Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اوّل پادشاهان 2 Bible Online

اوّل پادشاهان 2 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اوّل پادشاهان 2

¹هنگامی‌که وفات داوود نزدیک شد، پسرش سلیمان را نزد خود خواند و آخرین دستورات خود را به او داد و چنین گفت:

³و هرآنچه را که یَهْوه، خدایت به تو فرمان می‌دهد، انجام بده. از همۀ احکام و فرمان‌های او، همان‌طور که در شریعت موسی نوشته شده است پیروی کن تا به هرکجا که می‌روی و هرآنچه می‌کنی سعادتمند گردی.

⁴اگر با‌دقّت و وفاداری و با تمام دل‌وجان از او پیروی کنی، خداوند وعده‌ای را که به من داده عملی خواهد کرد که فرزندان من بر اسرائیل حکومت کنند.

⁵«همچنین به‌یاد آور که یوآب پسر صِرویَه با کشتن دو فرماندۀ نظامی ‌اسرائیل، اَبنیر پسر نیر و عَماسا پسر یِتِر، با من چه کرد؟ به‌یاد آور او چگونه آن‌ها را در زمان صلح به انتقام قتل در زمان جنگ کُشت و کمربندی را که بر کمر بسته بود و کفش‌هایی را که به پا داشت، با آن‌ها آلوده ساخت.

⁶پس با حکمت عمل کن؛ نگذار او به مرگ طبیعی بمیرد.

⁷«ولی با پسران بَرزِلّائی جِلعادی مهربان باش و از آن‌ها نگهداری کن، زیرا هنگامی‌که من از دست برادرت اَبشالوم می‌گریختم، آن‌ها به من مهربانی کردند.

⁸«همچنین شِمعی پسر جیرای بنیامینی اهل بَحوریم را به‌یاد داشته باش که وقتی به مَحَنایِم رفتم، او بدترین دشنام‌ها را به من داد، امّا روزی که در رود اُردن به دیدنم آمد، قسم خوردم که او را نکُشم.

⁹امّا تو نباید بگذاری او بی‌سزا بماند. تو می‌دانی با او چه‌کار باید بکنی؛ او را با موهای سفید غرقه‌به‌خون به‌ گور بفرست.»

¹⁰داوود درگذشت و در شهر داوود به خاک سپرده شد.

¹¹او مدّت چهل سال بر اسرائیل سلطنت کرد، هفت سال در حِبرون و سی و سه سال در اورشلیم.

¹²سلیمان جانشین داوود پدر خود گشت و پادشاه شد، و قدرت سلطنت او استوار گردید.

¹³سپس اَدونیا پسر حَجیت نزد بِتشِبَع مادر سلیمان رفت. بِتشِبَع پرسید: «آیا به قصد صلح آمده‌ای؟» او پاسخ داد: «بلی.

¹⁴درخواستی دارم.» بِتشِبَع پرسید: «چه می‌خواهی؟»

¹⁵او پاسخ داد: «تو می‌دانی که من باید پادشاه می‌شدم و همه در اسرائیل منتظر به تخت نشستن من بودند، امّا چنین نشد، و خواست خدا بود که برادرم پادشاه گردد.

¹⁶حالا من درخواستی دارم. خواهش می‌کنم آن‌ را رد نکنید» بِتشِبَع پرسید: «چه می‌خواهی؟»

¹⁷او پاسخ داد: «چون می‌دانم سلیمان پادشاه درخواست تو را رد نمی‌کند، از سلیمان پادشاه درخواست کن تا اجازه بدهد که من با اَبیشَک دختر شونم ازدواج کنم.»

¹⁸بِتشِبَع گفت: «بسیار خوب، من به پادشاه خواهم گفت.»

¹⁹پس بِتشِبَع نزد سلیمان پادشاه رفت تا از طرف اَدونیا با او گفت‌وگو کند. پادشاه به استقبال مادر خود برخاست و در مقابل او تعظیم کرد. بعد بر تخت خود نشست و امر کرد تا یک تخت دیگر هم برای مادرش بیاورند که در دست راست او بنشیند.

²⁰آنگاه مادرش گفت: «من از تو خواهش کوچکی دارم و امیدوارم که آن‌ را رد نکنی.» پادشاه گفت: «خواهشت را بگو مادرم. البتّه هرچه بگویی قبول می‌کنم.»

²¹بِتشِبَع گفت: «اجازه بده که اَبیشَک با برادرت، اَدونیا ازدواج کند.»

²²پادشاه پرسید: «چرا این خواهش را از من می‌کنی؟ اگر می‌خواهی که اَبیشَک را به او بدهم، در‌آن‌صورت بگو که سلطنت را هم به او تسلیم کنم، زیرا او برادر بزرگ من است. همچنین اَبْیاتار کاهن و یوآب، پسر صِرویَه، طرفدار او هستند.»

²³آنگاه سلیمان پادشاه به نام خداوند سوگند یاد کرده گفت: «خداوند مرا بکُشد، اگر این درخواست به قیمت جان اَدونیا تمام نشود.

²⁴خداوند مرا بر تخت سلطنت پدرم داوود استوار گردانید؛ او به قول خود وفا کرد و پادشاهی را به من و فرزندان من داد. من به خدای زنده سوگند یاد می‌کنم که اَدونیا امروز خواهد مرد!»

²⁵پس سلیمان پادشاه، بِنایا پسر یهویاداع را فرستاد و او اَدونیا را کشت.

²⁶سپس پادشاه به اَبْیاتار گفت: «به مزرعه‌ات در عَناتوت برو. سزای تو مرگ است، امّا اکنون تو را نمی‌کشم، زیرا هنگامی‌که با پدرم داوود بودی، مسئولیّت صندوق پیمان خداوند را به عهده داشتی، و در سختی‌ها سهیم بودی.»

²⁷پس سلیمان اَبْیاتار را از مقام کاهن خداوند برکنار کرد و به‌این‌ترتیب آنچه که خداوند دربارۀ خاندان عیلی در شیلوه فرموده بود، به انجام رسید.

²⁸وقتی‌که یوآب از مرگ اَدونیا باخبر شد، به خیمۀ مقدّس فرار کرد، زیرا او طرفدار اَدونیا و علیه اَبشالوم بود و شاخ‌های قربانگاه را گرفت و در آنجا به بست نشست.

²⁹کسی به سلیمان خبر داد که یوآب به خیمۀ خداوند پناه برده و در کنار قربانگاه ایستاده است. سلیمان بِنایا پسر یهویاداع را فرستاد و گفت: «برو و او را بکُش.»

³⁰بِنایا به خیمۀ مقدّس داخل شد و گفت: «پادشاه امر کرده است که بیرون بیایی.» یوآب گفت: «خیر، می‌خواهم در همین‌جا بمیرم.» بِنایا برگشت و نزد پادشاه رفت و گفت که یوآب چطور جواب داده است.

³¹پادشاه گفت: «برو هرچه یوآب می‌گوید بکن. او را بکُش و دفنش کن تا گناه خونی را که ریخته است از گردن من و خاندان داوود دور شود.

³²خداوند یوآب را برای قتل‌هایی که بدون اطّلاع پدرم داوود مرتکب شده است، مجازات خواهد کرد. یوآب دو بی‌گناه را که از خود او شریف‌تر بودند، یعنی اَبنیر پسر نیر، فرماندۀ لشکر اسرائیل و عَماسا پسر یِتِر، فرماندۀ لشکر یهودا را کُشت.

³³خون آن‌ها تا ابد به گردن یوآب و فرزندانش خواهد بود، امّا خداوند همیشه به خاندان داوود که جانشین او هستند، سلامتی [۱]عطا خواهد کرد.»

³⁴پس بِنایا پسر یِهویاداع به قربانگاه رفت و یوآب را کشت و جسدش را در خانۀ خود او که در صحرا بود، دفن کرد.

³⁵سپس پادشاه، بِنایا را به‌جای یوآب به‌عنوان فرماندۀ سپاه و صادوق کاهن را به‌جای اَبْیاتار گماشت.

³⁶آنگاه پادشاه، شِمعی را به حضور خود خوانده به او گفت: «اینجا در اورشلیم خانه‌ای برای خود بساز و در همین‌جا زندگی کن و شهر را ترک نکن.

³⁷اگر روزی شهر را ترک کنی و از وادی قِدرون بگذری، قطعاً کشته خواهی شد و خونت به گردن خودت خواهد بود.»

³⁸شِمعی پاسخ داد: «بسیار خوب، سرورم؛ من هرآنچه شما بگویید انجام خواهم داد.» پس از آن، او مدّتِ زیادی در اورشلیم زندگی کرد.

³⁹امّا بعد از سه سال، دو نفر از غلامان شِمعی گریختند و نزد اَخیش پسر مَعکَه، پادشاه جَت، رفتند. وقتی شِمعی باخبر شد که غلامانش در جَت هستند،

⁴⁰الاغ خود را پالان کرد و به جستجوی غلامان خود به جَت رفت و آن‌ها را دوباره به خانه آورد.

⁴¹چون به سلیمان خبر دادند که شِمعی از اورشلیم به جَت رفته و برگشته است،

⁴²پادشاه، شِمعی را احضار کرد و به او گفت: «مگر من تو را به خداوند سوگند ندادم و تأکید نکردم که اگر از اورشلیم خارج شوی، کُشته خواهی شد؟ آیا تو موافقت نکردی و نگفتی، 'هرچه بگویی اطاعت می‌کنم؟'

⁴³پس چرا سوگندی را که به خداوند یاد کردی، شکستی و از فرمان من سرپیچی کردی؟»

⁴⁴پادشاه همچنین گفت: «تو در قلب خود می‌دانی چه پلیدی‌هایی به پدرم داوود کردی؛ خداوند پلیدی‌های تو را به سر خودت خواهد آورد.

⁴⁵امّا او مرا برکت خواهد داد و تاج‌وتخت داوود برای همیشه استوار خواهم ماند.»

⁴⁶بعد بِنایا پسر یهویاداع به امر پادشاه بیرون رفت و شِمعی را کشت. به‌این‌ترتیب، سلیمان اساس یک سلطنتِ استوار را بنا نهاد.