Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش دوّم تواریخ 6 Bible Online

دوّم تواریخ 6 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

دوّم تواریخ 6

¹آنگاه سلیمان دعا کرده گفت: «ای خداوند، تو گفتی که در ابرهای تاریک ساکن خواهی شد.

²اکنون من معبد باشکوهی برای تو ساخته‌ام که تا ابد در آن ساکن گردی.»

³آنگاه پادشاه روی به جماعت کرد و در‌حالی‌که همه ایستاده بودند، ایشان را برکت داد

⁴و گفت: «سپاس بر یَهْوه، خدای اسرائیل! او هرچه را که با زبان خود، به پدرم داوود وعده داده بود، با دست خود انجام داد.

⁵او به پدرم فرمود، 'از زمانی‌‌که قوم خود را از سرزمین مصر بیرون آوردم، من هیچ شهری را در همۀ طایفه‌های اسرائیل برنگزیدم که در آن معبدی ساخته شود تا نام من در آن ستایش شود و من هیچ مردی را برنگزیدم که فرمانروای قوم من، اسرائیل باشد.

⁶ولی اکنون من اورشلیم را برگزیده‌ام که نام من در آنجا باشد، و داوود را برگزیده‌ام که رهبر قوم من، اسرائیل باشد.'

⁷پدرم، داوود در دل خود داشت تا معبدی به نام یَهْوه، خدای اسرائیل بسازد.

⁸امّا خداوند به پدرم داوود گفت، 'بسیار نیکو است که تو در دل داشتی که معبدی برای من بسازی،

⁹امّا تو نباید معبد را بسازی، بلکه پسری که از صُلب تو تولّد خواهد یافت، آن‌ را برای من خواهد ساخت.'

¹⁰«اکنون خداوند وعده‌ای را که داده بود، به انجام رسانیده؛ من به‌جای پدرم داوود برخاسته‌ام و بر تخت اسرائیل نشسته‌ام، همان‌گونه که خداوند وعده داده بود، و معبدی برای نام یَهْوه، خدای اسرائیل ساخته‌ام.

¹¹من صندوق پیمان را در آنجا گذاشته‌ام، صندوقی که حاوی پیمان خداوند با مردم اسرائیل است.»

¹²آنگاه سلیمان در برابر قربانگاه خداوند و در حضور همۀ قوم اسرائیل ایستاد و دست‌های خود را برافراشت.

¹³سلیمان سکّوی برنزی به پهنا و درازای دو متر و بیست سانتیمتر و ارتفاع یک متر و سی سانتیمتر ساخته بود و آن‌ را در وسط حیاط قرار داده بود. سلیمان روی آن ایستاد و در برابر همۀ قوم اسرائیل زانو زده دست‌های خود را به‌سوی آسمان برافراشت

¹⁴و گفت: «ای یَهْوه، خدای اسرائیل، هیچ خدایی مانند تو در زمین و آسمان وجود ندارد. پیمان خود را برای تمام بندگانی که با تمام دل نزد تو گام برمی‌دارند، نگاه داشته‌ای و محبّت پایدار خود را به آن‌ها نشان داد‌ه‌ای.

¹⁵تو وعده‌ای را که با زبان خود به پدرم داوود دادی، امروز با دست‌هایت انجام دادی.

¹⁶اکنون ای یَهْوه، خدای اسرائیل، وعدّه‌ای را که به پدرم داوود، خادم خود، داد‌ه‌ای نگاه‌دار، هنگامی‌که تو به او فرمودی، اگر پسران تو در همۀ کارهایشان در حضور من مراقب بوده مطابق قوانین من گام بردارند، همان‌گونه که تو گام برمی‌داشتی، همواره یکی از بازماندگان تو بر تخت اسرائیل خواهد نشست.

¹⁷پس اکنون ای یَهْوه، خدای اسرائیل، سخنانی را که به خادمت داوود گفتی تأیید فرما.

¹⁸«امّا آیا به‌راستی خدا با انسان در روی زمین خواهد زیست؟ آسمان و حتّی بالاترین آسمان‌ها گنجایش تو را ندارند، تا چه رسد به خانه‌ای که من برایت ساخته‌ام.

¹⁹ای یَهْوه، خدای من، من خادم تو هستم؛ به دعای من گوش بده و تقاضاهایم را اجابت فرما.

²⁰این معبدِ بزرگ را شبانه‌روز محافظت فرما. تو وعده دادی که این مکانی است که تو در آن ستایش خواهی شد، پس هنگامی‌که به‌سوی این معبدِ بزرگ دعا می‌کنم، دعای مرا بشنو.

²¹نیایش من و قوم خود اسرائیل را هنگامی‌که به‌سوی این مکان روی می‌آورند، از آسمان مکان سکونت خود بشنو، و چون شنیدی ما را ببخش.

²²«اگر کسی علیه دیگری مرتکب گناهی شود و برای سوگند یاد کردن به این مکان آورده شود تا در اینجا در مقابل قربانگاه تو سوگند یاد کند،

²³باشد تا تو از آسمان بشنوی و عمل کنی و بندگانت را داوری نمایی و گناهکاران را مطابق اعمالشان جزا دهی و نیکان را برحسب نیکی ایشان تبرئه کنی.

²⁴«وقتی قوم تو اسرائیل به‌خاطر گناهی که علیه تو مرتکب شده‌اند، از دشمنانشان شکست بخورند، هنگامی‌که به‌سوی تو باز‌گردند و به این معبدِ بزرگ بیایند و فروتنانه نزد تو دعا و التماس کنند،

²⁵باشد که تو از آسمان بشنوی و گناه مردم خود اسرائیل را ببخشی و ایشان را به سرزمینی که به آن‌ها و به نیاکانشان دادی بازگردانی.

²⁶«هنگامی‌که به‌خاطر گناهِ قومت علیه تو آسمان بسته می‌شود و بارانی نیست، اگر آن‌ها به‌سوی این مکان نیایش کنند و به‌ سبب مصیبتی که تو بر ایشان آورده‌ای، نام تو را اعتراف کنند و از گناه خود بازگردند،

²⁷آنگاه ایشان را از آسمان بشنو و گناه بندگانت، قوم اسرائیل را ببخش و راه راست را که باید در آن قدم بردارند، به ایشان بیاموز و بر سرزمین ایشان باران ببخش، سرزمینی که به‌عنوان میراث به آن‌ها بخشیده‌ای.

²⁸«هنگامی‌که قحطی در این سرزمین باشد یا بیماری همه‌گیر، یا محصول را بادهای گرم، یا کِرم‌ها و مَلخ‌ها نابود کنند، یا هنگامی‌که دشمنان ایشان آن‌ها را در هر شهری محاصره کنند، هر بلایی و بیماری که باشد،

²⁹هرگاه افرادی از قوم اسرائیل از اندوه دست‌های خود را به‌سوی تو بلند کنند،

³⁰باشد که تو از جایگاه خود در آسمان بشنوی، و آن‌ها را ببخشی و به همه همان‌طور که دل‌هایشان را می‌دانی، بر‌ طبق راه‌هایی که می‌روند ارزانی دهی، تنها تو از دل انسان آگاه هستی.

³¹تا آنکه ایشان از تو بترسند و تمام روزهایی که در سرزمینی که به نیاکان ما دادی زندگی می‌کنند، در راه تو گام بردارند.

³²«همچنین وقتی بیگانگان، یعنی کسانی‌ که از قوم تو اسرائیل نیستند، از سرزمینی دور به‌خاطر نام عظیم تو و دست قدرتمند و بازوی توانای تو بیایند و به‌سوی این معبدِ بزرگ دعا کنند،

³³دعای آن‌ها را بشنو. از آسمان جایی که محل سکونت تو است آن‌ها را بشنو و آنچه را که از تو می‌خواهند انجام بده تا همۀ ساکنان زمین، مانند قوم تو اسرائیل، تو را بشناسند و از تو اطاعت کنند. آنگاه آن‌ها خواهند دانست خانه‌ای که من ساخته‌ام، به نام تو خوانده شده است.

³⁴«اگر قوم تو به نبرد با دشمنانشان بروند، هر جا که تو ایشان را بفرستی، و ایشان به‌سوی این شهر برگزیدۀ تو و معبد بزرگی که من به نام تو ساخته‌ام نیایش کنند،

³⁵آنگاه از آسمان دعا و التماس ایشان را بشنو و پیروزشان گردان.

³⁶«اگر ایشان علیه تو گناه ورزند، ‌زیرا انسانی نیست که گناه نکند، و تو از ایشان خشمگین شده ایشان را به دست دشمن بسپاری و دشمنانشان ایشان را به سرزمینی دور یا نزدیک به اسارت ببرند،

³⁷آنگاه اگر در آن سرزمین توبه کنند و نزد تو التماس نموده اعتراف کردند که گناه کرده و پلید بوده‌اند، ای خداوند، نیایش ایشان را بشنو.

³⁸اگر ایشان با تمام دل‌وجان در سرزمین اسارت توبه کنند و به‌سوی سرزمین خود، که تو به پدرانشان بخشیدی و شهری که تو برگزیدی و معبد بزرگی که من به نام تو ساخته‌ام، دعا کنند،

³⁹آنگاه از جایگاه خود در آسمان دعا و التماس ایشان را بشنو، و رحم‌ کن و قوم خود را که علیه تو گناه ورزیده‌اند ببخش.

⁴⁰«حال ای خدای من، چشمان تو باز باشد و گوش‌های تو دعایی را که در این مکان می‌شود، بشنود.

⁴¹اکنون ای یَهْوه، خدای من برخیز و با این صندوق پیمان که مظهر قدرت تو است، وارد این معبدِ بزرگ شو و تا ابد در آنجا بمان. ای یَهْوه، خدای من بگذار تا کاهنان تو جامۀ نجات تو را بپوشند و مقدّسین تو از نیکی تو شادمان باشند.

⁴²ای یَهْوه، خدای من روی خود را از آنکه مسح نموده‌ای برنگردان و محبّت پایدار خود را به بنده‌ات داوود به یادآور.»