Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش دوّم سموئیل 2 Bible Online

دوّم سموئیل 2 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

دوّم سموئیل 2

¹داوود از خداوند پرسید: «آیا به یکی از شهرهای یهودا بروم؟» خداوند جواب داد: «بلی، برو.» داوود پرسید: «به کدام شهر بروم؟» خداوند فرمود: «به شهر حِبرون.»

²پس داوود با دو زن خود، اَخینوعم یِزرِعیلی و اَبیجایل، بیوۀ نابال کَرمِلی

³و با جنگ‌جویانش و خانواده‌های ایشان به شهرهای اطراف حِبرون رفته در آنجا ساکن شد.

⁴آنگاه مردم یهودا آمده داوود را به‌عنوان پادشاه طایفهٔ یهودا، مسح کردند. هنگامی‌که به داوود خبر رسید که مردم یابیشِ جِلعاد، شائول را به خاک سپرده‌اند،

⁵او این پیام را برای ایشان فرستاد: «خداوند شما را به‌خاطر وفاداری‌ای که به پادشاه داشته‌اید و او را آبرومندانه دفن کردید، برکت بدهد!

⁶باشد که خداوند وفا و محبّت سرشار خود را نصیب شما گرداند! من هم به‌خاطر کردار نیک شما، خوبی و احسان خود را از شما دریغ نمی‌کنم.

⁷نیرومند و شجاع باشید! پادشاه شما شائول مُرده است و مردم یهودا مرا به پادشاهی خود مسح کرده‌اند.»

⁸در این وقت، اَبنیر پسر نیر، فرماندهٔ لشکر شائول، به مَحَنایِم رفت و ایشبوشِت پسر شائول را به پادشاهی قلمرو جِلعاد، اَشیر، یِزرِعیل، اِفرایِم، بنیامین و تمام سرزمین اسرائیل گماشت.

¹⁰وقتی ایشبوشِت پادشاه شد، چهل‌ساله بود و دو سال سلطنت کرد. امّا طایفۀ یهودا، از داوود پیروی می‌کردند.

¹¹داوود مدّت هفت سال و شش ماه در حِبرون، پادشاه طایفۀ یهودا بود.

¹²اَبنیر، پسر نیر با سربازان ایشبوشِت از مَحَنایِم به جِبعون رفت.

¹³یوآب پسر صِرویَه و سربازان داوود رفته آن‌ها را در برکۀ جِبعون ملاقات کردند. هر دو سپاه مقابل یکدیگر در دو طرف برکه نشستند.

¹⁴آنگاه اَبنیر به یوآب گفت: «بگذار جوانان ما زورآزمایی کنند!» یوآب موافقت کرد.

¹⁵پس دوازده نفر از هر گروه بنیامین و ایشبوشِت پسر شائول و دوازده نفر از گروه داوود انتخاب شدند و به جنگ پرداختند.

¹⁶هریک سر حریف خود را گرفته و با شمشیر به پهلوی او می‌زد، تا همۀ آن‌ها کشته شدند. بنابراین آن مکان را «میدان شمشیر» نامیدند.

¹⁷پس در آن روز جنگ سختی درگرفت و سپاه داوود، لشکر اَبنیر را شکست داد.

¹⁸سه پسر صِرویَه، یعنی یوآب، اَبیشای و عَسائیل هم در آنجا بودند. عَسائیل که مثل یک غزال وحشی، چابک و تیز بود،

¹⁹اَبنیر را سخت تعقیب می‌کرد بدون آنکه در تعقیب او به چپ یا راست متمایل شود. مستقیماً او را دنبال کرد و هیچ‌چیزی مانعش نمی‌شد.

²⁰اَبنیر به پشت سر نگاه کرد و پرسید: «عسائیل، این تو هستی؟» او جواب داد: «بلی، من هستم.»

²¹اَبنیر گفت: «به راست و چپ خود نگاه کن و یکی از این جوانان را گرفته هرچه را که دارد تصرّف کن.» امّا عَسائیل قبول نکرد و به تعقیب خود ادامه داد.

²²باز اَبنیر به او گفت: «از اینجا برو. من نمی‌خواهم تو را بکُشم، زیرا در‌آن‌صورت چطور می‌توانم به روی برادرت یوآب نگاه کنم؟»

²³امّا او بازهم قبول نکرد. آنگاه اَبنیر با ته نیزه‌اش به شکم او زد و نیزه‌اش از پشت او بیرون آمد. عَسائیل به زمین افتاد و مُرد. هرکه به آن مکانی که جنازۀ عَسائیل افتاده بود رسید، ایستاد.

²⁴یوآب و اَبیشای به‌دنبال اَبنیر رفتند. هنگام غروب آفتاب به تپّۀ امّه که در نزدیکی جیَح و در راه بیابان جِبعون است، رسیدند.

²⁵سپاه اَبنیر که همه از مردم بنیامین بودند، در بالای تپّه جمع شدند.

²⁶اَبنیر، یوآب را خطاب کرده گفت: «آیا ما باید برای همیشه در جنگ باشیم؟ آیا تو نمی‌توانی ببینی که در آخر چیزی جز تلخی باقی نمی‌ماند؟ ما از اقوام تو هستیم. آخر کی به افرادت دستور خواهی داد که از تعقیب ما دست بکشند؟»

²⁷یوآب در جواب گفت: «به خدای زنده سوگند می‌خورم که اگر تو حرفی نمی‌زدی، مردان من تا فردا صبح شما را تعقیب می‌کردند.»

²⁸آنگاه یوآب شیپور را به صدا درآورد و همگی توقّف کرده دست از تعقیب سپاه اسرائیل کشیدند و دیگر با آن‌ها جنگ نکردند.

²⁹اَبنیر و مردان او تمام شب از راه دشت اُردن رفته از رود اُردن عبور کردند. فردای آن روز تا ظهر راه پیمودند تا به مَحَنایِم رسیدند.

³⁰یوآب پس از تعقیب اَبنیر به حِبرون برگشت و تمام سپاه خود را جمع کرد. او بعد از سرشماری متوجّه شد که به‌غیراز عَسائیل، نوزده نفر دیگر از مردان داوود کم شده بودند.

³¹امّا سی‌صد و شصت نفر از افراد اَبنیر، از طایفۀ بنیامین، به دست مردان داوود کشته شده بودند.

³²سپس یوآب و مردانش جنازۀ عَسائیل را بُردند و در آرامگاه پدرش در بِیت‌لِحِم به خاک سپردند. یوآب و افرادش تمام شب راه رفتند و سپیده‌دم به حِبرون رسیدند.