Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش دوّم سموئیل 3 Bible Online

دوّم سموئیل 3 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

دوّم سموئیل 3

¹جنگ بین خاندان و نیروهای شائول و خاندان و نیروهای داوود تا زمان درازی ادامه داشت. نیروهای شائول روزبه‌روز ضعیف‌تر می‌شدند و قدرت داوود رو به افزایش بود.

²این شش پسر داوود در حِبرون به دنیا آمدند. اوّلین اَمنون از اَخینوعَم یِزرِعیلی بود؛

³دوّمی کیلاب از اَبیجایل، بیوۀ نابال کَرمِلی؛ سوّمی اَبشالوم از مَعکَه، دختر تَلمای پادشاه جِشور؛

⁴چهارمی اَدونیا از حَجیت؛ پنجمی شِفَطیا از اَبیطال؛

⁵و ششمی یترعام از عِجلَه. همهٔ این پسران در حِبرون به‌ دنیا آمدند.

⁶مادامی‌که جنگ بین نیروهای داوود و نیروهای سلطنتی شائول ادامه داشت، اَبنیر یکی از قدرتمندترین پیروان خاندان شائول گردید.

⁷شائول صیغه‌ای به نام رِصفه داشت که دختر اَیَه بود. ایشبوشِت، اَبنیر را متّهم ساخته گفت: «چرا با صیغۀ پدرم هم‌بستر شدی؟»

⁸اَبنیر از این حرف او بسیار خشمگین شد و گفت: «مگر من سگ هستم که با من چنین رفتار می‌کنی؟ با وجود تمام خوبی‌هایی که من در حقّ پدرت و برادران و دوستان او کردم و نگذاشتم که دست داوود به تو برسد، تو امروز برعکس، به‌خاطر این زن، به من تهمت می‌زنی؟

⁹پس حالا با تمام قدرت خود می‌کوشم که سلطنت را از تو بگیرم و طبق وعدۀ خداوند، سرزمین را از دان تا بِئِرشِبَع به داوود تسلیم کنم.»

¹¹ایشبوشِت از ترس خاموش ماند و نتوانست جوابی به اَبنیر بدهد.

¹²آنگاه اَبنیر پیامی به این شرح به داوود فرستاده گفت: «آیا می‌دانی حکومت این سرزمین از آن کیست؟ اگر با من پیمان ببندی، من به تو کمک خواهم کرد و اختیار تمام سرزمین اسرائیل را به دست تو خواهم سپرد.»

¹³داوود پاسخ داد: «بسیار خوب، من به شرطی با تو پیمان می‌بندم که همسرم میکال، دختر شائول را با خود نزد من بیاوری.»

¹⁴بعد داوود به ایشبوشِت پیام فرستاده گفت: «زن من میکال را که به قیمت صد قلفۀ فلسطینی خریده‌ام، برایم بفرست.»

¹⁵پس ایشبوشِت او را از شوهرش، فَلطیئیل پسر لایِش پس گرفت.

¹⁶شوهرش گریه‌کنان تا به بَحوریم به‌دنبال او رفت. بعد اَبنیر به فلطیئیل گفت: «برگرد و به خانه‌ات برو.» او ناچار به خانۀ خود برگشت.

¹⁷اَبنیر نزد رهبران اسرائیل رفت و به آن‌ها گفت: «شما از مدّت‌ها پیش می‌خواستید که داوود بر شما سلطنت کند.

¹⁸حالا وقت آن است که خواستۀ خود را عملی کنید، زیرا خداوند فرموده است، 'به‌وسیلهٔ بنده‌ام داوود، قوم اسرائیل را از دست فلسطینیان و همۀ دشمنان ایشان نجات خواهم داد.'»

¹⁹اَبنیر بعد از صحبت با رهبران طایفۀ بنیامین، به حِبرون نزد داوود رفت تا از نتیجۀ مذاکرات خود با قوم اسرائیل و طایفۀ بنیامین، به او گزارش بدهد.

²⁰اَبنیر با بیست نفر از جنگ‌جویان خود به حِبرون رسید و داوود برای آن‌ها یک مهمانی ترتیب داد.

²¹اَبنیر به داوود گفت: «من می‌خواهم بروم و تمام قوم اسرائیل را جمع کنم و به حضور سرورم، پادشاه بیاورم تا پیمانی با شما ببندند و شما به آرزوی دیرینۀ خود برسید و بر آن‌ها حکومت کنید.» پس داوود به او اجازه داد و او را به‌سلامت روانه کرد.

²²بعد از‌ آنکه اَبنیر رفت، یوآب و بعضی از افراد داوود از یک حمله بازگشتند و غنیمت فراوانی را که گرفته بودند با خود آوردند.

²³چون یوآب شنید که اَبنیر پسر نیر به ملاقات پادشاه آمده بود و پادشاه به او اجازه داد که بی‌خطر برود،

²⁴باعجله نزد داوود رفت و گفت: «چرا این کار را کردی؟ اَبنیر نزد تو آمد و تو هم به او اجازه دادی که برود!؟

²⁵تو خوب می‌دانستی که او چگونه آدمی است. او برای جاسوسی آمده بود تا از همۀ حرکات و کارهایت باخبر شود.»

²⁶وقتی یوآب از نزد داوود رفت، فوراً چند نفر را به‌دنبال اَبنیر فرستاد و او را از کنار چشمۀ سیره بازگرداندند، ولی داوود از این کار هیچ آگاهی نداشت.

²⁷به مجرّدی که اَبنیر به حِبرون رسید، یوآب او را به بهانهٔ مذاکرهٔ خصوصی به کنار دروازهٔ شهر برد و در آنجا به انتقام خون برادر خود عَسائیل، شکم او را درید و او را به قتل رساند.

²⁸هنگامی‌که داوود از ماجرا باخبر شد گفت: «من و سلطنت من در ریختن خون اَبنیر در حضور خداوند گناهی نداریم. یوآب و خاندان او مقصّرند.

²⁹از خدا می‌خواهم که یوآب و خاندان پدرش به ترشّح و جذام مبتلا شوند، یا مثل زنان نخ‌ریسی کنند، یا به دَم شمشیر کشته شوند و یا از قحطی بمیرند.»

³⁰به‌این‌ترتیب یوآب و برادرش اَبیشای، اَبنیر را کشتند، زیرا برادر ایشان، عَسائیل را در جنگ جِبعون به دست ایشان به قتل رسیده بود.

³¹داوود به یوآب و تمام کسانی‌ که با او بودند گفت: «لباس خود را پاره کنید و پلاس بپوشید و برای اَبنیر سوگواری کنید.» داوود پادشاه در پی جنازۀ او رفت.

³²بعد اَبنیر را در حِبرون به خاک سپردند و پادشاه با آواز بلند بر سر قبر او گریه کرد و همۀ مردم نیز گریستند.

³³آنگاه پادشاه این سوگ‌نامه را برای اَبنیر خواند: «چرا می‌بایست اَبنیر به چنین وضع ننگینی بمیرد؟!

³⁴دست‌های تو بسته و پای‌هایت در زنجیر نبودند. تو به دست فرومایگان کشته شدی.» و مردم دوباره برای اَبنیر گریه کردند.

³⁵چون داوود در روز دفن اَبنیر چیزی نخورده بود، مردم از او خواهش کردند که غذا بخورد، امّا داوود سوگند یاد کرد که تا غروب آفتاب لب به چیزی نزند.

³⁶مردم احساسات نیک او را مانند دیگر کارهای خوب او تقدیر کردند.

³⁷آنگاه همهٔ آن‌ها دانستند که پادشاه در کشتن اَبنیر پسر نیر دخالتی نداشته است.

³⁸پادشاه به مأموران خود گفت: «می‌دانید امروز یک رهبر بزرگ اسرائیل کشته شده است.

³⁹با این‌که من، پادشاه برگزیدۀ خداوند هستم، امّا امروز ضعیفم و این مردان یعنی پسران صِرویَه از من تواناتر هستند. خداوند مردم شریر را به جزای کارهایشان برساند.»