Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش پیدایش 8 Bible Online

پیدایش 8 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

پیدایش 8

¹خدا نوح و تمام‌ حیواناتی را که‌ با او در کشتی بودند، فراموش ‌نکرده ‌بود. پس ‌بادی بر روی زمین ‌فرستاد و آب ‌رفته‌رفته ‌پایین‌ رفت‌.

²چشمه‌های عظیم‌ در اعماق زمین ‌و روزنه‌های آسمان ‌بسته ‌شدند و باران ‌باز ایستاد.

³آب‌ رفته‌رفته‌ از روی زمین‌ کَم‌ می‌شد و بعد از صد و پنجاه‌ روز کاهش یافت.

⁴در روز هفدهم‌ ماه‌ هفتم‌ کشتی بر روی کوه‌های آرارات ‌نشست‌.

⁵آب ‌تا ماه‌ دهم ‌همچنان کم ‌می‌شد تا این‌که در روز اوّل ‌ماه ‌دهم‌ قلّه‌های کوه‌ها نمایان شدند.

⁶بعد از چهل ‌روز، نوح‌ پنجرۀ کشتی را باز کرد،

⁷و کلاغ ‌سیاهی را بیرون ‌فرستاد. کلاغ‌ سیاه‌ بیرون‌ رفت ‌و همین‌طور در پرواز بود تا وقتی که‌ آب‌ فرو نشست‌.

⁸سپس ‌نوح ‌کبوتری را بیرون‌ فرستاد تا ببیند که‌ آیا آب‌ از روی زمین ‌فرو نشسته‌ است‌ یا خیر؟

⁹امّا کبوتر جایی ‌برای نشستن ‌پیدا نکرد، چون آب همه‌جا را پوشانده ‌بود. پس‌ به‌ کشتی برگشت‌ و نوح ‌آن را گرفت‌ و در کشتی گذاشت‌.

¹⁰او هفت‌ روز دیگر صبر کرد و دوباره‌ کبوتر را رها کرد.

¹¹وقت ‌عصر بود که‌ کبوتر در حالی‌که‌ یک ‌برگ ‌زیتون ‌تازه‌ در منقار داشت، به ‌نزد نوح‌ برگشت‌. نوح‌ فهمید که‌ آب‌ بر روی زمین کم‌ شده‌ است‌.

¹²بعد از هفت ‌روز دیگر، دوباره‌ کبوتر را بیرون‌ فرستاد، ولی این‌ مرتبه‌ کبوتر به‌ کشتی برنگشت‌.

¹³وقتی نوح شش‌صد و یک‌ساله ‌بود، در روز اوّل ماه‌ اوّل، آب‌ِ روی زمین ‌خشک ‌شد. پس ‌نوح‌ دریچۀ کشتی را باز کرد و دید که سطح زمین خشک شده است.

¹⁴در روز بیست‌ و هفتمِ ‌ماه ‌دوّم ‌زمین‌ کاملاً خشک شده بود.

¹⁵آنگاه خدا به ‌نوح ‌فرمود:

¹⁶«تو و زنت ‌و پسرهایت‌ و عروس‌هایت‌ از کشتی بیرون ‌بیایید.

¹⁷تمام ‌حیواناتی که ‌نزد تو هستند، تمام‌ پرندگان ‌و چهارپایان‌ و خزندگان‌ را هم‌ بیرون ‌بیاور تا در روی زمین‌ پراکنده‌ شده بارور و کثیر گردند.»

¹⁸پس ‌نوح ‌و زنش ‌و پسرهایش ‌و عروس‌هایش‌ از کشتی بیرون‌ رفتند.

¹⁹تمام‌ چهارپایان، پرندگان ‌و خزندگان‌ همه ‌با جفت‌های خود از کشتی خارج‌ شدند.

²⁰نوح‌، قربانگاهی برای خداوند بنا کرد و از هر پرنده‌ و هر حیوان ‌پاک‌ یکی را به‌عنوان ‌قربانی سوختنی بر قربانگاه‌ تقدیم کرد.

²¹وقتی بوی خوش‌ قربانی به ‌پیشگاه ‌خداوند رسید، خداوند با خود گفت‌: «بعد از این‌، دیگر زمین‌ را به‌خاطر انسان‌ لعنت ‌نخواهم‌ کرد، هرچند که نیّت ‌دل ‌انسان‌ از زمان‌ کودکی بد است‌. دیگر همۀ حیوانات‌ را هلاک نخواهم کرد، چنان‌که‌ کردم‌.

²²تا زمانی‌‌که ‌دنیا هست‌، کشت ‌و زرع‌، سرما و گرما، تابستان و زمستان ‌و روز و شب‌ هم باقی خواهد ماند.»