Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش دوّم پادشاهان 7 Bible Online

دوّم پادشاهان 7 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

دوّم پادشاهان 7

¹اِلیشَع پاسخ داد: «کلام خداوند را بشنو! خداوند چنین می‌گوید: فردا در همین زمان در دروازه‌های سامره پنج کیلوگرم از بهترین گندم یا ده کیلوگرم جو به قیمت یک سکهٔ نقره فروخته خواهد شد.»

²محافظ مخصوصی که پادشاه بر دست او تکیه می‌کرد، به مرد خدا گفت: «مگر خود خدا از آسمان دریچه‌ای بگشاید تا این وقایع روی دهند!» اِلیشَع گفت: «تو با چشمان خود آن را خواهی دید، امّا از آن نخواهی خورد.»

³حال چهار مرد جذامی که در خارج دروازۀ سامره بودند، به یکدیگر گفتند: «چرا ما باید اینجا بنشینیم تا بمیریم؟

⁴چه اینجا بمانیم یا داخل شهر بشویم، در هر صورت از گرسنگی خواهیم مرد. پس بیایید به اردوی سوریان برویم. اگر ما را زنده نگه‌دارند، زنده خواهیم ماند و اگر ما را بکُشند، خواهیم مرد.»

⁵پس در شامگاه برخاستند تا به اردوی سوریان بروند، امّا هنگامی‌که به کنار اردوی سوریان رسیدند، کسی در آنجا نبود،

⁶زیرا خداوند موجب شده بود تا سپاه سوریه صدای ارّابه‌ها و اسب‌ها و سپاه بزرگی را بشنوند؛ پس آن‌ها به یکدیگر گفتند: «پادشاه اسرائیل، پادشاهان حِتّیان و مصریان را به ضد ما اجیر کرده است تا با ما بجنگند.»

⁷بنابراین شامگاهان همۀ آنان از ترس جان خود گریختند و چادرها و اسب‌ها و الاغ‌ها و اردوی خود را همان‌طور که بود، رها کردند.

⁸هنگامی‌که جذامیان کنار اردو رسیدند، وارد چادری شدند و خوردند و نوشیدند و از آنجا طلا و نقره و لباس برداشته رفتند و آن‌ها را پنهان کردند و بازگشته به چادر دیگری داخل شدند و از اموال آن نیز بردند و پنهان کردند.

⁹آنگاه به یکدیگر گفتند: «کاری که ما می‌کنیم درست نیست. امروز روز خبر خوش است. اگر تا فردا صبر کنیم و خاموش باشیم، مجازات خواهیم شد. پس بیایید تا برویم و به درباریان خبر دهیم.»

¹⁰پس آن‌ها رفتند و به دروازه‌بانان‌ شهر گفتند: «ما به اردوی سوریان رفتیم. در آنجا نه کسی بود و نه صدایی شنیده می‌شد. اسب‌ها و الاغ‌های آن‌ها بسته شده بودند و چادرهایشان دست نخورده بود.»

¹¹آنگاه دروازه‌بانان خبر را جار زدند و درباریان را باخبر نمودند.

¹²پادشاه در شب برخاست و به درباریان خود گفت: «من به شما می‌گویم که سوری‌ها چه نقشه‌ای دارند؛ آن‌ها می‌دانند که ما گرسنه هستیم. پس آن‌ها در دشت پنهان شده‌اند و به این فکر هستند که ما از شهر خارج شویم و آن‌ها ما را اسیر کنند و وارد شهر شوند.»

¹³یکی از درباریان او گفت: «در هر صورت مردم شهر محکوم به مرگ هستند، مانند آنانی که تا حالا مرده‌اند. اجازه بدهید مردانی را با پنج رأس اسبی که باقی‌مانده‌اند، بفرستیم تا بدانیم که چه رخ داده است.»

¹⁴ایشان مردانی برگزیدند و پادشاه آن‌ها را با دو ارّابه فرستاد تا ببینند که بر سر ارتش سوریه چه آمده است.

¹⁵مردان تا رود اُردن رفتند و در جاده لباس و وسایلی را که سوری‌ها در هنگام فرار به‌جا گذاشته بودند، دیدند. پس ایشان بازگشتند و به پادشاه گزارش دادند.

¹⁶مردم سامره باعجله بیرون آمدند و به اردوی سوری‌ها هجوم آورده آن‌ را تاراج کردند و همان‌طور که خداوند فرموده بود، پنج کیلوگرم از بهترین گندم یا ده کیلوگرم از بهترین جو را به قیمت یک تکّۀ نقره فروختند.

¹⁷پادشاه محافظ مخصوصی را که بر دست او تکیه می‌کرد، بر دروازه گماشته بود، ولی او در نزدیکی دروازه لگدمال شده مُرد، همان‌طور که اِلیشَع زمانی‌‌که پادشاه به دیدن او رفته بود، پیش‌گویی کرده بود.

¹⁸اِلیشَع به پادشاه گفته بود روز بعد پنج کیلوگرم از بهترین گندم یا ده کیلوگرم از بهترین جو در سامره به قیمت یک تکّۀ نقره به فروش خواهد رفت.

¹⁹امّا آن محافظ مخصوص به اِلیشَع گفته بود: «مگر خود خدا از آسمان دریچه‌ای بگشاید تا این وقایع روی دهند.» اِلیشَع گفته بود: «تو آن‌ را با چشمان خود خواهی دید، امّا از آن نخواهی خورد.»

²⁰و همین‌طور هم شد و او زیر پای مردم لگدمال شده در دروازۀ شهر مُرد.