Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش دوّم سموئیل 11 Bible Online

دوّم سموئیل 11 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

دوّم سموئیل 11

¹در فصل بهار، هنگامی‌که پادشاهان به جنگ می‌روند، داوود یوآب را با سپاه اسرائیل به جنگ فرستاد. آنان عَمونیان را از بین بردند و شهر رَبَّه را محاصره کردند. امّا داوود در اورشلیم ماند.

²یک روز، هنگام عصر داوود از بستر برخاست و به پشت‌بام کاخ رفته به قدم زدن پرداخت. از روی بام چشمش بر زنی افتاد که حمام می‌کرد. او زن بسیار زیبایی بود.

³داوود کسی را فرستاد تا بداند که آن زن کیست. معلوم شد که او بِتشِبَع، دختر اِلیعام، و زن اوریای حِتّی است.

⁴پس داوود قاصدان را فرستاد تا آن زن را به حضورش بیاوردند و داوود با او هم‌بستر شد. او قبل از این‌که بیاید، مراسم پاکیزگی بعد از عادت ماهانه را انجام داده بود. سپس آن زن به خانۀ خود رفت.

⁵آن زن پس از مدّتی پی برد که حامله است. پس قاصدی نزد داوود فرستاد تا حاملگی‌اش را به او خبر بدهد.

⁶آنگاه داوود به یوآب پیام فرستاد و از او خواست که اوریای حِتّی را نزد او بفرستد.

⁷هنگامی‌که اوریا آمد، داوود از حال یوآب و سپاه او و وضع جنگ جویا شد.

⁸بعد به اوریا گفت که به خانۀ خود برود و شست‌وشو کند و هدیه‌ای هم برای او به خانه‌اش فرستاد.

⁹امّا اوریا به خانۀ خود نرفت و در نزد دروازۀ کاخ با سایر خادمان پادشاه خوابید.

¹⁰چون داوود باخبر شد که اوریا به خانۀ خود نرفته است، او را به حضور خود خواسته گفت: «تو مدّت زیادی از خانه‌ات دور بودی، پس چرا دیشب به خانهٔ خود نرفتی؟»

¹¹اوریا جواب داد: «آیا روا است که صندوق پیمان، مردم اسرائیل و یهودا، سرورم یوآب و سپاه او بیرون در دشت باشند و من به خانۀ خود بروم و با همسرم بخورم و بنوشم و هم‌خواب شوم. به جان شما سوگند که من هرگز چنین کاری را نخواهم کرد.»

¹²آنگاه داوود گفت: «امروز هم همین‌جا بمان و فردا دوباره به اردوگاه برو.» پس اوریا آن روز و فردایش را در اورشلیم ماند.

¹³داوود او را برای شام دعوت نمود و او را مست کرد. اوریا آن شب نیز به خانۀ خود نرفت و با خادمان پادشاه خوابید.

¹⁴فردای آن روز داوود نامه‌ای به یوآب نوشت و به‌وسیلهٔ اوریا برای او فرستاد.

¹⁵متن نامه از این‌ قرار بود: «اوریا را در صف اوّل یک جنگ سخت قرار بده و خودت عقب‌نشینی کن و بگذار تا او کشته شود.»

¹⁶پس یوآب او را در جایی‌که شهر در محاصره بود، قرار داد، چون او می‌دانست که بهترین جنگ‌جویان دشمن در آنجا می‌جنگیدند.

¹⁷آنگاه دشمنان از شهر بیرون آمدند و با یک حمله، تعدادی از سربازان بنی‌اسرائیل را به قتل رساندند که اوریای حِتّی هم ازجملۀ کشته‌شدگان بود.

¹⁸یوآب اخبار جنگ را برای داوود فرستاد

¹⁹و به نامه‌رسان گفت: «وقتی پیام مرا به پادشاه گفتی،

²⁰اگر دیدی که پادشاه خشمگین شد و گفت، 'چرا آن‌قدر به شهر نزدیک شدید؟ آیا نمی‌دانستید که دشمن از بالای دیوار تیراندازی می‌کند؟

²¹مگر فراموش کردید که در شهر تِبص یک زن با انداختن سنگ آسیاب دستی از بالای دیوار اَبی‌مِلِک پسر جِدعون را کشت؟ پس چرا به نزدیک شهر رفتید؟' آن‌وقت به او بگو که خادمش، اوریای حِتّی هم کشته شد.»

²²نامه‌رسان رفت و پیام یوآب و وقایع جنگ را به داوود گزارش داد

²³و گفت: «دشمن از شهر بیرون آمد و به ما حمله کرد. ما آن‌ها را دوباره به دروازۀ شهر راندیم.

²⁴آنگاه تیراندازان دشمن از بالای دیوار شهر بر ما تیراندازی کردند و بعضی از افراد ما را کشتند و اوریای حِتّی هم کشته شد.»

²⁵داوود به قاصد گفت: «به یوآب دل‌داری بده و به او بگو نگران نباشد چون کسی نمی‌داند چه کسی در جنگ کشته خواهد شد. به او بگو در آینده سخت‌تر بجنگد و شهر را تسخیر کند.»

²⁶چون زن اوریا شنید که شوهرش کشته شده است، سوگوار شد.

²⁷وقتی دوران سوگواری به پایان رسید، داوود او را به خانۀ خود آورد و با او عروسی کرد. آن زن برایش پسری به دنیا آورد، امّا این کار در نظر خداوند ناپسند آمد.