Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش دوّم پادشاهان 4 Bible Online

دوّم پادشاهان 4 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

دوّم پادشاهان 4

¹همسر یکی از اعضای گروه انبیا نزد اِلیشَع آمده‌ گفت: «ای سرورم، همان‌طور که می‌دانید، شوهرم درگذشته است. او مردی خداترس بود، امّا حالا طلبکارش آمده تا دو فرزند مرا به غلامی ببرد.»

²اِلیشَع به او گفت: «چه کاری می‌توانم برای تو انجام دهم؟ به من بگو در خانه چه داری؟» او پاسخ داد: «خدمتکار تو به‌جز یک کوزۀ روغن زیتون چیز دیگری در خانه ندارد.»

³اِلیشَع به او گفت: «برو و از همۀ همسایگانت تا آنجا که می‌توانی کوزه‌های خالی قرض بگیر.

⁴آنگاه تو و پسرانت داخل خانه شوید و در را ببندید و شروع کنید به ریختن روغن در آن کوزه‌ها، و هرکدام را که پُر شد، کنار بگذارید.»

⁵پس آن زن از نزد او به خانه‌اش رفت و در را به روی خود و پسرانش بست. پسرانش کوزه‌ها را می‌آوردند و او روغن را داخل آن‌ها می‌ریخت.

⁶هنگامی‌که کوزه‌ها پُر شدند، او به یکی از پسرانش گفت: «کوزۀ دیگری بیاور.» او پاسخ داد: «دیگر کوزه‌ای نیست.» آنگاه روغن بازایستاد.

⁷آن زن نزد اِلیشَع نبی بازگشت و اِلیشَع به او گفت: «برو، روغن را بفروش و قرض‌هایت را پرداخت کن و تو و پسرانت می‌توانید با باقی‌ماندۀ پول زندگی کنید.»

⁸روزی اِلیشَع به شونیم رفت. زن ثروتمندی که در آنجا زندگی می‌کرد، با اصرار اِلیشَع را به غذا خوردن دعوت کرد. بعد از آن هرگاه به شونیم می‌رفت، در آنجا غذا می‌خورد.

⁹آن زن به شوهرش گفت: «من مطمئن هستم این مرد که همیشه به اینجا می‌آید، مرد مقدّس خدا است.

¹⁰بیا بر روی بام اتاق کوچکی بسازیم و در آن بستر و میز و صندلی و چراغی بگذاریم تا او هرگاه به اینجا می‌آید، بتواند در آنجا بماند.»

¹¹روزی اِلیشَع به شونیم بازگشت و به اتاق خود رفت تا استراحت کند.

¹²او به خدمتکار خود، جیحَزی گفت: «برو آن زن را صدا کن.» هنگامی‌که زن آمد،

¹³اِلیشَع به جیحَزی گفت: «از او بپرس در عوض زحماتی که برای ما متحمّل شده، چه‌کار می‌توانم برای او بکنم؟ آیا پیامی برای پادشاه یا فرماندۀ ارتش دارد؟» زن پاسخ داد: «من در میان اقوام خود زندگی می‌کنم و نیازی ندارم.»

¹⁴اِلیشَع از جیحَزی پرسید: «پس برای او چه‌کاری می‌توانم انجام دهم؟» او پاسخ داد: «او پسری ندارد و شوهرش مرد پیری است.»

¹⁵اِلیشَع دستور داد: «به آن زن بگو اینجا بیاید.» زن آمد و در میان درگاه ایستاد.

¹⁶اِلیشَع به او گفت: «سال آینده در همین وقت، پسری در آغوش خواهی داشت.» زن پاسخ داد: «نه! سرور من، ای مرد خدا، به کنیز خود دروغ نگویید.»

¹⁷امّا همان‌طور که اِلیشَع گفته بود، آن زن حامله شد و در بهار سال بعد پسری به دنیا آورد.

¹⁸هنگامی‌که کودک بزرگ شد، روزی نزد پدرش که در مزرعه همراه دروگران بود، رفت

¹⁹و به پدرش گفت: «آه، سرم، سرم!» پدر به خدمتکار خود گفت: «او را نزد مادرش ببر.»

²⁰خدمتکار او را برداشت و نزد مادرش برد. کودک تا ظهر روی پای مادرش نشست و آنگاه مُرد.

²¹مادرش او را بالا برد و در بستر اِلیشَع خواباند، و در را بسته پایین رفت.

²²آنگاه شوهرش را خواند و به او گفت: «خدمتکاری با الاغ به اینجا بفرست تا من به‌سرعت نزد اِلیشَع نبی بروم و بازگردم.»

²³شوهرش پرسید: «چرا امروز باید نزد او بروی؟ نَه ماه نو است و نه سَبَّت.» زن پاسخ داد: «جای نگرانی نیست.»

²⁴آنگاه زن الاغ را پالان کرد و به خدمتکار گفت: «تا آنجا که می‌توانی تند برو و تا وقتی‌که من نگفته‌ام آهسته نرو.»

²⁵پس زن روانه شد و در کوه کَرمِل به مرد خدا رسید. هنگامی‌که مرد خدا دید که او می‌آید به خدمتکار خود جیحَزی گفت: «نگاه کن زن شونمی می‌آید.

²⁶عجله کن و به استقبالش برو و ببین آیا حال خودش، شوهرش و فرزندش خوب است.» زن به جیحَزی گفت: «همه‌‌چیز خوب است.»

²⁷امّا وقتی به سر کوه نزد اِلیشَع رسید، به پای‌هایش چسبید. جیحَزی آمد تا او را از پای‌هایش دور کند، اِلیشَع گفت: «او را رها کن؛ مگر نمی‌بینی او عمیقاً ناراحت است؟ و خداوند در مورد آن چیزی به من نگفته است.»

²⁸آنگاه زن گفت: «آیا من از شما فرزندی خواستم؟ آیا از شما خواهش نکردم که مرا فریب ندهید؟»

²⁹اِلیشَع به جیحَزی گفت: «عجله کن، عصای مرا بردار و برو. اگر کسی را دیدی، سلام نکن و اگر به تو سلام کردند، جواب نده. عصای مرا روی صورت پسر بگذار.»

³⁰آنگاه مادر کودک گفت: «به خداوند زنده و به جان تو سوگند که من بدون تو اینجا را ترک نمی‌کنم.» پس اِلیشَع برخاست و به‌دنبال او رفت.

³¹جیحَزی جلوتر از ایشان رفت و عصا را روی صورت کودک گذاشت. امّا هیچ صدا و علامتی از حیات نبود. پس بازگشت و به اِلیشَع گفت: «کودک بیدار نشد.»

³²هنگامی‌که اِلیشَع وارد خانه شد، دید که کودک مُرده بر بستر او خوابیده است.

³³او در را بست و به درگاه خداوند دعا کرد.

³⁴بعد برخاست در بستر به روی طفل دراز کشید و دهان، چشمان و دست‌های خود را بر دهان، چشمان و دست‌های طفل گذاشت و در‌حالی‌که روی او خمیده، دراز کشیده بود، بدن او گرم شد.

³⁵سپس از بستر برخاست و در اتاق یک‌بار بالا و پایین قدم زد. بعد دوباره آمد و به روی کودک خم شد. آنگاه کودک هفت بار عطسه زد و چشمان خود را باز کرد.

³⁶اِلیشَع جیحَزی را خواند و گفت: «آن زن شونمی را بخوان.» پس او را خواند و هنگامی‌که نزد او آمد، اِلیشَع گفت: «پسرت را بردار.»

³⁷آن زن آمد و به پای‌های او افتاد و بر روی زمین تعظیم کرد. سپس پسرش را برداشت و بیرون رفت.

³⁸هنگامی‌که اِلیشَع به جِلجال بازگشت، در آنجا قحطی بود. در‌حالی‌که به گروهی از انبیا تعلیم می‌داد، او به خدمتکار خود گفت: «دیگ بزرگ را بر آتش بگذار و برای ایشان آش بپز.»

³⁹یکی از آن‌ها برای آوردن سبزی به صحرا رفت و یک بوتۀ وحشی کدو یافت و دامن خود را از کدو پُر کرد و آمد و آن‌ها را بدون آنکه بداند چیست، خُرد کرد و در دیگ ریخت.

⁴⁰برای مردان آش کشیدند که بخورند ولی به‌محض این‌که آن‌ را چشیدند، به اِلیشَع گفتند: «این سمی است» و نتوانستند بخورند.

⁴¹اِلیشَع گفت: «آرد بیاورید.» و او آن‌ را در دیگ ریخت و گفت: «برای مردان بکشید تا بخورند.» و دیگر چیز مضری در دیگ نبود.

⁴²روزی مردی از بَعَل شَلیشه آمد و برای اِلیشَع بیست قرص نان جو از محصول نَوبر و خوشه‌های تازه در یک کیسه آورد. اِلیشَع به خادمش گفت: «این‌ها را به مردم بده که بخورند.»

⁴³امّا خادمش گفت: «آیا فکر می‌کنی که این چند قرص نان برای یک‌صد نفر کافی است؟» اِلیشَع باز گفت: «آن‌ها را به مردم بده که بخورند، زیرا خداوند می‌فرماید که همه سیر خواهند شد و مقداری هم باقی خواهند ماند.»

⁴⁴پس خادم نان را جلوی آن‌ها گذاشت و همان‌طور که خداوند فرموده بود، خوردند و مقداری هم باقی ماند.