Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش پیدایش 42 Bible Online

پیدایش 42 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

پیدایش 42

¹وقتی یعقوب‌ فهمید که ‌در مصر غلّه ‌وجود دارد، به ‌پسرانش‌ گفت‌: «چرا دست‌ روی دست‌ گذاشته‌اید‌؟

²من‌ شنیده‌ام ‌که ‌در مصر غلّه ‌هست‌. به‌ آنجا بروید و غلّه ‌بخرید تا از گرسنگی هلاک ‌نشویم‌.»

³پس ‌ده ‌برادر ناتنی یوسف ‌برای خرید غلّه‌ به ‌مصر رفتند.

⁴امّا یعقوب، ‌بنیامین ‌را که‌ برادر تنی یوسف ‌بود، با آن‌ها نفرستاد، چون‌ ترسید بلایی به‌ سرش ‌بیاید.

⁵پسران ‌یعقوب ‌همانند کسان دیگر برای خرید غلّه ‌به‌ مصر آمدند، زیرا در تمام ‌سرزمین ‌کنعان ‌قحطی بود.

⁶یوسف‌ فرماندار مصر بود و غلّه‌ را به‌ تمام کسانی‌که‌ از سراسر دنیا می‌آمدند، می‌فروخت‌. پس ‌برادران‌ یوسف‌ آمدند و در مقابل‌ او به زمین افتاده سجده‌ کردند.

⁷وقتی یوسف‌ برادران خود را دید، آن‌ها را شناخت‌. امّا طوری رفتار کرد که‌ گویی آن‌ها را نمی‌شناسد. یوسف‌ با لحنی خشن ‌از آن‌ها پرسید: «شما از کجا آمده‌اید؟» آن‌ها جواب‌ دادند: «ما از کنعان‌ آمده‌ایم‌ تا آذوقه ‌بخریم‌.»

⁸هرچند یوسف‌ برادران ‌خود را شناخته بود، ‌ولی آن‌ها یوسف‌ را نشناختند.

⁹یوسف ‌خواب‌هایی را که‌ دربارۀ آن‌ها دیده‌ بود، به‌ یاد آورد و به آن‌ها گفت‌: «شما جاسوس ‌هستید و آمده‌اید تا از ضعف‌ کشور ما آگاه ‌شوید.»

¹⁰آن‌ها گفتند: «نه‌، ای آقا، ما ‌غلامان ‌تو هستیم و فقط برای خرید آذوقه‌ آمده‌ایم‌.

¹¹ما ‌برادریم‌؛ ما جاسوس‌ نیستیم ‌بلکه‌ افرادی ‌درستکاری هستیم‌.»

¹²یوسف ‌به ‌آن‌ها گفت‌: «نه ‌شما آمده‌اید تا از ضعف‌ کشور ما آگاه ‌شوید.»

¹³آن‌ها گفتند: «ای آقا، ما غلامان تو، دوازده ‌برادر بودیم‌، همه ‌فرزندان ‌یک مرد در سرزمین کنعان. کوچک‌ترین برادر ما اکنون ‌نزد پدرمان ‌است ‌و یکی هم ‌دیگر در بین ما نیست.»

¹⁴یوسف ‌گفت‌: «همان‌طور که‌ گفتم‌، درست است؛ شما جاسوس ‌هستید.

¹⁵حالا شما را این‌طور امتحان‌ می‌کنم‌: به ‌جان ‌فرعون‌ سوگند می‌خورم ‌که‌ تا برادر کوچک ‌شما به اینجا نیاید، شما را آزاد نخواهم‌ کرد.

¹⁶یکی از شما باید برود و او را بیاورد. بقیّۀ ‌شما هم اینجا زندانی خواهید شد تا درستی حرف ‌شما ثابت ‌شود. در غیر این صورت، به ‌جان ‌فرعون سوگند، ‌شما جاسوس ‌هستید.»

¹⁷سپس‌ آن‌ها را به مدّت‌ سه‌ روز در زندان ‌انداخت‌.

¹⁸روز سوّم‌ یوسف‌ به آن‌ها گفت‌: «من‌ مرد خداترسی هستم‌. آنچه می‌گویم انجام دهید تا زنده بمانید.

¹⁹اگر شما راست‌ می‌گویید، یکی از شما اینجا در همین‌ زندان ‌بماند و بقیّۀ شما با غلّه‌ای که ‌برای رفع‌ گرسنگی خانوادۀ خود خریده‌اید، بازگردید.

²⁰سپس ‌شما باید برادر کوچک‌ خود را نزد من ‌بیاورید تا صحّت حرف‌های شما ثابت‌ شود و ‌شما هلاک ‌نگردید.» آن‌ها این ‌شرط را پذیرفتند

²¹و به ‌یکدیگر گفتند: «به‌راستی‌که ما در برابر رفتار خود با برادرمان یوسف مقصّریم. ما شنیدیم که چطور عاجزانه به ما التماس می‌کرد، ولی ما به او اعتنا نکردیم. به‌خاطر همین‌ است ‌که ‌اکنون ‌دچار چنین ‌زحمتی شده‌ایم‌.»

²²رِئوبین ‌گفت‌: «آیا ‌به‌ شما نگفتم ‌که ‌به آن‌ پسر ظلم ‌نکنید؟ ولی شما گوش‌ ندادید، و حالا باید جریمهٔ گناه خود را بپردازیم.»

²³یوسف‌ فهمید که ‌آن‌ها چه ‌می‌گویند ولی آن‌ها این‌ را نمی‌دانستند، زیرا به‌وسیلهٔ مترجم ‌با او صحبت ‌می‌کردند.

²⁴یوسف ‌از نزد ‌آن‌ها رفت‌ و در تنهایی گریست. سپس دوباره ‌نزد ‌آن‌ها برگشته با آن‌ها به گفتگو پرداخت. آنگاه شمعون‌ را گرفت‌ و دستور داد تا در مقابل‌ آن‌ها دست ‌و پای او را ببندند.

²⁵یوسف ‌دستور داد تا کیسه‌های برادرانش‌ را پُر از غلّه ‌کنند، و پول ‌هرکس ‌را در کیسه‌اش ‌بگذارند و به هریک توشۀ سفر بدهند. این‌ دستور انجام‌ شد.

²⁶سپس ‌برادرانش ‌کیسه‌های غلّه‌ را بر الاغ‌های خود بار کردند و به ‌راه‌ افتادند.

²⁷در جایی‌که ‌شب ‌را منزل‌ کرده‌ بودند، یکی از آن‌ها کیسۀ خود را باز کرد تا به ‌الاغش‌ غذا بدهد. امّا دید که‌ پولش ‌در درون کیسۀ او است‌.

²⁸پس ‌به‌ برادرانش ‌گفت‌: «پول‌ من را ‌به‌ من ‌پس‌ داده‌اند و الآن‌ در کیسۀ من ‌است‌.» همه ‌دل‌هایشان ‌فرو ریخت ‌و با ترس‌ و لرز از یکدیگر می‌پرسیدند: «این ‌چه‌کاری است ‌که‌ خدا با ما کرده ‌است‌؟»

²⁹وقتی در کنعان‌ به ‌نزد پدرشان‌ رسیدند، هرچه را که ‌برایشان ‌اتّفاق‌ افتاده‌ بود، برای او تعریف‌ کردند

³⁰و گفتند: «فرماندار با ما با خشونت ‌صحبت ‌کرد و ما را متّهم به جاسوسی کرد.

³¹ما جواب ‌دادیم‌، '‌ما جاسوس ‌نیستیم‌، بلکه‌ مردان ‌درستکاری هستیم‌.

³²ما دوازده‌ برادر بودیم ‌همه ‌فرزند یک‌ پدر. یک برادر ‌دیگر در بین ما نیست و برادر کوچکمان ‌هم‌ الآن ‌نزد ‌پدرمان در کنعان‌ است‌.'

³³آن ‌مرد جواب‌ داد، 'به‌ این ‌طریق‌ می‌فهمم‌ که‌ شما مردمان ‌درستکاری هستید: یک‌ نفر از شما نزد من ‌بماند و بقیّه‌ برای رفع‌ گرسنگی خانوادۀ خود غلّه‌ بگیرید و بروید.

³⁴سپس‌ برادر کوچک‌ خود را به ‌نزد من ‌بیاورید. آن‌ وقت ‌خواهم ‌دانست‌ که ‌شما جاسوس ‌نیستید، بلکه ‌مردمان‌ درستکاری هستید، و برادر شما را به ‌شما پس‌ می‌دهم‌. آن‌ وقت ‌شما می‌توانید به اینجا آمده داد و ستد کنید.'»

³⁵وقتی آن‌ها کیسه‌های خود را خالی می‌کردند، هرکس ‌پولش ‌را در کیسۀ خودش ‌پیدا کرد. وقتی پول‌ها را دیدند، آن‌ها و پدرشان ‌ترسیدند.

³⁶پدرشان‌ یعقوب به آن‌ها گفت‌: «شما می‌خواهید مرا بی‌اوّلاد کنید، یوسف ‌دیگر نیست‌، شمعون ‌هم ‌نیست‌ و حالا می‌خواهید بنیامین ‌را هم ‌ببرید. این من هستم که همهٔ این بدی‌ها به سرم آمده ‌است‌!»

³⁷رِئوبین ‌به ‌پدرش‌ گفت‌: «اگر من‌ بنیامین ‌را برنگردانم‌، تو می‌توانی هر دو پسر مرا بکُشی‌. تو او را به ‌من ‌بسپار، و من ‌خودم‌ او را برمی‌گردانم‌.»

³⁸امّا یعقوب ‌گفت‌: «پسر من ‌نمی‌تواند با شما بیاید. برادر او مُرده‌ و تنها او باقی مانده‌ است‌. اگر در این سفر بلایی به سرش بیاید، به‌یقین من که پیر هستم، از غم خواهم مُرد.»