Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش دوّم پادشاهان 18 Bible Online

دوّم پادشاهان 18 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

دوّم پادشاهان 18

¹در سوّمین سال سلطنت هوشع پسر ایلاه پادشاه اسرائیل، حِزقیا پسر آحاز پادشاه یهودا شد.

²او بیست و پنج‌ سال داشت که به سلطنت رسید و مدّت بیست و نُه سال در اورشلیم سلطنت کرد. نام مادرش اَبیّه دختر زَکریا بود.

³او مانند جدّش داوود، آنچه را که در نظر خداوند نیک بود، به‌جا می‌آورد.

⁴او پرستشگاه‌های بالای تپّه‌ها را ویران کرد، ستون‌های سنگی را شکست، الهۀ اَشیرَه را درهم شکست و مار برنزی را که موسی ساخته بود و نِحُشتان نامیده می‌شد، تکّه‌تکّه کرد، زیرا قوم اسرائیل برای آن بُخور می‌سوزاندند.

⁵هیچ‌یک از پادشاهان قبل یا بعد از حِزقیا مانند او نبود، زیرا او به یَهْوه، خدای اسرائیل اعتماد کرده بود.

⁶او به خداوند ایمان داشت و از پیروی او دوری نجست و فرمان‌هایی را که خداوند به موسی داده بود، به‌جا می‌آورد.

⁷از‌این‌رو خداوند با او بود و هرکجا می‌رفت، کامیاب می‌شد. او علیه امپراتور آشور قیام کرد و از فرمان‌برداری او خودداری کرد.

⁸او فلسطینیان را تا غزه و اطرافش، از بُرج‌های دیدبانی تا شهرهای دیواردار شکست داد.

⁹در سال چهارم سلطنت حِزقیا و سال هفتم پادشاهی هوشع پسر ایلاه پادشاه اسرائیل، شَلمَناسِر امپراتور آشور به سامره حمله کرد و آن‌ را محاصره نمود

¹⁰و در پایان سال سوّم آن‌ را تصرّف کرد. او در سال ششم سلطنت حِزقیا و در سال نهم پادشاهی هوشع، تمام سرزمین سامره را تسخیر کرد.

¹¹امپراتور آشور، مردم اسرائیل را اسیر کرده به آشور برد. بعضی از آن‌ها را در شهر حَلَح، بعضی را در کنار رود خابور در ناحیه جوزان و بعضی را در شهرهای مادها جای داد.

¹²این اتّفاقات از آن‌رو واقع شدند که ایشان از ندای یَهْوه، خدای خود پیروی نکردند و پیمان او را شکستند. ایشان به فرمان‌های موسی خدمتگزار خداوند گوش ندادند و از آن پیروی نکردند.

¹³در سال چهاردهم سلطنت حِزقیا بود که سَنحاریب، امپراتور آشور به یهودا حمله کرده، شهرهای مستحکم آن‌ را تسخیر نمود.

¹⁴حِزقیا پیامی به این شرح به سَنحاریب که در لاکیش بود فرستاد: «من اشتباه کردم، لشکرت را از اینجا بیرون کن، هرچه که بخواهی انجام می‌دهم.» پس امپراتور آشور از او درخواست کرد که برایش بیست خروار نقره و دو خروار طلا بفرستد.

¹⁵حِزقیا تمام نقره‌ای را که در خزانه‌های معبدِ بزرگ و کاخ شاهی بود، برای او فرستاد.

¹⁶او همچنین طلاهایی را که خودش با آن‌ها دروازه‌ها و ستون‌های معبدِ بزرگ را پوشانده بود جدا کرد و به سَنحاریب امپراتور آشور داد.

¹⁷امپراتور آشور، فرماندۀ کلّ قوا، افسر ارشد و فرماندۀ نظامی خود را با لشکری بزرگ از لاکیش برای نبرد علیه حِزقیای پادشاه به اورشلیم فرستاد. هنگامی‌که آن‌ها به اورشلیم رسیدند، جاده‌ای را اشغال نمودند که در آن پارچه‌بافان در کنار نهری که در مسیر برکۀ بالایی بود، کار می‌کردند.

¹⁸آنگاه ایشان پادشاه را خواندند. اِلیاقیم پسر حِلقیا سرپرست امور دربار و شِبنا، منشی دربار و یوآخ پسر آساف مسئول ثبت اسناد دربار نزد ایشان بیرون آمدند.

¹⁹فرماندار نظامی به ایشان گفت: «به حِزقیا بگویید که پادشاه بزرگ، امپراتور، چنین می‌فرماید: تو به چه کسی با اعتماد توکّل کرده‌ای؟

²⁰آیا فکر می‌کنی حرف‌های پوچ جای اصول نظامی و قدرت را در جنگ می‌گیرد؟ اکنون تو به که توکّل می‌کنی که علیه من قیام کرده‌ای؟

²¹تو منتظر هستی که مصر به تو کمک کند، امّا مصر مانند نی است که نمی‌توان آن‌ را به‌جای چوب‌دستی استفاده کرد، زیرا خواهد شکست و به دستت فرو خواهد رفت. فرعون نیز چنین است برای کسانی‌که به او تکیه می‌کنند.

²²«امّا اگر به من بگویید، 'ما به یَهْوه، خدای خود تکیه می‌کنیم،' آیا او همان کسی نیست که حِزقیا قربانگاه‌ها و پرستشگاه‌های او را بر فراز تپّه‌ها ویران کرد و به مردم یهودا و اسرائیل گفت، 'شما باید در مقابل قربانگاه اورشلیم ستایش کنید'؟

²³حالا بیا و با من از جانب سرورم، امپراتور آشور، شرط ببند: من دو هزار اسب به تو می‌دهم، اگر شما بتوانید دو هزار سوارکار پیدا کنید که بر آن‌ها سوار شوند!

²⁴شما حتّی نمی‌توانید با پایین‌ترین درجه‌دارِ سپاه آشور بجنگید؛ بااین‌وجود انتظار دارید مصر برای کمک شما ارّابه و سواره‌نظام بفرستد؟!

²⁵آیا فکر می‌کنید که من بدون کمک خداوند، به سرزمین شما حمله کرده‌ آن‌ را ویران نموده‌ام؟ خود خداوند به من گفت، 'حمله کن و نابود کن.'»

²⁶آنگاه اِلیاقیم، شِبنا و یوآخ به فرمانده نظامی‌ گفتند: «خواهش می‌کنیم به زبان آرامی سخن بگویید. ما آن زبان را می‌فهمیم. عبری سخن نگویید، زیرا همۀ مردم روی دیوار سخنان شما را می‌شنوند.»

²⁷او پاسخ داد: «آیا شما فکر می‌کنید سرورم مرا فرستاد که تنها با شما و پادشاه صحبت کنم؟ خیر! روی سخن من با مردمی که بر روی دیوار نشسته‌اند، نیز هست، زیرا ایشان هم مانند شما مدفوع خود را خواهند خورد و ادرار خود را خواهند نوشید.»

²⁸آنگاه فرماندهٔ نظامی آشور ایستاد و با صدای بلند به زبان عبری فریاد زد: «به سخنان امپراتور بزرگ آشور گوش فرادهید.

²⁹او به شما هشدار می‌دهد که اجازه ندهید حِزقیا شما را فریب دهد. حِزقیا نمی‌تواند شما را از دست من نجات دهد.

³⁰نگذارید حِزقیا شما را مجبور کند که به خداوند تکیه کنید و بگوید، 'خداوند ما را خواهد رهانید و این شهر به دست امپراتور آشور تسلیم نخواهد شد.'

³¹به حرف حِزقیا گوش ندهید، زیرا امپراتور آشور چنین می‌گوید، 'با من صلح کنید و نزد من بیایید تا هر‌کس از تاک خود انگور و از درخت خود انجیر بخورد و هر‌کس از آب چشمۀ خود بنوشد

³²تا زمانی‌‌که من بیایم و شما را با خود به سرزمینی مانند سرزمین خودتان ببرم، سرزمین غلّه و شراب، سرزمین نان و تاکستان‌ها، سرزمین درختان زیتون و عسل، تا شما زنده بمانید و نمیرید. به حِزقیا گوش ندهید. هنگامی‌که او می‌گوید خدا شما را نجات خواهد داد، شما را گمراه می‌کند.

³³آیا خدایان ملّت‌های دیگر، ایشان را از دست امپراتور آشور نجات دادند؟

³⁴کجا هستند خدایان حَمات و اَرفاد؟ کجا هستند خدایان سِفَروایم و هینع و عوا؟ آیا آن‌ها سامره را از دست من رهانیده‌اند؟

³⁵کدام‌یک از خدایان آن سرزمین‌ها، سرزمین خود را از دست من نجات داده است که خداوند، اسرائیل را از دست من نجات دهد؟'»

³⁶امّا مردم خاموش ماندند و یک کلمه هم پاسخ ندادند، زیرا حِزقیای پادشاه دستور داده بود که به او پاسخی ندهید.

³⁷آنگاه اِلیاقیم، شِبنا و یوآخ با جامه‌های دریده نزد حِزقیا رفتند و پیام فرماندۀ نظامی را به او رساندند.