Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اوّل پادشاهان 1 Bible Online

اوّل پادشاهان 1 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اوّل پادشاهان 1

¹در این زمان، داوود پادشاه سال‌خورده شده بود، و با‌وجودی که خدمتکارانش او را با لحاف می‌پوشاندند، بازهم گرم نمی‌شد.

²پس درباریانش به او گفتند: «ای پادشاه، به ما اجازه بدهید تا برای شما زن جوانی را پیدا کنیم تا از شما مراقبت کند. او در پهلوی شما بخوابد و شما را گرم ‌کند.»

³پس در سراسر سرزمین اسرائیل به جستجوی دختر زیبایی پرداختند. سرانجام دختر بسیار زیبایی به نام اَبیشَک را که از اهالی شونم بود، پیدا کرده به حضور پادشاه آوردند.

⁴او دختری بسیار زیبا بود و از پادشاه نگهداری می‌کرد، امّا پادشاه با او هم‌بستر نشد.

⁵در این زمان، اَبشالوم مُرده بود. اَدونیا پسر داوود و حَجیت، مردی خوش‌چهره و فرزند ارشد او بود. داوود او را هرگز در هیچ موردی سرزنش نکرده بود. او می‌خواست که پادشاه شود؛ او برای خود ارّابه‌ها، اسب‌ها و پنجاه نفر محافظ تهیّه کرد.

⁶

⁷اَدونیا با یوآب، پسر صِرویَه، و اَبْیاتار کاهن در این مورد گفت‌وگو کرد و آن‌ها موافقت کردند تا از او پشتیبانی کنند.

⁸امّا صادوق کاهن، بِنایا، پسر یهویاداع، ناتان نبی، شِمعی، ریعی و محافظین پادشاه از اَدونیا طرف‌داری نکردند.

⁹روزی اَدونیا بر «سنگ مار» که در نزدیکی عِین‌روجل است، گوسفند، گاو و گوساله‌های پرواری قربانی کرد. او از پسران دیگر داوود و درباریانی که اهل یهودا بودند، برای شرکت در مراسم قربانی دعوت کرد،

¹⁰امّا او برادر ناتنی خود سلیمان، ناتان نبی، بِنایا و محافظین پادشاه را دعوت نکرد.

¹¹آنگاه ناتان به بِتشِبَع، مادر سلیمان، گفت: «آیا نشنیده‌ای که اَدونیا پسر حَجیت، خود را پادشاه خوانده است؟ و داوود پادشاه از این موضوع بی‌خبر می‌باشد!

¹²اگر می‌خواهی جان خود و پسرت سلیمان را نجات بدهی، به تو پیشنهاد می‌کنم

¹³نزد داوود پادشاه بروی و به او بگویی، 'سرورم، آیا تو به این کنیزت وعده ندادی و نگفتی، بعد از من، پسرت سلیمان پادشاه خواهد بود و بر تخت من خواهد نشست. پس چرا اَدونیا پادشاه شده است؟'

¹⁴و در هنگام گفت‌وگوی تو با پادشاه، من هم می‌آیم و سخنان تو را تأیید می‌کنم.»

¹⁵پس بِتشِبَع به اتاق پادشاه رفت. در این وقت پادشاه بسیار پیر شده بود و اَبیشَکِ شونمی از او مراقبت می‌کرد.

¹⁶بِتشِبَع تعظیم کرد و پادشاه پرسید: «چه می‌خواهی؟»

¹⁷او پاسخ داد: «سرورم، شما به من وعده دادید و به نام خداوند سوگند یاد کرده گفتید، 'پسرم سلیمان بعد از من پادشاه خواهد شد و بر تخت من خواهد نشست.'

¹⁸حالا می‌بینم که اَدونیا پادشاه شده است و شما از این موضوع اطّلاع ندارید.

¹⁹او تعداد زیادی گاو، گوسفند و گوسالۀ پرواری قربانی کرده است و پسران شما، اَبْیاتار کاهن و یوآب فرماندهٔ ارتش شما را به این جشن دعوت کرده است، امّا پسرت سلیمان را دعوت نکرده است.

²⁰اکنون سرورم، ای پادشاه، مردم اسرائیل به شما چشم دوخته‌اند تا به آن‌ها بگویید چه کسی جانشین شما خواهد شد.

²¹زیرا اگر نگویید، بعد از مرگ شما با من و پسرم سلیمان مانند خیانتکارها رفتار خواهند کرد.»

²²او هنوز با پادشاه سخن می‌گفت که ناتان نبی به کاخ رسید.

²³به پادشاه خبر دادند که نبی آنجا است. ناتان داخل شد و به پادشاه تعظیم کرد.

²⁴آنگاه پرسید: «سرورم آیا شما فرموده‌اید که اَدونیا جانشین شما است و پادشاه خواهد شد؟

²⁵زیرا همین امروز او تعداد زیادی گاو، گوسفند و گوسالۀ پرواری قربانی کرده است. او همۀ پسران شما، یوآب فرماندهٔ ارتش شما و اَبْیاتار کاهن را دعوت کرده است و اکنون ایشان مشغول خوردن و نوشیدن هستند و فریاد می‌زنند، زنده‌ باد اَدونیای پادشاه!'

²⁶امّا سرور من، او من یا صادوق کاهن یا بِنایا پسر یِهویاداع و یا سلیمان را دعوت نکرده است.

²⁷آیا شما چنین کاری را تصویب کردید بدون این‌که به خدمت‌گزاران خود بگویید که چه کسی جانشین شما خواهد شد؟»

²⁸آنگاه داوود پادشاه پاسخ داد: «بِتشِبَع را نزد من بخوانید.» پس او به حضور پادشاه آمد و در برابرش ایستاد.

²⁹پادشاه سوگند یاد کرد و گفت: «به خداوند زنده که مرا از تمام دشواری‌ها رهانیده است، سوگند که

³⁰امروز وعده‌ای را که به نام یَهْوه، خدای اسرائیل به تو داده بودم، نگاه خواهم داشت که پسر تو سلیمان به جانشینی من، پادشاه خواهد شد.»

³¹آنگاه بِتشِبَع سر تعظیم بر زمین نهاده احترام به‌جا آورد و گفت: «سرورم پادشاه تا ابد زنده‌ باد!»

³²بعد داوود پادشاه گفت: «صادوق کاهن، ناتان نبی و بِنایا پسر یهویاداع را به حضور من بیاورید.» وقتی آن‌ها آمدند،

³³پادشاه به آن‌ها گفت: «درباریان مرا همراه خود بردارید و پسرم سلیمان را بر قاطر من سوار کرده به جیحون ببرید.

³⁴در آنجا صادوق کاهن و ناتان نبی او را به پادشاهی اسرائیل مسح نمایند، آنگاه شیپور نواخته جار بزنند، 'سلیمان پادشاه تا ابد زنده‌ باد!'

³⁵هنگامی‌که او برای نشستن بر تخت من می‌آید، به‌دنبال او بازگردید. او جانشین من و پادشاه خواهد بود؛ زیرا او کسی است که من به‌عنوان حکمران اسرائیل و یهودا برگزیده‌ام.»

³⁶بِنایا پسر یِهویاداع پاسخ داد: «این فرمان انجام خواهد شد و باشد که یَهْوه، خدای شما نیز آن‌ را تأیید کند.

³⁷همچنان‌ که خداوند با سرورم پادشاه بوده است، همچنین با سلیمان نیز باشد و سلطنت او را از سلطنت شما عظیم‌تر کند.»

³⁸پس صادوق کاهن، ناتان نبی، بِنایا پسر یِهویاداع و محافظین سلطنتی رفتند و سلیمان را بر قاطر داوود پادشاه سوار کرده به جیحون بردند.

³⁹در آنجا صادوق یک ظرف روغن از خیمۀ مقدّس خداوند برداشت و با آن سر سلیمان را مسح کرد. بعد شیپور نواختند و همه گفتند: «زنده‌ باد سلیمان پادشاه!»

⁴⁰سپس همه با شادمانی و صدای فلوت به‌دنبال او بازگشتند، به‌طوری‌که زمین زیر پایشان می‌لرزید.

⁴¹وقتی اَدونیا و مهمانان او از خوردن فارغ شدند، صدای آن‌ها را شنیدند. چون صدای شیپور به گوش یوآب رسید، پرسید: «این هیاهو برای چیست؟»

⁴²او هنوز حرف خود را تمام نکرده بود که یوناتان پسر اَبْیاتار کاهن آمد. اَدونیا گفت: «بیا داخل شو. تو یک شخص نیک هستی و حتماً خبری خوش آورده‌ای.»

⁴³یوناتان جواب داد: «خیر، زیرا داوود پادشاه، سلیمان را به‌ جای خود به پادشاهی برگزیده است.

⁴⁴او صادوق کاهن، ناتان نبی، بِنایا، و محافظین سلطنتی را فرستاد تا سلیمان را بر قاطرِ پادشاه سوار کنند،

⁴⁵و صادوق کاهن و ناتان نبی سلیمان را در جیحون به‌عنوان پادشاه مسح کردند. از آنجا مردم با شادمانی به راه افتادند و شهر پُر از شور و هنگامه است. آن صدا را هم که شنیدید، هیاهوی مردم بود.

⁴⁶اکنون سلیمان پادشاه است.

⁴⁷همچنین درباریان برای ادای احترام نزد داوود پادشاه رفته گفتند، 'باشد که خداوند نام سلیمان را مشهورتر از شما گرداند و سلطنت او را عظیم‌تر از سلطنت شما گرداند.' سپس داوود پادشاه در بستر خود سجده کرد

⁴⁸و دعا کرد، 'یَهْوه، خدای اسرائیل را سپاس می‌گویم که امروز یکی از فرزندان مرا به جانشینی من پادشاه کرد و اجازه داد تا من زنده باشم و این‌ را ببینم.'»

⁴⁹آنگاه همۀ مهمانان اَدونیا از ترس جان برخاستند و به راه خود رفتند.

⁵⁰اَدونیا هم از ترس سلیمان رفت و شاخ‌های قربانگاه خیمۀ مقدّس را محکم گرفت.

⁵¹به سلیمان خبر دادند و گفتند: «اَدونیا از ترس سلیمان پادشاه شاخ‌های قربانگاه را محکم گرفته و می‌گوید: سلیمان پادشاه باید سوگند بخورد که مرا نخواهد کشت.»

⁵²سلیمان پاسخ داد: «اگر او وفادار باشد، یک مو از سرش کم نخواهد شد، امّا اگر نباشد، کشته خواهد شد.»

⁵³آنگاه سلیمان پادشاه گفت که او را به حضورش بیاورند. وقتی اَدونیا آمد، در حضور سلیمان تعظیم کرد، و سلیمان گفت: «به خانه‌ات برو.»