ شهر، پیر و جوان، ‌دور آن خانه جمع‌ شدند.

⁵آن‌ها لوط ‌را صدا می‌کردند که‌ بیرون‌ بیاید و می‌گفتند: «آن ‌مردانی که‌ آمده‌اند تا امشب ‌در خانۀ تو بمانند، کجا هستند؟ آن‌ها را بیرون ‌بیاور تا با آن‌ها هم‌خواب شویم.»

⁶لوط ‌بیرون ‌رفت ‌و در را پشت سَرخود بست‌.

⁷او به ‌مردم‌ گفت‌: «ای برادران من، تمنّا دارم شرارت‌ نکنید.

⁸ببینید، من‌ دو دختر دارم‌ که ‌هنوز باکره‌ هستند. بگذارید آن‌ها را نزد شما بیاورم ‌و هرچه ‌می‌خواهید با آنان‌ انجام‌ دهید، ولی با این‌ مردان‌ کاری نداشته‌ باشید؛ ایشان‌ در خانۀ من‌ مهمان ‌هستند و من‌ باید از آن‌ها محافظت کنم‌.»

⁹امّا آن‌ها گفتند: «این اجنبی کیست که ‌نزد ما آمده بر ما داوری می‌کند!؟ از سر راه ‌ما کنار برو، وگرنه با تو بدتر از آن‌ها عمل می‌کنیم‌.» آن‌ها بر لوط ‌هجوم‌ بردند و می‌خواستند در را بشکنند.

¹⁰امّا آن ‌دو مرد که ‌داخل‌ خانه ‌بودند، دست خود را بیرون‌ آورده لوط ‌را به ‌داخل ‌خانه ‌کشیدند و در را بستند.

¹¹سپس ‌تمام‌ کسانی را که ‌بیرون‌ در جمع‌ شده ‌بودند به‌ کوری مبتلا کردند، به‌طوری‌که نمی‌توانستند در را پیدا کنند.

¹²آن‌ دو مرد به ‌لوط ‌گفتند: «آیا تو کسی را در اینجا داری‌، پسری، دختری، یا دامادی؟ هر قوم‌ و خویشی که‌ در این‌ شهر داری، از اینجا بیرون‌ ببر،

¹³زیرا ما می‌خواهیم ‌اینجا را به کل ویران کنیم‌، چون خداوند شکایت‌های شدیدی را که‌ علیه‌ مردم ‌این ‌شهر می‌شود، شنیده ‌است‌ و ما را فرستاده ‌است‌ تا سُدوم‌ را ویران کنیم‌.»

¹⁴پس ‌لوط‌ به ‌نزد دامادهای خود که قرار بود با دختران او ازدواج کنند، رفت ‌و به‌ ایشان‌ گفت‌: «عجله‌ کنید؛ از اینجا خارج‌ شوید. خداوند می‌خواهد این ‌مکان ‌را نابود کند.» امّا آن‌ها حرف‌های لوط را به شوخی گرفتند.

¹⁵سپیده‌دم‌، فرشته‌ها ‌به ‌لوط‌ گفتند که‌ عجله ‌کند. آن‌ها گفتند: «زن ‌و دو دختر خود را بردار و بیرون‌ برو، وگرنه شما نیز جان خود را با ویران شدن شهر از دست خواهید داد.»

¹⁶لوط‌ دودل‌ بود، ولی خداوند بر او رحم کرده ‌بود. پس‌ آن ‌مردان ‌دست‌ او و زنش ‌و دو دخترش‌ را گرفتند و از شهر بیرون ‌بردند.

¹⁷یکی از فرشته‌ها گفت‌: «به‌خاطر حفظ‌ جان‌ خودتان، ‌فرار کنید و پشت ‌سر خود را نگاه‌ نکنید و در دشت‌ نایستید، بلکه ‌به‌ کوه‌ها فرار کنید تا هلاک‌ نشوید.»

¹⁸لوط ‌در جواب‌ گفت‌: «ای آقایان‌، از ما نخواهید که‌ این‌کار را بکنیم‌.

¹⁹شما به‌ من ‌لطف‌ بزرگی کرده‌اید و زندگی مرا نجات ‌داده‌اید، امّا آن ‌کوه‌ها خیلی دورند و من‌ نمی‌توانم‌ خود را به ‌آنجا برسانم؛ قبل‌ از این‌که ‌به‌ آنجا برسم، ‌هلاک‌ می‌شوم‌.

²⁰آن ‌شهر کوچک ‌را می‌بینید؟ آن ‌خیلی نزدیک‌ است‌. اجازه ‌بدهید به‌ آنجا بروم‌. همان‌طور که‌ می‌بینید آنجا خیلی کوچک‌ است‌ و من ‌نجات‌ خواهم‌ یافت‌.»

²¹فرشته ‌جواب‌ داد: «بسیار خوب‌، موافقم‌. آن‌ شهر را ویران ‌نخواهم‌ کرد.

²²عجله ‌کن‌ و تند برو؛ من‌ قبل‌ از این‌که تو به‌ آن‌ شهر برسی، کاری نمی‌توانم ‌بکنم‌.» آن ‌شهر صوعَر نامیده‌ شد چون‌که لوط گفت آن شهر کوچک است.

²³وقتی لوط‌ به‌ صوعَر رسید، خورشید‌ تازه‌ طلوع‌ می‌کرد.

²⁴ناگهان‌ خداوند آتشی از گوگرد بر شهر سُدوم و غُمورَه بارانید.

²⁵خداوند سُدوم‌ و غموره ‌و تمام‌ دشت‌های آن‌ را با مردم‌ و هر گیاهی که ‌در آنجا می‌رویید، ویران‌ کرد.

²⁶امّا زن‌ لوط ‌به‌ عقب ‌نگاه ‌کرد و به ‌یک ‌ستون ‌نمک‌ تبدیل ‌شد.

²⁷صبح‌ روز بعد ابراهیم‌ بلند شد و با شتاب ‌به‌ جایی که ‌در مقابل‌ خداوند ایستاده‌ بود، رفت‌.

²⁸او به‌ طرف‌ سُدوم و غُمورَه و دشت‌های آن ‌نگاه‌ کرد و دید که ‌از آنجا دودی مانند دود کوره‌ای بزرگ‌ به ‌هوا بلند می‌شود.

²⁹به‌این‌ترتیب، وقتی که‌ خدا شهرهای آن ‌دشتی را که‌ لوط‌ در آن‌ها زندگی می‌کرد ویران‌ نمود، ابراهیم ‌را به‌خاطر داشت‌ و لوط ‌را از آن ‌بلا نجات ‌داد.

³⁰چون لوط‌ ‌ترسید در صوعَر زندگی کند، با دو دختر خود به ‌طرف ‌کوه‌ رفت‌ و آن‌ها در یک ‌غار زندگی کردند.

³¹روزی دختر بزرگ‌تر به‌ خواهرش ‌گفت‌: «پدر ما پیر شده ‌و مرد دیگری در این اطراف نیست‌ که‌ با ما ازدواج‌ کند.

³²بیا پدر خود را مست‌ کنیم‌ و با او هم‌خواب ‌شویم‌ تا از او نسلی باقی بماند.»

³³آن شب ‌آن‌ها آن‌قدر به ‌او شراب ‌دادند تا مست ‌شد. سپس‌ دختر بزرگ‌تر با او هم‌خواب‌ شد. امّا لوط نفهمید چه ‌اتّفاقی افتاده‌ است‌.

³⁴روز بعد دختر بزرگ‌تر به‌ خواهرش‌ گفت‌: «من‌ دیشب‌ با پدرم ‌هم‌خواب‌ شدم‌. بیا امشب ‌هم ‌او را مست‌ کنیم‌ و تو با او هم‌خواب ‌شو؛ به‌ این ‌ترتیب، ‌از هریک از ما نسلی برای پدرمان‌ باقی می‌ماند.»

³⁵پس آن ‌شب ‌هم ‌او را مست‌ کردند و دختر کوچک‌تر با او خوابید. این‌بار نیز لوط نفهمید چه اتّفاقی رخ داده است.

³⁶به‌ این‌ ترتیب، ‌هر دو دختر از پدر خود حامله‌ شدند.

³⁷دختر بزرگ ‌پسری زایید و اسم‌ او را موآب [۲۸]‌گذاشت‌. این ‌پسر جدّ موآبیان‌ امروز است‌.

³⁸دختر کوچک‌ هم ‌پسری زایید و نام ‌او را بنی‌عَمی [۲۹]گذاشت‌. او جدّ عَمونیان ‌امروز است‌.