Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش دوّم سموئیل 17 Bible Online

دوّم سموئیل 17 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

دوّم سموئیل 17

¹چندی بعد، اَخیتوفل به اَبشالوم گفت: «به من اجازه بده که دوازده هزار نفر را انتخاب کنم و امشب به تعقیب داوود بروم.

²حالا که او خسته و ناامید است، به او حمله می‌کنیم. او خواهد ترسید، و همراهان او فرار خواهند کرد. من فقط پادشاه را می‌کشم

³و همراهان او را نزد تو می‌آورم.»

⁴این پیشنهاد مورد قبول اَبشالوم و سران قوم قرار گرفت.

⁵بعد اَبشالوم گفت: «از حوشای اَرکی هم بپرسید که نظر او در این مورد چیست.»

⁶وقتی حوشای آمد، اَبشالوم از او پرسید: «این است پیشنهاد اَخیتوفل. تو چه می‌گویی؟ آیا گفتهٔ او را قبول کنیم؟ اگر نه، تو بگو چه کنیم؟»

⁷حوشای گفت: «این بار پیشنهاد اَخیتوفل درست نیست.

⁸پدرت و مردان او جنگ‌جویان شجاعی هستند و مانند مادّه خرسی که بچّه‌هایش در بیابان ربوده شده باشند، خشمگین و بی‌تابند. گذشته از این پدرت در جنگ شخص آزموده و باتجربه‌ای است و شب در بین سربازان خود نمی‌خوابد.

⁹اکنون شاید در غاری یا جای دیگری پنهان شده باشد و کافی است، بیرون بیاید و چند نفر از افراد تو را بکُشد. آنگاه شایعه شکست سپاه تو در همه‌جا پخش خواهد شد.

¹⁰شاید حتّی شجاع‌ترین مردان شیردل از ترس به‌کلّی خود را ببازند، زیرا همۀ مردم اسرائیل می‌دانند که پدرت و مردانی که با او هستند، دلاور و شجاع می‌باشند.

¹¹پیشنهاد من این است که تمام مردان جنگی اسرائیل از دان تا بِئِرشِبَع که مانند ریگ بی‌شمارند، جمع شوند و شما آن‌ها را فرماندهی کنید.

¹²ما به‌جایی که او است حمله می‌کنیم و مثل شبنمی که بر زمین می‌نشیند، بر او فرود می‌آییم. آنگاه از او و همراهانش اثری باقی نمی‌ماند.

¹³اگر او به داخل شهر بگریزد، آنگاه همۀ سپاه اسرائیل که با شما هستند، دیوارهای شهر را با ریسمان به نزدیک‌ترین درّه می‌کشیم و به عمق آن می‌اندازیم تا حتّی یک دانه سنگ از آن هم باقی نماند.»

¹⁴پس اَبشالوم و تمام مردم اسرائیل گفتند که رأی و نظر حوشای بهتر از‌ نظر اَخیتوفل است، زیرا خداوند چنین مقدّر فرموده بود که پیشنهاد خوب اَخیتوفل قبول نشود تا خداوند اَبشالوم را به روز بد گرفتار کند.

¹⁵بعد حوشای به هر دو کاهن، صادوق و اَبْیاتار، گفت که اَخیتوفل چه نظری داده بود و پیشنهاد خودش چه بود.

¹⁶او ادامه داده گفت: «پس فوراً پیامی به داوود بفرستید و به او اطّلاع بدهید که شب را نباید در گذرگاه رودخانه بگذراند، بلکه هرچه زودتر آنجا را ترک کند؛ وگرنه، او و همۀ همراهانش کشته خواهند شد.»

¹⁷یوناتان پسر اَبْیاتار و اَخیمَعَص پسر صادوق در کنار چشمهٔ عِین‌روجل منتظر بودند زیرا آن دو برای این‌که دیده نشوند، نمی‌توانستند به داخل شهر بروند. کنیزی خبرها را برای ایشان می‌آورد تا آن‌ها آن خبرها را به داوود برسانند.

¹⁸امّا روزی، یکی از غلامان، آن‌ها را دید و به اَبشالوم خبر داد. پس آن دو فوراً از آنجا به بَحوریم گریختند. در آنجا شخصی آن‌ها را در چاه خانۀ خود پنهان کرد.

¹⁹زن صاحب خانه، سر چاه را با پارچه‌ای پوشاند و بروی پارچه مقداری گندم ریخت که چاه معلوم نشود.

²⁰وقتی خادمان اَبشالوم آمدند و از او پرسیدند که اَخیمَعَص و یوناتان کجا هستند. زن گفت: «آن‌ها به آن‌طرف رودخانه رفتند.» خادمان بعد از جستجوی بسیار آن‌ها را نیافتند و به اورشلیم بازگشتند.

²¹بعد از رفتن آن‌ها، یوناتان و اَخیمَعَص از چاه بیرون آمدند و نزد داوود پادشاه رفتند و گفتند: «زود باش و از رودخانه عبور کن، زیرا اَخیتوفل پیشنهاد کرده است که تو را دستگیر کنند و بکُشند.»

²²آنگاه داوود برخاست و با همراهان خود از رود اُردن عبور کرد و تا سپیده‌دَم حتّی یک نفر هم در آنجا باقی نماند.

²³چون اَخیتوفل دید که پیشنهادش مورد قبول قرار نگرفت، الاغ خود را پالان کرد و به شهر و خانۀ خود رفت. پس از آنکه کارهای خود را سروسامان داد، خود را به دار آویخت. او را در آرامگاه پدرش به خاک سپردند.

²⁴داوود به شهر مَحَنایِم رسید. اَبشالوم اردوی اسرائیل را آماده و مجهّز کرد و از رود اُردن گذشت.

²⁵اَبشالوم عَماسا را به‌جای یوآب به فرماندهی سپاه خود برگزید. عَماسا پسر شخصی به نام یترای اسرائیلی، شوهر اَبیجایل دختر ناحاش، خواهر صِرویَه، مادر یوآب بود.

²⁶اَبشالوم و سپاه او در سرزمین جِلعاد اردو زدند.

²⁷چون داوود به مَحَنایِم آمد، شوبی پسر ناحاش از رَبِّه بنی‌عمون، ماخیر پسر عمیئیل از لودبار و بَرزِلّائیِ جِلعادی از روجلیم از او استقبال کردند.

²⁸ایشان برای آن‌ها بستر، دیگ و کاسه، گندم و جو، غلّه، لوبیا، عدس، عسل و پنیر، کشک و چند گوسفند آوردند و به آن‌ها گفتند: «در این سفر در بیابان گرسنه، تشنه و خسته شده‌اید.»