Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش پیدایش 37 Bible Online

پیدایش 37 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

پیدایش 37

¹یعقوب‌ به‌ زندگی در کنعان ‌که ‌محل‌ اقامت‌ پدرش ‌بود، ادامه ‌داد.

²و این ‌است شرح زندگی ‌یعقوب ‌و خانوادۀ او: یوسف‌ که ‌جوان ‌هفده‌ساله‌ای بود، به‌ اتّفاق ‌برادرانش، ‌پسران ‌بِلهَه‌ و زِلفَه ‌زنان‌ پدرش‌، از گلّۀ پدر خود مواظبت‌ می‌کرد. او از کارهای بدی که ‌برادرانش ‌می‌کردند به‌ پدرش‌ خبر می‌داد.

³یعقوب‌[۶۵]، یوسف‌ را از تمام‌ پسرانش ‌بیشتر دوست ‌داشت‌، زیرا یوسف‌ در زمان ‌پیری او به دنیا آمده‌ بود. او برای یوسف‌ ردایی بلند و رنگانگ دوخته ‌بود.

⁴وقتی برادرانش‌ دیدند که‌ پدرشان‌ یوسف ‌را بیشتر از آن‌ها دوست ‌دارد، از او متنفّر شدند به‌طوری‌که ‌نمی‌توانستند با او دوستانه ‌صحبت ‌کنند.

⁵یک ‌شب ‌یوسف‌ خوابی دید. وقتی خوابش ‌را برای برادرانش‌ تعریف‌ کرد، آن‌ها از او بیشتر متنفّر شدند.

⁶یوسف ‌گفت‌: «گوش‌ بدهید چه‌ خوابی دیده‌ام‌.

⁷ما همه ‌در یک ‌مزرعه‌ مشغول ‌بستن ‌دسته‌های گندم ‌بودیم‌. دستۀ گندم ‌من‌ بلند شد و راست ایستاد. دسته‌های گندم‌ شما دور دستۀ گندم ‌من ‌ایستادند و در مقابل‌ آن ‌تعظیم ‌کردند.»

⁸برادرانش‌ گفتند: «آیا فکر می‌کنی تو بر ما فرمانروای خواهی کرد؟» پس ‌به‌خاطر خوابی که‌ یوسف‌ دیده‌ و برای آن‌ها تعریف‌ کرده ‌بود، نفرت ‌آن‌ها از او بیشتر شد.

⁹بعد از آن‌ یوسف ‌خواب‌ دیگری دید و به ‌برادرانش‌ گفت‌: «من ‌خواب‌ دیگری دیدم‌. خواب ‌دیدم‌ که‌ خورشید و ماه‌ و یازده‌ ستاره‌ به‌ من ‌تعظیم‌ می‌کردند.»

¹⁰او این‌ خواب ‌را برای پدرش‌ هم ‌تعریف‌ کرد. پدرش ‌او را سرزنش ‌کرده گفت‌: «این ‌چه‌ خوابی است‌ که ‌دیده‌ای‌؟ آیا فکر می‌کنی که ‌من‌ و مادرت ‌و برادرانت ‌آمده‌ در مقابل ‌تو تعظیم‌ خواهیم‌ کرد؟»

¹¹پس برادران ‌یوسف‌ به او حسادت می‌ورزیدند. امّا پدرش ‌این‌ موضوع‌ را به‌خاطر سپرد.

¹²یک‌ روز که ‌برادران ‌یوسف ‌برای چرانیدن‌ گلّه ‌به ‌شِکیم ‌رفته ‌بودند،

¹³یعقوب‌ [۶۶]به ‌یوسف ‌گفت‌: «برادرانت ‌در شکیم‌ مشغول ‌چرانیدن‌ گلّه ‌هستند. بیا تا تو را نزد آن‌ها بفرستم‌.» یوسف‌ گفت‌: «من ‌حاضرم‌.»

¹⁴پدرش‌ گفت‌: «برو و از سلامتی برادرانت ‌و از وضع ‌گلّه ‌برای من‌ خبر بیاور.» پس ‌پدرش ‌او را از دشت ‌حِبرون ‌به‌ شکیم‌ فرستاد. وقتی یوسف ‌به ‌شِکیم ‌رسید،

¹⁵در آنجا شخصی متوجّه شد که او در صحرا سرگردان است‌. پس از او پرسید: «دنبال‌ چه‌ می‌گردی‌؟»

¹⁶یوسف ‌گفت‌: «دنبال ‌برادرانم ‌می‌گردم‌. آن‌ها مشغول ‌چرانیدن ‌گلّه‌ هستند. آیا می‌دانی آن‌ها کجا هستند؟»

¹⁷آن‌ مرد گفت‌: «از اینجا رفته‌اند. من‌ از آن‌ها شنیدم‌ که ‌به‌ دوتان‌ می‌روند.» پس ‌یوسف ‌به‌ دنبال ‌برادران‌ خود رفت ‌و آن‌ها را در دوتان ‌پیدا کرد.

¹⁸برادرانش‌ او را از دور دیدند و قبل از این‌که به آن‌ها برسد، توطئه‌ چیدند تا او را بکُشند.

¹⁹آن‌ها به ‌یکدیگر گفتند: «کسی‌ که ‌برای ما خواب ‌دیده ‌است‌، می‌آید.

²⁰بیایید همین‌ حالا او را بکُشیم‌ و در یکی از این ‌چاه‌های خشک ‌بیندازیم ‌و بگوییم ‌جانور درّنده‌ای او را کشته ‌است‌. آن‌ وقت ‌ببینیم ‌تعبیر خواب‌هایش چه‌ خواهد شد.»

²¹رئوبین‌ وقتی این ‌را شنید، کوشش کرد تا یوسف را نجات ‌بدهد. پس‌ گفت‌: «او را نکشیم‌،

²²و خونی نریزیم. او را در یکی از این ‌چاه‌ها بیندازیم ‌و به‌ او صدمه‌ای نزنیم‌.» او این‌ را گفت ‌تا او را نجات ‌داده ‌به‌ نزد پدرش‌ بازگرداند.

²³وقتی یوسف‌ به ‌نزد برادرانش‌ آمد، آن‌ها او را گرفتند و آن‌ ردای رنگانگ را از تنش ‌درآوردند.

²⁴سپس‌ او را در چاه ‌خشک‌ و بی‌آبی انداختند.

²⁵وقتی آن‌ها مشغول ‌غذا خوردن ‌بودند، متوجّه‌ شدند که‌ کاروانی از اسماعیلیان‌ که‌ از جِلعاد به‌ مصر می‌رود، از آنجا می‌گذرد و بار شتران‌ آن‌ها هم‌ کتیرا و بلسان ‌و مُرّ بود.

²⁶یهودا به ‌برادرانش ‌گفت‌: «از کشتن ‌برادرمان و پنهان کردن آن چه نفعی به ما می‌رسد؟

²⁷بیایید او را به ‌این ‌اسماعیلیان ‌بفروشیم‌. درآن‌صورت‌، ما به ‌او صدمه‌ای نزده‌ایم‌. از این‌ها گذشته ‌او برادر و از گوشت ‌و خون ما است‌.» برادرانش‌ با پیشنهاد او موافقت‌ کردند.

²⁸وقتی تاجرهای مِدیانی از آنجا می‌گذشتند، آن‌ها یوسف ‌را از چاه‌ بیرون‌ کشیدند و او را به ‌قیمت‌ بیست‌ سکّۀ نقره‌ به ‌اسماعیلیان ‌فروختند. اسماعیلیان نیز او را به ‌مصر بردند.

²⁹وقتی رِئوبین ‌به ‌سر چاه ‌آمد، دید که ‌یوسف‌ در آنجا نیست‌ و از غصّه‌ لباس ‌خود را پاره‌ کرد.

³⁰و به ‌نزد برادرانش‌ برگشت ‌و گفت‌: «پسر در آنجا نیست‌. حالا من ‌چه‌کار کنم‌.»

³¹آن‌ها بُزی را کشتند و ردای یوسف‌ را در خون ‌آن ‌بُز فرو کردند.

³²سپس‌ آن‌ ردای رنگارنگِ خونی را به ‌نزد پدر خود بردند و گفتند: «ما این ‌را پیدا کرده‌ایم‌. ببین ‌آیا مال ‌پسر تو است‌؟»

³³یعقوب‌ آن‌ ردا را شناخت ‌و گفت‌: «بلی، این ‌مال ‌او است‌. حتماً حیوان‌ درّنده‌ای او را کشته ‌است‌. به‌یقین ‌یوسف ‌دریده شده‌ است‌.»

³⁴یعقوب ‌از غصّه‌ لباس‌ خود را پاره‌ کرد و لباس ‌سوگواری پوشید و مدّت‌ درازی برای پسرش‌ ماتم‌ گرفت‌.

³⁵تمام‌ پسرها و دخترهای او آمدند تا او را تسلّی بدهند، امّا او تسلّی نیافت و گفت‌: «من ‌با ماتم برای پسرم ‌به‌ گور خواهم ‌رفت‌.» پس‌ او به‌ گریه ‌و زاری برای پسرش ‌ادامه‌ می‌داد.

³⁶امّا تاجران ‌مِدیانی یوسف‌ را به ‌مصر بردند و او را به‌ فوتیفار، یکی از افسران فرعون که فرماندۀ نگهبانان دربار بود، فروختند.